Nabożeństwo wynagradzające Pierwszych Sobót Miesiąca ku czci Niepokalanego Serca Maryi. Miesiąc Październik.

Zdjęcie: Niepokalane Serce Maryi

W Sercu Marii odrodzenie nasze nabożeństwo ku czci Niepokalanego Serca Maryi 1947

Nauka o Pierwszej Sobocie Miesiąca.

Powstanie nabożeństwa:

Jednym z życzeń Matki Najświętszej, oprócz poświęcenia się Jej Sercu jest:

1) Codzienne odmawianie Różańca Świętego.

2) Poświęcenia pierwszej soboty każdego miesiąca przez Komunię Świętą wynagradzającą, oraz ofiarowanie swoich cierpień i przykrości i dobrowolnych umartwień w duchu pokuty i wynagrodzenia za grzechy wszystkich, którzy ranią Niepokalane Serce Maryi.

3) Pięć pierwszych Sobót.

Łaski z tego nabożeństwa płynące, przekraczają wszelkie nasze oczekiwania.

Obietnice Matki Najświętszej dane tym, którzy nabożeństwo Pierwszych Pięciu Sobót przyjmą i odprawią:

„Tym, którzy to nabożeństwo przyjmą, obiecuję ratunek. Przybędę w godzinie śmierci z całą Łaską, jaka dla ich wiecznej szczęśliwości będzie potrzebna. (…) Te dusze będą obdarzone szczególną Łaską Bożą; jako kwiaty przed Tronem Bożym je postawię”.

Nasze poświęcenie się Sercu Maryi

Ojciec Święty, wyrażając swoją radość, iż akt poświęcenia ponowili wszyscy Biskupi, Kapłani i wierni pisze dalej: Gdy już wszyscy poświęcili się Sercu Maryi, niech teraz uzgodnią swe życie z życzeniami Jej Serca. Wiadomo, iż nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi, ma charakter pokutniczy i wynagradzający za grzechy własne i bliźnich w celu ubłagania Miłosierdzia Bożego.

Ten duch pokuty, umartwienia, ofiary i modlitwy przebija nieustannie w objawieniach w Fatimie.

Pan Jezus objawił w ostatnim czasie Siostrze Łucji, iż da się u błagać, ale boleje nad małą liczbą dusz chętnych do umartwienia, które jest konieczne do życia wedle Wiary. Pan Jezus żąda następującego umartwienia: Każda dusza, która chce żyć życiem sprawiedliwego według Wiary — musi żyć umartwieniem i ofiarą. Wiele dusz rozumie pod słowem „Pokuta” surowe umartwienie, a nie czując się na siłach i nie mając wielkoduszności, ostygają w zapale i prowadzą przez cały czas życie lekkie i grzeszne. Pan powiedział mi, mówi Siostra Łucja: „Ofiara, której żądam od każdego, jest wypełnienie obowiązku swego stanu i przestrzeganie Moich Przykazań. To jest umartwienie, którego pragnę którego żądam”.

NABOŻEŃSTWO NA PIERWSZĄ SOBOTĘ MIESIĄCA.

Modlitwa wprowadzająca.

Niebieska Matko i Pani. Uciekamy się do Twego Matczynego i Niepokalanego Serca ożywieni dziecięcą ufnością i porywem miłości, aby Je uwielbiać i aby wzywać Jego potężnego wstawiennictwa. Tę pokorną cześć, jaką Tobie oddajemy, łączymy ze wspaniałością uwielbienia, które bez przerwy i z niewyczerpaną gorliwością składają Ci Błogosławione Chóry Anielskie, Święci w Niebie i wszyscy słudzy na ziemi. W szczególności łączymy tę cześć z nieprzemijającą Chwałą, jaką otacza Cię Przenajświętsza Trójca, Ciebie, Którą Ona wybrała sobie za Córkę, Oblubienicę i Matkę. Wspomnij na nas, o Maryo, na nas, którzy wzdychamy na tym padole łez, błagając Cię pełni ufności. Racz nam wyprosić u Boga Łaski, o które prosimy przez tę nowennę. Amen.

Następuje odmówienie modlitwy wynagradzającej na daną sobotę przypadającą:

Pierwsza sobota trzeciego miesiąca.

O Niepokalane Serce Maryi, gorejące Bożą Miłością! Ty jesteś Płomieniem rozpalonym przez Samego Ducha Świętego, podsycanym oliwą Jego Miłości. W Twym Sercu ten Święty Płomień nigdy nie gaśnie. Uproś nam Łaskę miłowania Boga z całego serca, z całej duszy, a bliźnich tak, jak ich kocha Sam Bóg i Twe Niepokalane Matczyne Serce.

Zdrowaś Maryo… Litania do Niepokalanego Serca Maryi…

LITANIA DO NIEPOKALANEGO SERCA MARYI.

Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!

Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!

Ojcze z Nieba Boże, zmiłuj się nad nami!

Synu Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Najświętsze Serce Maryi: Módl się za nami.

Najukochańsze Serce Córki Ojca Niebieskiego;

Przebłogosławione Serce Matki Syna Bożego:

Wybrane Serce Oblubienicy Ducha Świętego;

Serce Maryi Trójcy Przenajświętszej Przybytku;

Przedziwne Serce Córki Stworzyciela;

Najmilsze Serce Matki Odkupiciela:

Serce Maryi! Niepokalane:

Serce Maryi! Łaski pełne;

Serce Maryi! Przybytku Słowa Wcielonego;

Serce Maryi! najpodobniejsze do Serca Jezusowego;

Serce Maryi! Tronie Chwały;

Serce Maryi! doskonała ofiara Boskiej Miłości;

Serce Maryi! Stolico Mądrości:

Serce Maryi! Zwierciadło sprawiedliwości:

Serce Maryi! Tronie Miłosierdzia:

Serce Maryi! Zbiorze wszelkiej świątobliwości:

Serce Maryi! Arko przymierza:

Serce Maryi! Bramo niebieska:

Serce Maryi! między wszystkimi sercami błogosławione;

Serce Maryi! najchwalebniejsze:

Serce Maryi! najpotężniejsze;

Serce Maryi! najdobrotliwsze:

Serce Maryi! najwierniejsze:

Serce Maryi! najlitościwsze:

Serce Maryi! najłagodniejsze;

Serce Maryi! najczystsze i najniewinniejsze:

Serce Maryi! w pokorze niezgłębione:

Serce Maryi! najcierpliwsze:

Serce Maryi! wzorze panieńskiej skromności:

Serce Maryi! któreś pragnieniem świętym zbawienie nasze przyspieszyło:

Serce Maryi! Miłością Boga pałające:

Serce Maryi, Kościele Boga Wcielonego w Zwiastowaniu,

Serce Maryi, przy Nawiedzeniu Elżbiety nowymi Łaskami ozdobione,

Serce Maryi, przy Narodzeniu Chrystusa dziwnym weselem napełnione,

Serce Maryi, przy Ofiarowaniu w kościele mieczem boleści przeszyte,

Serce Maryi, zgubieniem Jezusa wielce zasmucone,

Serce Maryi, przy znalezieniu Jezusa dziwnie rozweselone,

Serce Maryi, w Ogrójcu z bolejącym Chrystusem bolejące,

Serce Maryi, przy biczowaniu Jego ciężko bolejące,

Serce Maryi, przy koronacji Chrystusa cierpieniem wewnętrznie przekłute,

Serce Maryi, w dźwiganiu krzyża przez Jezusa, niezmiernym srogim ciężarem przygniecione,

Serce Maryi, z Jezusem na krzyżu rozpiętym do krzyża przybite,

Serce Maryi, z umierającym Jezusem w morzu boleści pod krzyżem pogrążone,

Serce Maryi! przy Śmierci Jezusa od żalu obumierające.

Serce Maryi, z umarłym Jezusem w żałości pogrzebione,

Serce Maryi! przy Zmartwychwstaniu Jezusa euforią ożywione:

Serce Maryi! przy Wniebowstąpieniu Jezusa słodkością i niepojętym weselem napełnione;

Serce Maryi! przy Zesłaniu Ducha Świętego nową Łask pełnością udarowane:

Serce Maryi! przy Wniebowzięciu Twoim nad wszystkich błogosławionych wywyższona,

Serce Maryi! na Prawicy Chrystusowej w Niebie posadzone,

Serce Maryi! Stolico miłosierdzia;

Serce Maryi! Światłości błądzących:

Serce Maryi! Uzdrowienie chorych;

Serce Maryi! Pociecho strapionych:

Serce Maryi! Opiekunko sprawiedliwych,

Serce Maryi! jedyna po Bogu grzesznych ucieczko (3 razy powtórzyć)

Serce Maryi! Nadziejo ufających w Tobie.

Serce Maryi! Obrono w pokusach;

Serce Maryi! nadziejo pokutujących:

Serce Maryi! Zadatku obietnic Jezusowych.

Serce Maryi! Nadziejo i ratunku konających:

Serce Maryi! które nikim nie gardzisz:

Serce Maryi! euforii serc ludzkich:

Serce Maryi! Wesele i słodkości Aniołów i Świętych:

Serce Maryi! jasnością i Chwałą w Niebie ukoronowane:

Serce Maryi! Serce Orędowniczki Kościoła i Matki wszystkich wiernych;

Serce Maryi! najpewniejsza po Jezusie konających nadziejo;

Serce Maryi! Serce Królowej Aniołów i Wszystkich Świętych;

Jeśli życie nasze napełnione jest krzyżami,

Jeśli dni nasze są dniami smutku i boleści,

Jeśli serce nasze jest morzem łez i goryczy,

Jeśli drogi życia naszego cierniem są zasłane,

Jeśli cierpienia i boleści nas gnębią,

Jeśli każda dnia chwila jest chwilą cierpienia,

Jeśli śmierć lub niedola zagraża naszym ukochanym,

Jeśli w nieszczęściu od wszystkich opuszczeni jesteśmy,

Jeśli pod ciężarem nieprawości jęczy dusza nasza,

Jeśli Bóg nas karze w Gniewie i zapalczywości Swojej,

Jeśli odstąpiwszy od Boga, giniem w zaślepieniu naszym,

Jeśli upadamy pod ciężarem cierpień i smutków,

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata! Przepuść nam, Panie.

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata! Wysłuchaj nas, Panie.

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata! Zmiłuj się nad nami.

Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!

Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!

Ojcze nasz… Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

V. Święte i miłosierne Serce Maryi, Matki Bożej, módl się za nami.

R. Aby się serca nasze zapaliły Boską Miłością, którą Ty gorejesz.

V. Pani! wspomagaj modlitwy nasze.

V. A wołanie nasze niech do Ciebie przyjdzie.

V. Módlmy się: O Serce Święte Maryi zawsze Panny i Niepokalanej, Serce Najświętsze, najczystsze, najdoskonalsze; Źródło nieprzebrane Łask, Dobroci, Łagodności, Miłosierdzia i Miłości, Wzorze Cnót wszystkich; doskonały Obrazie czcigodnego Serca Jezusowego; gorejące zawsze, najżarliwszą Miłością, miłujące Boga więcej niż wszyscy razem Serafy, Aniołowie i Święci; oddające Samo więcej chwały Trójcy Przenajświętszej, niźli wszystkie inne razem najświętobliwsze stworzenia. Serce Matki Odkupiciela, Któreś tak żywo uczuło nędzę naszą, Któreś tyle dla zbawienia naszego cierpiało, Któreś nas tak gorąco umiłowało, i Któreś godne jest uszanowania, miłości, wdzięczności i ufności wszystkich ludzi; racz przyjąć słabe moje i niegodne uczucia.

Wychwalam Cię, Serce Święte Matki Miłosierdzia, z najgłębszym, na jakie zdobyć się mogę uszanowaniem. Dziękuję Ci za Miłosierdzie, którym Cię tylekroć widok niedostatków moich przejmował; dziękuję Ci za Łaski i Dobrodziejstwa, którymi Twoja Macierzyńska Dobroć wyprosiła; łączę się modlitwą moją do dusz czystych, które Cię czczą, wychwalają, miłują i w Tobie całą nadzieję pokładają.

Będziesz mi odtąd, o Serce miłości godne! pierwszym po Sercu Boskiego Twojego Syna przedmiotem czci, miłości i najserdeczniejszego nabożeństwa. Przez Ciebie dojść pragnę do mego Zbawiciela, przez Ciebie Łaski Jego i zmiłowania odbierać. Ucieczką będziesz moją w utrapieniach, pociechą w troskach, we wszystkich potrzebach ratunkiem. Od Ciebie uczyć się będę czystości, pokory łagodności i z Ciebie przejmować się miłością ku Najświętszemu Sercu Jezusa Chrystusa Syna Twojego. Amen.

V. Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny, módl się za nami.

R. Abyśmy się stali godnymi Obietnic Chrystusa Pana.

V. Módlmy się: Boże Miłosierny! Któryś dla zbawienia grzeszników i dla pociechy utrapionych, Najświętsze i Niepokalane Serce Błogosławionej Maryi Panny Dobrocią i Miłosierdziem napełnił; daj nam, którzy wzywamy przyczyny tego Najsłodszego Serca, i Łaskę powstania z grzechów naszych, i ratunek w każdej potrzebie. Przez Chrystusa, Pana naszego.

R. Amen.

V. O Maryo Niepokalana, Serce pełne słodyczy i pokory,

R. Spraw, by serca nasze stały się podobne Sercu Jezusa.

V. Módlmy się: Boże Dobroci, Któryś Święte i Niepokalane Serce Maryi Matki Jedynego Syna Swego, napełnił uczuciami miłosierdzia i tkliwości; jakimi Serce Jezusa zawsze dla nas przejęte było, spraw prosimy Cię, abyśmy, którzy Panieńskie Jej Serce z miłością czcimy, aż do śmierci uczucia zgodne z Sercem Jezusa i Matki Jego zachowali. O to Cię prosimy przez Zasługi Tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętem żyje i króluje, na wieki wieków.

R. Amen.

RÓŻANIEC ŚWIĘTY

W Różańcu należy po każdej Tajemnicy odśpiewać następującą pieśń wynagradzającą przeciw pięciu rodzajów zniewag, którymi obraża się Niepokalane Serce Maryi: (Melodia: Gwiazdo zaranna)

1. Obelgi przeciw Niepokalanemu Poczęciu.

PIEŚŃ: O Duchu Święty dodaj odwagi, * By wynagrodzić wszelkie zniewagi. * Sercu Maryi Niepokalanej, Oblubienicy umiłowanej. * Świat bluźnierstwami Maryę obraża * Dogmat Kościoła pychą podważa. * A my w pokorze wierzymy święcie * W Niepokalane Twoje Poczęcie.

2. Przeciw Jej Dziewictwu.

PIEŚŃ: O Duchu Święty dodaj odwagi, * By wynagrodzić wszelkie zniewagi. * Sercu Maryi Niepokalanej, Oblubienicy umiłowanej. * Wrogowie Boga z Dziewictwa szydzą, * Twej niewinności wcale nie widzą. * ale wierni słudzy Tobą się szczycą, * Uznając Ciebie zawsze Dziewicą.

3. Przeciw Jej Bożemu Macierzyństwu.

PIEŚŃ: O Duchu Święty dodaj odwagi, * By wynagrodzić wszelkie zniewagi. * Sercu Maryi Niepokalanej, Oblubienicy umiłowanej. * Boga-Człowieka na świat wydałaś * Pod krzyżem naszą Matką zostałaś. * Chodź złość piekielna nienawiść budzi * Tyś Matką Boga i wszystkich ludzi.

4. Obelgi, przez które usiłuje się wpoić w serca dzieci obojętność, wzgardę, a choćby nienawiść wobec nieskalanej Matki.

PIEŚŃ: O Duchu Święty dodaj odwagi, * By wynagrodzić wszelkie zniewagi. * Sercu Maryi Niepokalanej, Oblubienicy umiłowanej. * Imię Maryi od Boga dane * A szyderstwami dziś znieważane. * My te zniewagi wynagrodzimy * Matkę Dziewicę Różańcem czcimy.

5. Bluźnierstwa, które znieważają Maryę w Jej Świętych Wizerunkach.

PIEŚŃ: O Duchu Święty dodaj odwagi, * By wynagrodzić wszelkie zniewagi. * Sercu Maryi Niepokalanej, Oblubienicy umiłowanej. * Twe Wizerunki są ośmieszane * Z obojętnością poniewierane. * Nienawiść wrogów Twych pokonamy * Królowo nasza Ciebie kochamy.

Akt przebłagalny na pierwszą sobotę miesiąca

Święta Maryo, Ciebie Bóg Wszechmogący stworzył w Sprawiedliwości, aby objawiać w Tobie wielkie Miłosierdzie Swoje i Swoją Chwałę. Wysławiamy Niepokalane Poczęcie i Twoje Serce, Które Duch Święty obdarzył pełnią Łaski, a zarazem wyznajemy, żeś godna czci i Chwały. Dlatego na wynagrodzenie Twemu Sercu za zniewagi Twojego Imienia modlimy się Pozdrowieniem Anielskim:

Zdrowaś Marya.

(W nabożeństwie publicznym można odśpiewać: Ave, ave itd. z pieśni: Po górach, dolinach).

Święta Maryo, Błogosławionaś między niewiastami jako Rodzicielka Bożego Syna. Poczęłaś Go Wszechmocą Ducha Świętego, gdyś w pokorze wyrzekła do Archanioła: Oto Ja Służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa Twego. Jako zaś Matka Chrystusowa jesteś Matką pięknej Miłości, Którą Sam Duch Święty rozpalił w Sercu Twoim i doskonale upodobnił je do Boskiego Serca Twojego Syna. Wyznając przeto, żeś godna czci i Chwały, niesiemy Twemu Sercu wynagrodzenie za wszelkie zniewagi Imienia Twego i modlimy się do Ciebie pozdrowieniem Anielskim:

Zdrowaś Maryo.

Święta Maryo, Najmilsza Matko nasza z woli Swego Syna! Tyś w Swoim Sercu wycierpiała całą Mękę Jego, a miecz boleści przeszył Duszę Twoją. Dlatego Jezus Tobie, Swej Matce z Nim współcierpiącej, oddał Skarby Łask, jakie nam wysłużył Swoją Ofiarą krzyżową. Godna przeto jesteś wszelkiej czci i Chwały, bo z Twoich Rąk spływa na nas Błogosławieństwo Niebieskie. Wysławiamy Cię, Nadziejo zbawienia, a na wynagrodzenie Twemu Sercu za wszelkie zniewagi Imienia Twego modlimy się Pozdrowieniem Anielskim:

Zdrowaś Maryo.

V. Imię Twoje wspominać będą z pokolenia na pokolenie.

R. Wszystkie narody na wieki wysławiać Cię będą.

V. Módlmy się: Boże, Któryś Świętą Rodzicielkę Swojego Syna ubłogosławił w mocy swojej, by Jej Chwała nie odeszła z ust ludzi, spraw to, prosimy, abyśmy, oddając cześć Przeczystemu Jej Sercu oraz wynagradzając Jej za niewdzięczność ludzi i za wszelkie zniewagi Jej Imienia, mogli pod Jej Opieką godnie Ciebie uwielbiać i Tobie się podobać. Przez Tegoż Chrystusa Pana naszego.

R. Amen.

15-MINUTOWE MEDYTACJE NAD TAJEMNICĄ RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO

TAJEMNICA III CHWALEBNA: ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO.

Źródło: Ks. Idelfons Bobicz – Pod znakiem Różańca Świętego. 15 nauk dla kół Żywego Różańca Świętego 1930r.

SKUPIENIE.

„A gdy nareszcie nadszedł dzień Zielonych Świątek, byli wszyscy wspólnie na tym samym miejscu“ (Dz. Ap. 2, 1).

I.

Po Wniebowstąpieniu Pańskim Apostołowie przenieśli się do wieczernika i tam oczekiwali zstąpienia Ducha Świętego, co im wyraźnie przyrzekł Zbawiciel. Na tę istotną chwilę przygotowywali się rozmyślaniem i modlitwą wspólnie z Najświętszą Maryą Panną, jak o tym czytamy w Piśmie: „Wszyscy oni (apostołowie) trwali jednomyślnie na modlitwie z niewiastami, i z Maryą, Matką Jezusa, i z braćmi Jego“ (Dz. Ap. 1, 14). Całe zatem, nieliczne jeszcze, grono pierwszych wyznawców Chrystusa z Najświętszą Matką Maryą na czele, zanim zabrało się do pracy szerzenia Ewangelii, odosobniło się od świata i pędziło czas na modlitwie i rozpamiętywaniu rzeczy bożych. Dziś te czynności pierwszych Chrześcijan nazwalibyśmy rekolekcjami. Zakończenie ich zostało uświęcone obecnością Ducha Świętego, Który widzialnie, w postaci języków ognistych, spoczął na każdym z Apostołów i napełnił ich Mocą Bożą w stopniu, dotychczas nieposiadanym.

Nie po raz pierwszy ani ostatni apostołowie poszukali samotności. Ich Boski Mistrz Jezus Chrystus uczył ich i słowem i przykładem potrzeby skupienia. Przecież Zbawiciel rozpoczynając swój urząd nauczycielski odosobnił się od ludzi i przez czterdzieści dni i tyleż nocy pościł i modlił się na samotnej górze; to samo czynił, lubo króciej, i potem, ilekroć Mu na to czas pozwolił; ostatnie zaś godziny przed męką spędził w Ogrodzie Oliwnym, zdała od najwybrańszych choćby uczniów swoich. Do samotności i zastanowienia się nad sobą Chrystus Pan wdrażał Apostołów, powracających z wypraw misyjnych, kiedy kazał im iść na miejsce osobne i wypocząć nie tylko ciałem, ale też i duchem. Zresztą i po Wniebowstąpieniu Chrystusa Pana Apostołowie mieli ciągle przed oczyma najdoskonalszy wzór skupienia w Najświętszej Maryi Pannie.

Wiemy, iż Pismo Święte bardzo kilka mówi nam o Matce Zbawiciela, nie dlatego bynajmniej, iżby o Niej nie było co powiedzieć, ale jedynie z tego powodu, iż Marya wiodła zawsze żywot ukryty i unikała obcowania ze światem. Bo i co mógł dać Jej świat? Dóbr jego Marya nie pożądała wcale, owszem — gardziła niemi; nauczyć się od niego nie mogła nic, ponieważ od początku była Stolicą Mądrości i Mistrzynią cnót wszelakich; troskami Swymi dzielić się z nim nie chciała, wiedziała bowiem dobrze, iż świat skutecznie pocieszyć nie może, iż raczej nowych trosk i zmartwień Jej przyczyni. Obcowanie Maryi było z Bogiem. U Niego czerpała światło i pocieszenie, Jemu powierzała swe udręczenia i potrzeby, od Niego brała siły i wytrwanie. A kiedy została Matką Słowa Przedwiecznego, połączenie z Bogiem odbyło się w sposób najściślejszy i już nigdy nie miało się zerwać. Skupienie Jej było tak wielkie, iż Marya, acz żyła w świecie, przestała niejako należeć do niego, bo ustawicznie przebywała w duchu z Bogiem. Nie znaczy to, iż świat Jej nie obchodził. Owszem, Królowa aniołów i ludzi o świecie nie zapomniała ani na chwilę. Pamiętała i pamięta 0 nim zawsze, ma jednak na względzie jego wyższe, istotne potrzeby. I dlatego właśnie, iż tak ściśle jest zjednoczona z Bogiem, może tak skutecznie opiekować się ludźmi.

Skupienie Maryi objawiało się nade wszystko w ciągłej pracy wewnętrznej — w pomnażaniu cnót i łask boskich. Zawiódł Ją Bóg na puszczę i nieustannie mówił do Jej serca (Ks. Oz. 2, 14). Ażeby nic nie uronić z tego, co Bóg mówił, Marya jak najstaranniej unikała nie tylko hucznych zabaw i przyjemności światowych, ale i niewinnych skądinąd rozrywek, bo i one łatwo rozproszyć mogą. Rzecz prosta, iż wielomóstwo — ten najstraszniejszy wróg skupienia — było dla Niej rzeczą zgoła obcą i nieznaną. Języka swego używała Marya wyłącznie na Chwałę Bożą i korzyść bliźniego i nie pozwalała też innym w Swej obecności cudownego Daru Bożego, jakim jest mowa, obracać na złe. Modlitwa, praca i ciągłe czuwanie — oto te korzenie, z których wyrosło skupienie Maryi, oto źródło Jej wielkości i mocy. Trzecia tajemnica chwalebna Różańca Świętego — tajemnica powtórnego zjednoczenia się z Duchem Świętym — winna Jej czcicieli skutecznie zachęcić do skupienia i pracy wewnętrznej nad sobą.

II.

Św. Augustyn zaleca skupienie tymi słowy: „O błogosławioną, samotności, która, sama jesteś błogosławieństwem! Naprawdę, skupienie niesie za sobą błogosławieństwo, zbliża nas bowiem do Boga i oddala od grzechu. Skupić się, to znaczy: zastanowić się nad sobą i swym stosunkiem do Stwórcy i Pana wszechrzeczy, lepiej poznać z jednej strony swą ułomność, z drugiej zaś — wartość duszy i pracy na zbawienie. Z tego poznania zrodzi się pociąg do modlitwy i dobrych uczynków, jak niemniej obrzydzenie tego wszystkiego, co nas od Boga odwodzi. Mając na względzie powyższe korzyści, autor książki: „O naśladowaniu Chrystusa” powiada: „Samotność i odosobnienie jest matką świętych myśli i wielkich postanowień; jest źródłem prawdziwych, niebieskich radości”.

Na świecie nie stało się jeszcze nic naprawdę wielkiego bez długich rozmyślań i skupienia. Nie w rozgwarach i hałasach życia, nie w wirze uciech światowych, nie pod wtór rozhukanych namiętności, ale w odosobnieniu od świata, zdała od ludzi i ich spraw małostkowych, w samotności i głębokim rozmyślaniu człowiek się hartuje, poznaje siebie i swe otoczenie i rozwija w sobie umiejętności wielkich czynów. Już mędrzec pogański się skarżył, iż ilekroć dłużej przebywał z ludźmi, zawsze wracał do swego ustronia gorszym. Łatwo to zrozumieć, wiadomo bowiem, iż towarzystwo ludzkie rozprasza, zaprząta umysł i serce sprawami doczesnymi i nie sprzyja podniesieniu myśli i duszy do Boga, który jeden człowieka wywyższa i lepszym czyni. To też Pismo Święte zapewnia, iż Boga znajdziemy, bylebyśmy szukali Go całym sercem: „ A gdy szukać będziesz Pana Boga twego, znajdziesz Go, jeżeli Go tylko szukać będziesz całym sercem i całą, skruchą duszy twojej“ (Ks. Pwt. 4, 29). Nie dzielmy przeto serca między Boga a świat, bo osłabimy je i pomniejszymy.

Skupienie jednak nie jest oznaką czasów naszych. Dziś raczej wypadałoby zawołać z Prorokiem Pańskim: „Nie masz, kto by uważał w sercu swoim“ (Ks. Iz. 57, 1). Ludzkość współczesna jest w ciągłym ruchu. Rozpęd życia wprost zdumiewa i oszałamia. Ale ten rozpęd idzie wszerz, nie wgłąb. Nie możemy się wprost nadziwić niebywałym dotychczas dziełom i wynalazkom, dajemy się sami porywać duchowi czasu i pędzimy przez życie z zawrotną szybkością; rozumiemy jednak dobrze, iż w bardzo wielu wypadkach to, co czynimy, jest za mało przemyślane, za mało gruntowne, i dlatego nie rokuje świetnych na przyszłość nadziei. Umiemy wznosić gmachy niebosiężne, ale nie opieramy ich na dość trwałych fundamentach, więc należy się obawiać, iż wrychle rozsypią się w gruzy. Nie masz, kto by uważał w sercu swoim!…

My samotności nie lubimy. Przytłacza nas ona i gnębi. Cichy, ustronny wieczernik zamieniamy bez żalu na targowisko świata i życia wrzawę. Na wszystko mamy czas — i na pracę zawodową, i na sport, i na politykę, i na zabawy, i na czytanie brudnych, niezdrowych powieścideł, i na wtrącanie się do spraw cudzych, które by nas wcale nie powinny obchodzić — tylko na zastanowienie się głębsze nad sobą, na wniknięcie w potrzeby duszy, na poprawę i umocnienie swego stosunku do Stwórcy zawsze nam jakoś i czasu brak i dobrych chęci. Co dziwnego, iż tak rychło obniżamy swe wzloty, tracimy siły, upadamy w błoto grzechu, zniechęcamy się do życia! Nie masz, kto by uważał w sercu swoim!…

Młodzież nasza przepada za rozrywkami, jakby w nich tkwił cel istnienia. Starsi grzeszą wielomóstwem, wyrządzają krzywdę bliźniemu i własnej duszy plotkarstwem, obmowami, szkalowaniem, odsądzaniem od czci i wiary, i ludzi i spraw, których nie zrozumieli należycie, do których nie dorośli. Ach, jakby się przydało społeczeństwu naszemu więcej rozwagi i zastanowienia! Powinniśmy ciągle uważać w sercu swoim. Dlatego na wzór Maryi uczmy się czuwać nad myślami i słowami, trzymajmy na wodzy namiętności, przyzwyczajajmy się czyny swe opierać na niewzruszonych podstawach Ewangelii. Nauka Chrystusowa jest jedynie pewnym fundamentem życia. Najlepiej możemy przyswoić ją sobie w ćwiczeniach duchownych, zwanych rekolekcjami, i w częstym, o ile nie codziennym, rozmyślaniu prawd bożych. Nie strońmyż od tych ćwiczeń, nie bójmy się ich! One nam dopomogą, jak nic w życiu, do skupienia i pomnożenia zasobów wewnętrznych; one też sprowadzą nam do duszy łaski i oświecenie Ducha św., to zaś będzie najpewniejszą rękojmią naszej szczęśliwości. Amen.

Uwaga na każdą Sobotę w ciągu całego roku, a zwłaszcza pierwszą każdego miesiąca.

Maj czyli Nabożeństwo do Dziewicy Niepokalanej 1895

Niepokalaność, najzdobniejsza nigdy niewiędniejąca korona Maryi.

Niepokalaność, to najozdobniejsza korona, wieniec tryumfu Maryi; cudowny rzuca blask:

1. Na wszystkie Tajemnice Wiary

2. Na wszystkich Niebian.

3. Na wszystkich Jej sług na ziemi.

1. Na wszystkie Tajemnice Wiary. Pius IX Papież, dodał do litanii, „Królowa bez zmazy poczęta” blask tej Niepokalaności jaśnieje, cudnie się odbija na wszystkich Artykuły Wiary, wszystkie one są święte, bez zmazy, nienaruszone, prawdziwie niepokalane, jak Dziewica Marya. Cieszmy się, iż zostajemy na Łonie tej Dziewiczej, Niepokalanej Wiary, niech żadna siła nie wydrze nas z Jej Łona, w niej trwajmy do końca, niewzruszenie, nie naruszając ani jednego Dogmatu, ani jednej prawdy moralnej.
2. Na wszystkich Niebian. Wielka jest chwała i blask Aniołów, Serafów i Cherubów, ale żaden z nich nie mógł dosięgnąć do samej Istoty Bóstwa, z Bogiem się zjednoczyć, żyć Boskim życiem. Marya Niepokalana dosięgła samego Bóstwa, ogarnęła takowe w swoim Niepokalanym Łonie. Jak Bóg bez Matki od wieków rodzi Syna, tak Marya w czasie bez Ojca zrodziła Syna i tym sposobem Boga z stworzeniem zjednoczyła, wszemu stworzeniu na ziemi Bóstwo podała; Swoją pełną Bóstwa Niepokalanością nad całym niebem zapanowała, ta Jej ubóstwiona Niepokalaność jest Korona Chwały, uszczęśliwiającą swoim widokiem całe Niebo, wszystkie Anioły. O Maryo! Królowo Niepokalana niech promyk tej korony nas oświeca, niech i my staniemy się uczestnikami Twej Chwały.
3. Na wszystkie Jej sługi na ziemi. Do Królestwa Bożego nic skalanego, splamionego nie wnijdzie. Wszyscy Patryarchowie, najwięksi choćby starego przymierza święci, nie mogli wnijść do Nieba, dopóki nie weszła gwiazda zaranna, Dziewica Niepokalana; dopóki owa Jej Niepokalaność, nie wydała słońca sprawiedliwości, Jezusa; dopóki Zbawca przez Jej Niepokalaność wszystkich zmaz ich brudu grzechowego nie zgładził, nie odrodził, niepokalanymi nie uczynił! My równie przeznaczeni jesteśmy do Królestwa, gdzie jaśnieje ta Niepokalana Królowa; ale i my, nie inaczej tam się dostaniemy, tylko jeżeli Marya, Jej Niepokalaność w nas zapanuje, aż Krew Bożego Baranka, z Niepokalanej Dziewicy wzięta obmyje winy nasze. Króluj nam Niepokalana Królowo w czynach, słowach i myślach naszych, niech zapanuje w nas Twa Niepokalaność, abyśmy z Tobą królowali na Niebiosach. Amen.

Modlitwa.

Królowo bez zmazy poczęta, z pokorą, błagamy, módl się, módl za nami.

Królowa bez zmazy poczęta, Królowa Niepokalana; o to ostatni, najśliczniejszy tytuł, to korona koron, co zdobi twe święte, dziewicze skronie. Taka przystała Niebu Królowa, na której by nigdy żadna, najmniejsza choćby plama nie powstała. Jak Bóg, Król królów, Pan panujących jest Sam Święty, tak ta Boska Świętość odbić się musiała na Tobie, o Królowo! którą Bóg do tajników Swego Bóstwa przypuścił, z Twej krwi i ciała swoje ciało i krew ukształtował. Ach, Królowo Niepokalana, spojrzyj na nas Swe dzieci, my niestety w grzechu poczęci, w grzechu urodzeni, chociaż Chrzest zgładził tę winę, my jednak piękno niepokalaności duszy na Chrzcie Świętym otrzymaną, znowu nieprawością splamili. Ach! Królowo bez zmazy, wyproś nam u Syna, niech Krew Tego Niepokalanego Baranka nas obmyje, a zapanuje tak nad duszami naszymi, ażeby grzech i zmaza nie miała do nich więcej przystępu. Amen.

© salveregina.pl 2024