O nabożeństwie miesięcznym.
Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819
Nauka.
Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych.
Najpierw, iż niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w w każdym miejscu Niedzielę nadane są Odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego Odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. wzglądem nich uwiadomienia i modlitwy.
Co się zaś tyczv Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj., gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących choćby pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi, i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.
Uwaga o odpustach.
Źródło: Głos duszy 1881;
Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r.
Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała św. Teresa, a ja mu obiecuję niebo“.
Odpusty:
1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeżeli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.
2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzieindziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia św. za każdym razem.
3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)
Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.
WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO.
V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.
R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.
V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.
R. A cała ziemia będzie odnowiona.
V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.
R. Amen.
DZIEŃ 9.
CZYTANIE DUCHOWNE.
Źródło: Miesiąc Aniołów czci Nieba i ziemi Królowej Najświętszej, Niepokalanej Dziewicy Maryi i Wszystkich Chórów Niebiańskiej napisał ks. Stanisław Ulanecki, Wyd. nowe uzupełnione Kraków 1898r.
ROZWAŻANIE. UPADEK ANIOŁÓW.
„Jak spadłeś z Niebios lucyperze! Mówiłeś w sercu swoim: wstąpię na Niebiosa, nad gwiazdy Boże wywyższę stolicę moją; będę podobien Najwyższemu. Wszak aż do piekła stargnion jesteś” (Ks. Iz. VII).
1. Wielka jest Dobroć Pana Boga, iż nie tylko raczył stworzyć Anioły, ale jeszcze ubogacił ich najzacniejszymi Darami Łaski, tak iż Prorok mówi: „Wszelki kamień drogi przykrycie twoje, złoto, ozdoby twoje” (Ks. Ez. XXXVIII). Uczynił Pan Bóg Aniołów czystymi duchami, nieśmiertelnymi, doskonałymi, mądrymi, pięknymi; osadził ich w błogosławieństwie Nieba, dał im widzieć Swój Majestat i nasycać się Jego Chwałą; wschodzili ci Aniołowie niby jasne na zaraniu jutrzenki. ale obok dobroci widzimy na Aniołach przykład surowej Sprawiedliwości Pana Boga; nic nie przepuszczającej. Zaledwie te duchy czyste uniosły się w dumę, zgrzeszyły, aliści Pan Bóg z większą niż piorun szybkością, strącił ich z Nieba. „Aniołom skoro zgrzeszyli, Bóg nie przepuścił, powiada Apostoł Piotr Święty, ale powrozami piekielnymi ściągnieni są do piekła na męki” (2 P II), a tak, w jednej chwili wypadli z szczęścia, wszystko dobro utracili na wieki, zostali wtrąceni w ogień, zgotowany czartu i aniołom jego, i ani śladu po nich nie ma na Niebiosach.
O Panie Boże! któż nie zadrży, nie przestraszy się! Któż nie przyłoży największej nad sobą pilności i czuwania? Anioł na Niebie i grzeszy! Adam w Raju przekroczył Przykaz Boży, Judasz w szkole i pod okiem Pana Jezusa zdrady się dopuszcza: na każdym przeto miejscu i w każdej chwili bądź baczną, duszo moja, błagaj również Pana Boga, aby cię nie wypuszczał z Swej Opieki.
2. Rozważaj dobrze Chrześcijaninie wszystkie okoliczności upadku aniołów i ich kary. Kto ich ukarał? Pan Bóg, tak Miłosierny, tak Święty, tak Dobry. Kogo ukarał? Ah! duchy tak czyste, piękne, święte; ukarał książęta Niebios, ozdoby Tronu Swego, najzacniejsze Dzieła Rąk Swoich. Za co ich ukarał? Zadrżyjcie Niebiosa i ziemio, ukarał tak wzniosłe duchy za jeden tylko grzech; grzech pierwszy, w jednej chwili i samym pomyśleniem jedynie popełniony!… Jak ukarał? Ah! karą największą, wieczną. Trzecia część Nieba, tak surowo ukarana! W ogień nigdy nie gasnący wtrącona!
O straszne wspomnienie! Przykład to jednak jest dla ciebie duszo moja, abyś poznała, jak straszną, okropną poczwarą jest grzech, abyś się przeraziła ogromem kary: „Bój się przeto, uciekaj przed grzechem jak przed wężem” (Ks. Ekl. XXI, 2), bo inaczej, piekło wykraczających aniołów ogniem palące, i ciebie czeka!
3. Upadek Aniołów niech nam zawsze stoi przed oczyma, niech nas pobudza do pokuty za przeszłe upadki, do baczności na przyszłość. ale ten upadek niech nas zarazem pobudzi i do wdzięczności, do umiłowania Pana Boga. Jakże ten Pan Bóg jest pełen dla nas względności i miłosierdzia. Nie możemy przed sobą utaić, iż zgrzeszyliśmy: sumienie nam nieprawość naszą wyrzuca; zgrzeszyliśmy, a choćby bardzo ciężko, nieraz, ale po wielekroć razy. Zgrzeszyliśmy…, a gdyby wówczas Pan Bóg z nami postąpił jak z złymi Aniołami, gdyby zaraz owego dnia i godziny, owej chwili gdyśmy na grzech się odważyli, śmierć nas była schwyciła, ah! gdzież byśmy teraz byli?!… O! już dawno i na wieki wrzuceni bylibyśmy „w ogień pożerający, w opalenie wieczne” (Ks. Iz. XXXIII, 14). ale o Miłosierdzie Boże! zgrzeszyliśmy, a Pan Bóg nas nie ukarał; owszem, słodko kołacze do duszy naszej i mówi: „Nawróćcie się do Mnie z całego serca”.
O Panie i Boże! dzięki Tobie za Twe Miłosierdzie, za ocalenie od potępienia; niechże już teraz dusza moja jęczy, oczy zaleją się łez potokiem, a serce rozpływa w Miłości Twojej. O tak Panie Boże! boleję, żałuję boleścią największą za wszystkie me nieprawości. Postanawiam więcej nie grzeszyć, Ty tylko, Panie Boże, wzmocnij i utwierdź postanowienie moje.
PRZYKŁAD.
Kto stworzył Aniołów? — zapytano się dzieci. Odpowiedź łatwa, każde z nich odpowiedziało: „Pan Bóg”. Ale kto stworzył ducha ciemności — czarta? Odpowiedź nieco trudniejsza, ale i na to pytanie, jedno z dzieci dało prawdziwie chrześcijańską odpowiedź: „Pan Bóg go stworzył pięknym Aniołem, ale on sam się uczynił strasznym szatanem”. Już serce dziecięcia ma poczucie Dobroci, Świętości Pana Boga, iż nic złego stworzyć, uczynić nie może.
Duch z Niebios spadły, szatan, w prawdzie się sroży i wścieka, krąży około nas jako lew ryczący, czyhając kogo by pożarł: mimo to, powiada Augustyn Święty, jest on podobny do psa na łańcuchu i nikogo ugryźć nie może, jeno tego, kto się do niego lekkomyślnie lub zuchwale zbliży. Nierozumny to człowiek, co żartując zbliża się do psa na łańcuchu i da się samowolnie ukąsić, skaleczyć: nierozumny i ten Chrześcijanin, co przez rozwiązłość i inne występki, zbliża się i rzuca sam w objęcia szatana. Może czart szczekać i rwać się, dodaje Augustyn Święty, jednak nie skaleczy nikogo, jeno kto sam skaleczonym być zechce: gdyż dopóty jego podszepty, jego nagabywania nam nie szkodzą, dopóki na nie, na złe dobrowolnie nie zezwolimy; tego zaś przyzwolenia na złe, skoro zostajemy pod opieką Aniołów i przy Łasce Pana Boga, żadna siła z duszy nam wyrwać nie może, i tu się do nas stosują wyrazy: „Chrześcijanina zabić można, zwyciężyć nie można“.
Westchnienie do Aniołów.
Aniele Boży, coś mówił do synów Izraela i wszystek lud płakał, (Ks. Sędz. II, 11), wyproś nam Łaskę łez rzewnych za winy nasze.
V. Wstawiajcie się za nami wszystkie Aniołów Chóry.
R. Aby Król Aniołów przyjął nas w Niebian grono.
Modlitwa kościelna.
V. Módlmy się. Boże, Który cudownym porządkiem różne posłannictwa między Anioły i ludzi rozdzielasz, racz sprawić łaskawie, aby ci, którzy nieustannie przed Oblicznością Twoją są obecni i służą Tobie na Niebiosach, nas także na ziemi nieustannie w swej straży i pieczy mieli. Przez Chrystusa Pana naszego.
R. Amen.
Litania do Anioła Stróża
Panie, zmiłuj się nad nami! Chryste, zmiłuj się nad nami! Panie, zmiłuj się nad nami!
Chryste, wysłuchaj nas! Chryste, usłysz nas!
Ojcze z Nieba, Boże, zmiłuj się nad nami!
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Święta Maryo, Królowo Nieba; módl się za nami.
Święty Aniele, Stróżu mój;
Święty Aniele, Opiekunie mój we wszelkich niebezpieczeństwach;
Święty Aniele, moja obrono od wszelkich napaści;
Święty Aniele, mój najwierniejszy Oblubieńcze;
Święty Aniele, mój Nauczycielu;
Święty Aniele, mój Przewodniku;
Święty Aniele, Świadku wszystkich mych uczynków;
Święty Aniele mój Wspomożycielu we wszystkich trudnościach;
Święty Aniele, mój Orędowniku u Boga;
Święty Aniele, mój Obrońco;
Święty Aniele, miłujący czystość;
Święty Aniele, miłujący niewinność;
Święty Aniele, najposłuszniejszy Bogu;
Święty Aniele, Przewodniku mojej duszy;
Święty Aniele, Wzorze czystości;
Święty Aniele, Wzorze posłuszeństwa;
Święty Aniele, mój Doradco w chwilach wątpliwości;
Święty Aniele, mój Stróżu w żywocie doczesnym;
Święty Aniele, moja Tarczo w godzinie śmierci;
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami!
V. Módlmy się: Boże! Któryś w niewysłowionej Opatrzności raczył posłać Swoich Aniołów jako naszych Stróżów, spraw łaskawie, byśmy my pokornie proszący, mieli zawsze tę obronę i mogli cieszyć się ich wieczną kompanią. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, Który żyje i króluje z Tobą, w Jedności Ducha Świętego, Bóg na wieki wieków. Amen.
Zachęcamy do:
- uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 9
- Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego – dzień 9
Poznaj także żywot Św. Ludwika Bertranda, Dominikanina napisanego przez:
- O. Prokopa Kapucyna.
- X. Juliana A. Łukaszkiewicza.
Poznaj także żywot Św. Dionizego Ateńskiego napisanego przez
- O. Prokopa Kapucyna.
- X. Piotra Skargę T.J.
© salveregina.pl 2024