🔉Miesiąc Październik poświęcony ku czci Świętych Aniołów Stróżów – DZIEŃ 23

salveregina.pl 1 miesiąc temu

Zdjęcie: Guardian-Angel

Zanurz się w refleksjach na dzień 23 października, poświęcony ku czci Świętych Aniołów Stróżów. Rozważania tego dnia ukazują ich nieustanną opiekę, szczególnie podczas Wniebowstąpienia Pana Jezusa. Odkryj, jak Aniołowie Stróżowie mogą przynieść pocieszenie i wsparcie w codziennym życiu, umacniając Twoją Wiarę.

O nabożeństwie miesięcznym.

Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819

Nauka.

Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych.

Czytaj więcej

Najpierw, iż niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w w każdym miejscu Niedzielę nadane są Odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego Odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. wzglądem nich uwiadomienia i modlitwy.

Co się zaś tyczv Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj., gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących choćby pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi, i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.

Uwaga o odpustach.

Źródło: Głos duszy 1881;

Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r.

Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała św. Teresa, a ja mu obiecuję niebo“.

Czytaj więcej

Odpusty:

1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeżeli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.

2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzieindziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia św. za każdym razem.

3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)

Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.

WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO.

V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.

R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.

V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.

R. A cała ziemia będzie odnowiona.

V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.

R. Amen.

DZIEŃ 23.

CZYTANIE DUCHOWNE.

Źródło: Miesiąc Aniołów czci Nieba i ziemi Królowej Najświętszej, Niepokalanej Dziewicy Maryi i Wszystkich Chórów Niebiańskiej napisał ks. Stanisław Ulanecki, Wyd. nowe uzupełnione Kraków 1898r.

ROZWAŻANIE. ANIOŁOWIE PRZY WNIEBOWSTĄPIENIU PANA JEZUSA.

„Wywyższysz się nad Niebiosa, Boże, nad Cheruby” — (Ps. 108/107/, 17).

1. Jeśli na ziemi, na tym padole nędzy są chwile szczęśliwe, spotkania radosne, wjazdy wspaniałe, pochody tryumfalne, jakaż radość, jaka chwała, jakie pienia i wspaniałość musiały być na Niebiosach, gdy Pan Jezus, jako Zwycięzca śmierci i piekła, przyodziany nieśmiertelną szatą na Niebiosa wstępował. „Wstąpił Pan z wesołym śpiewaniem, z głosem trąb” (Ps. 47/46/, 6). Chór dusz sprawiedliwych, wyzwolonych z otchłani i wszystkie Chóry Aniołów towarzyszyły Panu Jezusowi, „otaczały tryumfalny wóz Boży, dziesięcią tysięcy rozmaity, tysiące weselących się Aniołów, Pan między nimi na Synaj” (Ps. 68/67/, 18); tam jest owa stolica, owa góra, na której się Bogu podoba mieszkać, tam Pan będzie mieszkał na wieki. „Otwórzcie, wołali, otwórzcie bramy książęta, otwórzcie bramy, bo wnijdzie Król Chwały” (Ps 24/23/). „Widziałem, słyszałem, powiada Apostoł Jan Święty, głos tysiąca tysięcy Aniołów wołających głosem wielkim: godzien jest Baranek, co był zabity, wziąć Moc i Bóstwo i Mądrość i Cześć i Chwałę i Błogosławieństwo na wieki wieków” (Ks. Ap. V).

Jezu! pozwól niech i ja się przyłączę do tego niezliczonego orszaku Aniołów i choć niegodne stworzenie Twoje, niech wielbię, błogosławię Cię, Panie, Boże Wszechmogący, Który byłeś, jesteś, Który masz przyjść (zob. Ks. Ap. IX). Wszakże do tej Chwały wzywasz mnie Sam Panie przez psalmistę, mówiącego: „Grajcie Bogu, Który wstąpił na Niebo nad nieba, na wschód słońca” (Ps. 68/67/, 33).

2. Cząstkę drobną tej euforii Pana Jezusa wstępującego na Niebiosa, widziała i ziemia. Pan Jezus bowiem zgromadził Swe ucznie na górę Oliwną, tam gdzie był rozpoczął Mękę i krwawym zalewał się potem, wzniósłszy ręce błogosławił im i poczynał wstępować w Niebo nie jako Eliasz na wozie ognistym, ale zwolna, własną Potęgą i Mocą, gdy oni patrzali, podniesion jest, a obłok wziął Go od oczu ich. A gdy patrzali za Nim do Nieba idącym, oto dwaj mężowie (Aniołowie) stanęli przy nich w białym odzieniu, którzy im rzekli: „Mężowie Galilejscy, czemu stoicie patrząc w Niebo? Ten Jezus, Który wzięty jest od was do Nieba, tak przyjdzie, jakoście Go widzieli idącego do Nieba” (Dz. Ap. I.). Pytają się Aniołowie uczniów, czemu patrzą w Niebo. Ach! jakże patrzeć nie mają, kiedy tam wstępuje ich Mistrz ukochany, kiedy tam ich kraina miła, tam Raj, którego dotąd zamknione wrota, Pan Jezus im otwiera.

O! Aniołowie! nie wzbraniajcie nam biednym wygnańcom ziemi, spoglądać w Niebo, napawać się tą błogą nadzieją, iż tam, gdzie Jezus, Pan, Głowa nasza wstępuje, tam i my członki, słudzy Jego być winniśmy. O! ja wiem, iż wy nie weźmiecie nam za złe, gdy nie tylko okiem ciała, ale nadto oczyma duszy spoglądać będziemy ku Jezusowi na Niebiosach, gdy tam wszystkie do Pana przenosić będziem pragnienia. Powiadacie, iż ten Jezus przyjdzie; o! niechże tak będzie; przez Komunię Świętą niech przyjdzie do nas, kiedy my już opuszczając tę ziemię, do Niego przez skon iść na Sąd będziemy.

3. Wstępuje Pan Jezus do Nieba, nie jako Bóg, bo On jest wszędzie, ale pod względem natury ludzkiej, pod względem Człowieczeństwa. Najświętsze Ciało, co tyle mąk zniosło; Najsłodsze Serce, co z Miłości ku nam uderzeniem włóczni otwarte zostało, wyniesione jest nad wszystkie Niebiosa, nad wszystkie Chóry Aniołów, nad wszystkie Zastępy Cherubów i Serafów, wyniesione aż do najwyższych wyżyn Majestatu Bóstwa i tam zasiada na Prawicy Ojca Przedwiecznego; zasiada, aby nieustannie za nas biednych ludzi wstawiało się do Ojca, aby nam również zjednało miejsce między Niebiany. Mamy już teraz w Nim Kapłana, Który „stał się wyższym nad Niebiosa” (zob. Żyd. VII, 27); któremuż bowiem kiedy z Aniołów rzekł: „Siądź po Prawicy Mojej? Izaliż wszyscy Aniołowie nie są usługujący Jemu?” (Żyd. I, 13). Przez tego zatem Najwyższego Kapłana, przez Krew Jego, Serce, przez Ciało Chrystusowe mamy przystęp do świątyni na Niebiosach.

Wznieś się duszo moja za Panem na Niebiosa w krainę Aniołów i czystych Duchów. Pan opuścił ziemię, aby cię od niej oderwał; Pan wstąpił w Niebo, abyś i ty tam wstąpiła. O Aniołowie, co otaczacie Tron Pana Jezusa na Niebiosach, brońcie mnie we wszystkich drogach moich, nie dozwalajcie, abym się miał tarzać w pyle ziemi, ale tam, gdzie jest skarb mój, Jezus ukochany, tam niech będzie i serce moje. Amen.

PRZYKŁAD.

Kiedy Dioklecjan cesarz obchodził w Rzymie dwudziestą rocznicę swego panowania, dla jego przyjemności na scenie teatralnej wyszydzano święte Chrześcijan obrzędy. Aktor imieniem Genezy przedstawiał rolę nawróconego Chrześcijanina. Chrzczą go na scenie, przywdziewają w białą szatę, porywają go żołnierze, wiodą przed cesarza, a Genezy ciągle powtarza, iż jest Chrześcijaninem, iż chce ponieść męczeństwo. Dotąd mniemano, iż to igraszka, sypią oklaski, mówią: Wybornie swą rolę odgrywa! ale przekonują się wkrótce, iż Genezy nie żartuje, iż już rzeczywiste wygłaszał swoje uczucia, przekonanie. Już nie jako aktor, ale jako apostoł odzywa się do widzów: Badałem Tajemnice Chrześcijan, abym się z nich natrząsał, ale w chwili, kiedy mnie polewano wodą, kiedy z serca wyznałem: Wierzę w Jezusa Chrystusa, ujrzałem rzeczywiście nade mną Niebo otwarte, unoszące się nad głową moją Zastępy Aniołów, tak jaśniejących, tak prześlicznych, iż cały twój majestat i twojego dworu chwała o cesarzu, wydały mi się błotem. Jestem Chrześcijaninem, ty cesarzu, wy Rzymianie wyznajcie prawdziwym Bogiem, Króla Aniołów Jezusa! Gniewem uniesiony Dioklecjan, żelaznymi hakami kazał go rozszarpać.

W tymże prawie czasie w Nikomedii, Cyprian, przesądny bałwochwalca, który jak sam w swym opisie przedstawia, mordował małe dziatki, aby z ich drgających wnętrzności badał przyszłość, gdy swoimi sztukami nie mógł nakłonić chrześcijańskiej dziewicy Justyny do odstąpienia Wiary, dziedzictwa, zamyślił sam przyjąć tę Wiarę, która tak mężne, anielskie wydaje dziewice. Kapłan imieniem Euzebiusz wprowadził go był w grono modlących się Chrześcijan. Było to miejsce ustronne za miastem, oświecone jedynie światełkiem kilku migocących się lampek; panowało milczenie, rozmyślano. Cyprian jednak nawrócony powiada: Skoro tam wszedłem, przedstawił mi się Raj, ujrzałem Chóry Niebian, Aniołów opiewających Chwałę Bożą!

Westchnienie do Aniołów.

Aniołowie Święci przy Wniebowstąpieniu zapewniający uczniów o przyjściu Pana Jezusa (Dzieje Ap. I.), wyjednajcie nam Łaskę, abyśmy do Pana Aniołów przyjść, z Nim na Niebiosach zamieszkać mogli.

V. Wstawiajcie się za nami wszystkie Aniołów Chóry.

R. Aby Król Aniołów przyjął nas w Niebian grono.

Modlitwa kościelna.

V. Módlmy się. Boże, Który cudownym porządkiem różne posłannictwa między Anioły i ludzi rozdzielasz, racz sprawić łaskawie, aby ci, którzy nieustannie przed Oblicznością Twoją są obecni i służą Tobie na Niebiosach, nas także na ziemi nieustannie w swej straży i pieczy mieli. Przez Chrystusa Pana naszego.

R. Amen.

Litania do Anioła Stróża.

Panie, zmiłuj się nad nami! Chryste, zmiłuj się nad nami! Panie, zmiłuj się nad nami!

Chryste, wysłuchaj nas! Chryste, usłysz nas!

Ojcze z Nieba, Boże, zmiłuj się nad nami!

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty, Boże,

Święta Trójco, Jedyny Boże,

Święta Maryo, Królowo Nieba; módl się za nami.

Święty Aniele, Stróżu mój;

Święty Aniele, Opiekunie mój we wszelkich niebezpieczeństwach;

Święty Aniele, moja obrono od wszelkich napaści;

Święty Aniele, mój najwierniejszy Oblubieńcze;

Święty Aniele, mój Nauczycielu;

Święty Aniele, mój Przewodniku;

Święty Aniele, Świadku wszystkich mych uczynków;

Święty Aniele mój Wspomożycielu we wszystkich trudnościach;

Święty Aniele, mój Orędowniku u Boga;

Święty Aniele, mój Obrońco;

Święty Aniele, miłujący czystość;

Święty Aniele, miłujący niewinność;

Święty Aniele, najposłuszniejszy Bogu;

Święty Aniele, Przewodniku mojej duszy;

Święty Aniele, Wzorze czystości;

Święty Aniele, Wzorze posłuszeństwa;

Święty Aniele, mój Doradco w chwilach wątpliwości;

Święty Aniele, mój Stróżu w żywocie doczesnym;

Święty Aniele, moja Tarczo w godzinie śmierci;

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie!

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie!

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami!

V. Módlmy się: Boże! Któryś w niewysłowionej Opatrzności raczył posłać Swoich Aniołów jako naszych Stróżów, spraw łaskawie, byśmy my pokornie proszący, mieli zawsze tę obronę i mogli cieszyć się ich wieczną kompanią. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, Który żyje i króluje z Tobą, w Jedności Ducha Świętego, Bóg na wieki wieków.

R. Amen.

Zachęcamy do:

uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 23
Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego — dzień 23

Poznaj także żywot Św. Jana Kapistrana, Wyznawcy napisanego przez: