🔉Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego – dzień 9

Zdjęcie: Różaniec

Źródło: Czytania różańcowe dla ludu napisał Ks. Wawrzyniec Puchalski, Rzeszów 1885r.

O nabożeństwie miesięcznym

Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819

Nauka.

Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych.

WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO

V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.

R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.

V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.

R. A cała ziemia będzie odnowiona.

V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.

R. Amen.

DZIEŃ 9.

CZYTANIE DUCHOWNE.

ROZWAŻANIE. Tajemnica IV radosna — Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni. Owoc tej Tajemnicy: Posłuszeństwo.

Pan Jezus i Najświętsza Marya Panna — oto wzory naszego posłuszeństwa. Pismo Święte wspomina o Jezusie, iż był poddany rodzicom Swoim. Ze zdziwieniem pyta tu Bernard Święty: „Kto — komu był poddany?” — i odpowiada: „Bóg ludziom — Bóg, któremu są poddani Aniołowie, którego Mocy i Księstwa słuchają, poddany był Maryi”. A Paweł Święty mówi, iż Jezus był posłuszny Bogu Ojcu Swojemu aż do śmierci, a śmierci krzyżowej. I Sam Pan Jezus powiada o Sobie: Moim pokarmem jest, abym czynił Wolę Ojca Mego, Który jest w Niebiesiech. Całe Życie Jezusa na ziemi, było jednym aktem ciągłego posłuszeństwa. I tego jeno pragnął Pan Jezus, i to jeno czynił, co się podobało Ojcu Niebieskiemu.

A posłuszeństwo Maryi jakże ślicznie jaśnieje od początku Jej życia aż do chwili ostatniej w koronie Jej cnót przedziwnych. Bo Marya zawsze powtarza sobie: Oto Ja Służebnica Pańska. I czy ucieka z Jezusem do Egiptu, aby Go ukryć przed ręką Heroda, czy spieszy z Nim do kościoła, aby Go ofiarować Bogu, czy stoi pod krzyżem na Kalwaryi — zawsze sobie powtarza: Oto Ja Służebnica Pańska — powtarza Sobie: Nie moja, ale Twoja, o Boże! niech się stanie Wola.

Oto wzory posłuszeństwa naszego. I któż się od tej cnoty wymówi, kiedy wspomni sobie na posłuszeństwo Jezusa i Maryi. o ile Jezus Syn Boży był posłusznym i to aż do śmierci krzyżowej, o ile Marya chociaż Matka Boga zawsze i wszędzie była też posłuszną — jakoż ja proch i nędza i grzesznik wielki słuchać może nie zechcę?

Ale spytasz, a kogoż mam słuchać?

Słuchaj przede wszystkim Boga. Bóg jest naszym Panem i Stwórcą i Ojcem naszym. Od niego masz wszystko — i zdrowie i życie i pożywienie. I to powietrze, którym oddychasz — i ta woda, którą pijesz — i to odzienie, które cię okrywa — to wszystko masz od Boga. Z dobroci Jego tak ci miłe przyświeca to śliczne słoneczko i ten księżyc wspaniały i te urocze gwiazdy. Z jego dobroci stroi się ziemia w prześliczne kwiatuszki, co tak dziwnie bawią twe oko. Z dobroci Boga nucą ptaszęta nad twoją głową i rozweselają twe serce melodyjną piosneczką swoją. Z Dobroci Niepojętej dał ci Bóg ojca i matkę, co tak starannie troszczą się o ciebie. Z Niewysłowionej Dobroci Swojej powołał cię do Wiary Katolickiej i Niebo ci przeznaczył na wieczne mieszkanie. Tyle Dobrodziejstw wylałeś na mnie Boże mój, i jakożbym cię nie słuchał?

Czy ty jednak słuchasz Boga? A posłuszeństwo ku Bogu w tym się okazuje, kiedy chowamy przykazania Jego. A więc — kiedy wierzysz w jednego Boga i w Nim nadzieję pokładasz i kochasz Go nade wszystko — kiedy ze czcią wymawiasz Święte Imię Jego — kiedy święcisz niedziele i święta jak się przynależy — kiedy czcisz ojca i matkę — kiedy nie zabijasz nikogo ani na duszy ani na ciele — kiedy się pilnie strzeżesz wszelkiej nieczystości — kiedy bliźniemu nie czynisz na majątku krzywdy — kiedy fałszywie nie świadczysz przeciwko bliźniemu — kiedy nie pragniesz choćby ani jego żony ani jakiejkolwiek rzeczy jego — kiedy tak czynisz, toś dobrze posłuszny Bogu twojemu. A jeżeli inaczej! — jeżeli tych Przykazań nie chowasz, wiedz o tym, iż Bogu samemu wypowiadasz wtedy posłuszeństwo. I słuchasz wtedy ciała twojego i świata i czarta, a nie słuchasz Boga, Który cię obsypał Dobrodziejstwy Swymi.

Dobrze o tym pamiętaj, iż posłuszeństwo ku Bogu okazuje się w zachowaniu Jego Przykazań.

A prócz Boga trzeba nam słuchać jeszcze kogoś więcej. Bo trzeba ci wiedzieć, iż Bóg sam .na miejscu swoim postawił tutaj na ziemi takich, których słuchać mamy. Przełożeni duchowni i przełożeni świeccy — oto ci są, których Bóg na ziemi na swoim miejscu postawił, abyśmy ich słuchali. Zwierzchność duchowna i świecka obydwie są od Boga, i rozkazują nam i rządzą nami w imieniu i powagą Boga Samego. A tą zwierzchnością duchowną to Kościół Święty Katolicki, to biskupi i kapłani, co rządzą w tym Kościele. A ta zwierzchność duchowna o tyle przewyższa zwierzchność świecką, o ile dusza przewyższa ciało. To też pierwsze posłuszeństwo od nas należy się Kościołowi. I Sam Pan Jezus to nam przykazuje, bo mówi wyraźnie: Kto by Kościoła nie słuchał, niech będzie jako poganin i jawnogrzesznik. To posłuszeństwo od nas należy się przede wszystkim biskupom i kapłanom jako następcom Apostołów, do których powiedział. Pan Jezus: Kto was słucha, Mnie słucha, kto wami gardzi, Mną gardzi. Wielkie słowo Jezusa! W osobach biskupów i kapłanów ukrył się Pan Jezus i otoczył ich powagą swoją. I posłuszeństwo okazane tym przyjaciołom Jego przyjmuje Pan Jezus jako posłuszeństwo sobie okazane. Słuchaj więc kościoła, słuchaj tych, co rządzą w tym kościele, bo tak nakazuje Pan Jezus. A w czymże masz ich słuchać? W tym wszystkim, co ci do wierzenia podają. Bo wiesz o tym dobrze, iż Kościół Święty głosi ci Naukę nie swoją, ale Samego Jezusa. Idąc na wszystek świat — rzekł Jezus do Apostołów — opowiadajcie Ewangelię wszemu stworzeniu — uczcie je chować wszystko, cokolwiek wam przykazałem. I od tego czasu rozbiegają się opowiadacze Słowa Bożego po całym świecie i głoszą je wszemu stworzeniu powagą Samego Jezusa.

— Słuchaj więc i wierz w to wszystko, co ci kościół do wierzenia podaje. Słuchaj i wierz, kiedy ci Kościół Święty głosi, iż masz duszę nieśmiertelną, iż Jezus cię odkupił Przenajdroższą Krwią Swoją, iż w Spowiedzi odpuszczają się grzechy skruszonym pokutnikom, iż w Komunii Świętej Sam Jezus jest przytomny, iż Msza Święta jest tą samą Ofiarą, którą Jezus na krzyżu sprawował, iż jest wieczne Niebo dla dobrych, a dla złych piekło wieczne, iż ciało twoje kiedyś zmartwychwstanie, iż cię czeka Sąd straszny przed Bogiem za uczynki twoje. Słuchaj to a wierz, iż to wszystko jest prawdą tak pewną jak to, iż masz pięć palców u ręki — jak to, iż słoneczko świeci na niebie, bo to Bóg objawił, Który jest Prawdą Nieomylną.

Otóż posłuszeństwo należy się od nas Kościołowi w tym wszystkim, co nam do wierzenia podaje. Ale oprócz tego podaje nam Kościół różne jeszcze przepisy i Przykazania, które się tyczą naszego życia, naszej moralności. I tych Przykazań Kościoła słuchać nam potrzeba. A tu należą Przykazania o święceniu dni świętych, o słuchaniu Mszy Świętej, o postach, o Spowiedzi i Komunii Wielkanocnej, o należytościach kościołowi przysługujących, o nieodprawianiu wesel w dnie zakazane. Kto się wyłamuje z pod tych przykazań, wyłamuje się z pod posłuszeństwa kościołowi i jest jako poganin i jawnogrzesznik. Oby takich nie było pomiędzy nami! A tak najpierw trzeba nam słuchać Boga, a dla Boga słuchać kościoła, i wierzyć tak i żyć tak, jak nam przykazuje Kościół, bo od tego zbawienie nasze zależy.

Ale prócz Kościoła tej zwierzchności duchownej — postawił tu Bóg na miejscu Swoim jeszcze i świecką zwierzchność. I ta zwierzchność jest od Boga, dlatego mówi Paweł Święty: Nie masz zwierzchności jeno od Boga, a które są, od Boga są postanowione. A tą zwierzchnością to wszelkie urzęda świeckie — to świeccy przełożeni począwszy od cesarza a na wójcie skończywszy. Tą zwierzchnością to nasi rodzice, to przełożeni nasi jakiego bądź zawodu. Im także należy się posłuszeństwo w tym wszystkim, co się nie sprzeciwia Bogu i Kościołowi. Dlatego to upomina nas Pismo Święte: Wszelka dusza niechaj będzie poddana wyższym zwierzchnościom, bo kto się sprzeciwił zwierzchności, sprzeciwia się postanowieniu Bożemu, a którzy się sprzeciwiają, ci potępienia sobie nabywają.

A tu na tym miejscu przyda się powiedzieć coś więcej 0 posłuszeństwie dzieci dla rodziców. Posłuszeństwo to tak ważne i święte, iż Bóg przywiązał do niego osobne błogosławieństwo, bo mówi: Czcij ojca i matkę twoją, abyś długo żył i dobrze ci się powodziło na ziemi. I iż dzisiaj nie widać błogosławieństwa Bożego pomiędzy nami, to pochodzi stąd, bo dzieci nie zachowują tego Przykazania. I iż na świecie coraz ciaśniej i coraz to gorzej — ta jest tego przyczyna, bo dzieci nie słuchają i nie szanują swoich rodziców. Bo jakże to często spotkać takie dzieci, co odmawiają się ojcu i matce, co stają z nimi do kłótni, co ich lżą i przeklinają, co się procesują z nimi i wodzą ich po sądach — a choćby ręce swoje podnoszą na rodziców swoich. — Bodaj się było i nie narodziło takie dziecko wyrodne. Bodaj było umarło w żywocie matki, bodaj się było do grobu schowało zanim poznało ten świat. O Judaszu mówi Pan Jezus: Bodaj się był nie narodził ten człowiek — tak i o takim dziecku powiedzieć potrzeba. I kara Boża ciężka i straszna takie dziecko nie minie. Już Pismo Święte grozi mu surowo, bo mówi: Oko, które urąga ojcu lub matce, niechaj wydzióbią kruki od potoka i niechaj wyjedzą orlęta. Surowa to groźba! I takie dziecko niczego więcej nie warte, jeno żeby je porzucić na pożarcie dzikim zwierzętom. Bo znak to z gruntu zepsutego serca — nie słuchać, nie czcić, nie szanować rodziców swoich. Wszak ojciec twój tyle potu wylał dla ciebie. Wszak matka twoja wykarmiła cię mlekiem swoich piersi. A ty stawiasz się butnie temu ojcu, co siły swoje stargał dla ciebie — tej matce, co tyle nocy bezsennych spędziła nad kolebką twoją! — Wyrodne dziecko! tyś od psa podlejsze, bo i pies wdzięczny za kawałek chleba i koło ciebie się łasi, kiedy go pogłaskasz. — Wyrodne dziecko! twoja zuchwałość woła o pomstę do nieba i ściągnie tę pomstę nieba na ciebie. — Łzy matki cię pobiją, przekleństwo ojca spocznie na tobie. — Albo się popraw, abyś gniew Boga odwróciło od siebie. Popraw się i słuchaj i szanuj rodziców swoich, aby ci jeszcze Bóg błogosławił.

A tak słuchajże Boga, słuchaj kościoła, słuchaj zwierzchności świeckiej, słuchaj rodziców twoich, słuchaj twoich przełożonych — a słuchaj tak, jak Bóg chce, abyś słuchał. Bo nie lada posłuszeństwo jest już posłuszeństwem. Bądź więc posłuszny sercem ochotnym, Bóg bowiem patrzy na serce. Bądź posłuszny rychło, a nie ociągaj się z wypełnieniem rozkazów. Słuchaj zawsze, a nie jeden dzień, albo miesiąc jeden, bo dobre posłuszeństwo jest stateczne i trwałe. Takie jeno posłuszeństwo podoba się Bogu i milsze mu jest, niźli nabożeństwo.

Tak posłuszną była Marya. Słuchała ochotnie. Z sercem od euforii bijącym spieszy do kościoła z Jezusem, aby tak wypełnić przepisane prawo. I rychło słuchała Marya. Ledwie wyszło dni czterdzieści, a już się wybiera w drogę do kościoła, jak prawo nakazywało. I statecznie słuchała Marya. Aż do śmierci posłuszna Bogu. Choć stoi pod krzyżem i miecz boleści Jej Serce przenika — a jednak stoi posłuszna.

Naśladujmy wszyscy w tej cnocie Najświętszą Bogarodzicę, a lepiej nam będzie, a Błogosławieństwo Boże zawita do serc i do domów naszych, i nastanie wszędzie i ład i porządek potrzebny.

Przykład.

Św. Paweł pustelnik okazał na sobie wzór doskonałego posłuszeństwa. W roku sześćdziesiątym swojego życia udał się on na puszczę do Św. Antoniego i powiedział mu, iż chce być pustelnikiem. Antoni odpowiedział mu: Tyś już za stary na pustelnika, bo życie na puszczy wymaga wielkiej i ostrej pokuty. Tak rzekł i wszedł do jaskini swojej i zamknął się w niej na całe trzy dni. A kiedy dnia czwartego wyszedł z tej jaskini, widział Pawła stojącego przed sobą i rzekł mu: Poczciwy starcze, to miejsce nie jest dla ciebie. Mój ojcze — odpowiedział Paweł — ja nie umrę, jeno na tym miejscu. Wezwał go więc Antoni do siebie i tak się odezwał: Pawle możesz się stać doskonałym i zbawić się, o ile będziesz posłusznym. Chcę być posłusznym, rozkazuj tylko — powiedział Paweł w pokorze serca swojego. Ta gotowość do posłuszeństwa w wieku tak późnym podobała się bardzo Antoniemu i począł się obchodzić z Pawłem jako z człowiekiem od Boga wybranym. — Wyjdź teraz — rzekł do niego i módl się tak długo, aż ci przeznaczę jaką robotę. Paweł wyszedł w tej chwili i modlił się dzień cały i całą noc, cały zatopiony w Bogu. Nad ranem przyniósł mu Antoni kilka gałązek palmowych rozmoczonych w wodzie i rzekł: upleciesz z tego powróz, jak widzisz, iż ja to robię. I uplótł Paweł piętnaście łokci powrozu z trudem nie małym. I oglądnął go Antoni, a nie spodobał mu się. Za twardo go splotłeś, rozplącz to i spleć na nowo — powiedział. Paweł usłuchał bez szemrania i plótł na nowo te piętnaście łokci, a przy tej pracy zeszło mu dni kilka, a nie dostał ani chleba ani wody w tym czasie. Antoni chciał się przekonać, czy tą surowością nie da się odstraszyć od swego postanowienia. A kiedy widział, iż starzec ten pracuje wesoło i ochotnie, cieszył się niezmiernie i przystąpił do niego i rzekł: Chcesz może zjeść ze mną kawałek chleba — mój Pawle kochany. Jak się tobie mój ojcze podoba — odpowiedział starzec. Weszli więc do jaskini i położył Antoni cztery bochenki chleba — jeden przed sobą a trzy przed Pawiem, a chleby te były tak twarde, iż trzeba je było w wodzie rozmiękczyć. A w tym czasie odmawiał Antoni psalm, a powtarzał go dwanaście razy i Paweł z nim. Potem rzekł święty mistrz do ucznia świętego: Czas jedzenia już minął — odmówmy modlitwę i chodźmy na spoczynek. Paweł usłuchał ochotnie. O północy zbudził go Antoni na modlitwę i dopiero nad wieczorem tego dnia jedli z tego chleba. — I potem jeszcze doświadczał Antoni rozmaicie posłuszeństwa jego. Raz kazał mu czerpać dzień cały wodę ze studni i nazad ją wlewać. To znowu z rozkazu Antoniego rozpruwał odzienie swoje i zszywał je na nowo — i znów je pruł i zszywał. Innym razem rozplatał gotowe koszyki i znowu je splatał, jak miał przykazane. A wreszcie tak wypróbowanego starca przyjął Antoni w liczbę pustelników. — O bracia moi — rzekł wtedy Antoni do swoich uczniów — ten starzec zawstydza nas wszystkich, bo żaden z nas nie przestrzega tak pilnie natchnień Ducha św., ja k pilnie przestrzega on każdego słowa, które mu powiem. — I to posłuszeństwo zaprowadziło Pawła pustelnika do nieba.

Postanowienie. Uczyń sobie postanowienie ćwiczyć się w cnocie posłuszeństwa — każdy według swojej potrzeby. Ty słuchaj rodziców, a ty gospodarza, a ty twoich nauczycieli, a wszyscy słuchajmy Boga i kościoła i zwierzchności świeckiej.

W tym celu powtarzaj sobie często te słowa Pisma Świętego: Jezus był poddany Rodzicom Swoim.

Na zakończenie odmów Różaniec Święty wraz z litanią Loretańską.

Różaniec Święty codzienny.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 9
2. Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego – dzień 9
3. uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów – dzień 9

Poznaj także żywot Św. Dionizego Ateńskiego napisanego przez

1. O. Prokopa Kapucyna.
2. X. Piotra Skargę T.J.

© salveregina.pl 2024