🔉LISTOPAD MIESIĄC DUSZ CZYŚĆCOWYCH – DZIEŃ 10

Najpierw, iż niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w każdym miesiącu Niedzielę nadane są odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. względem nich uwiadomienia i modlitwy.

Co się zaś tyczy Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj. gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących choćby pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.

Odpusty:

1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeżeli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.

2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzie indziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia Święta za każdym razem.

3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)

Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.

PUNKTY DO ROZMYŚLANIA.

I. Uznać, iż Pan Bóg jest Ostatecznym Końcem stworzenia rozumnego, i nie móc Go kochać z własnej winy, jest karą potępionego w Czyśćcu, a gorąca Miłość Pana Boga, którą Łaska rozwija w duszach czyśćcowych, zwiększa o tyle wielkość ich cierpień, iż te prawie przewyższają cierpienia, jakie są w piekle. Bo miłość, która nas nie może zadowolić, jest największą męczarnią serca człowieka. Starajmyż się zatem, Chrześcijanie, wyrobić w sobie tak ważne uczucie.

II. Miłość wielką, którą dusze czyśćcowe czują dla Pana Boga, wzbudza w nich ciągłą chęć połączenia się z Nim, ale nie mogą do tego dojść, dopóki się zupełnie nie oczyszczą w płomieniach. Otóż o ile dla miłości wzdychają za widokiem Pana Boga, o tyle wstrzymane uczuciem win, nie pragną Go widzieć. Miłość więc ich pociąga i wstrzymuje zarazem, wywyższa i poniża, rozgrzewa i oziębia; przez tę ciągłą zmianę uczuć sprzecznych są tak męczone, iż ogień, który pali ich wnętrza jest daleko większym, jak ogień zewnętrzny. Spokój duszy stanowi szczęście człowieka, a my; jak też ten spokój kochamy i jak staramy się, by go osiągnąć przez czyny nasze?

III. Miłość ich dla Pana Boga, czyni dusze poddanymi z pokorą ich cierpieniom; otóż, o ile cierpienie na ziemi nie odejmuje boleści, przynajmniej zmniejsza jej gorycz, czyni ją znośną, a z czasem i przyzwyczajamy się do niej. Ale inaczej jest w Czyśćcu. Dlatego nawet, iż te dusze zgadzają się z Wolą Pana Boga, więcej nad tym cierpią, bo choćby z zastosowania się tego, chciałyby być zupełnie Jego godnymi, a uważając, iż nimi nie są jeszcze, pożerają się chęcią zostania godnymi przez męczarnie. Otóż, im więcej cierpią, tym więcej chcą cierpieć, i nigdy nie są mąk syte. Jakiż to nadzwyczajny rodzaj męczarni! A my, Chrześcijanie, szukamy tylko róż i kwiatów, zabaw i rozkoszy! Już czas wstydzić się samych siebie i pracować nad poprawą.

Przykład.

Święta Gertruda kochała bardzo jedną ze swoich zakonnic dla cnót jej wyniosłych. Pan Bóg ją wezwał do Siebie w kwiecie życia. Kiedy po śmierci modliła się gorąco za jej duszę, była duchowo porwaną i widziała ją, jak się przedstawiała Zbawicielowi świata pysznie ubrana i światłem lśniąca, ale miała smutek na twarzy i jakoby zawstydzoną była przed Panem Jezusem Boskim swym Oblubieńcem. Święta, zdziwiona, zwróciła się od razu do Zbawiciela i błagała Go, aby zachęcił tę duszę słodkim pozwoleniem, które by jej ufność wzbudziło. Zbawiciel zwrócił Wzrok pełen Dobroci ku pokornej dziewicy, i wyciągnął ku niej Rękę na znak, aby się zbliżyła; ale ona więcej jeszcze zawstydzona, zdawała się unikać tego wezwania. Święta Gertruda wówczas jej powiedziała: „Czyż tak się powinno odpowiadać na Łaski Niebieskiego Małżonka? I czy tym sposobem nie stajesz ich się niegodną?” Wówczas dziewica odrzekła: „Przebacz matko, ale ja nie jestem jeszcze godną uściskać i ucałować tę Rękę, Która mnie wzywa. Jestem wprawdzie utwierdzoną w Łasce i jestem Oblubienicą Baranka niezmazanego, ale trzeba jeszcze, by wszystkie, choćby najmniejsze moje plamki, były zmazane doskonale, nim się godną stanę wiecznych Jego uściśnięć. Są jeszcze we mnie plamy, rażące Wzrok Jego czysty; póki nie będę taką, jak On mnie mieć chce, nie będę śmiała nigdy wejść do Królestwa Niebieskiego, gdzie nic co nie jest doskonałe, wejść nie może”. Czyż możemy mieć nadzieję wejść tam kiedy, jeżeli się nie poprawimy z wad naszych? ale kiedyż to uczynimy? Czas ulata, a z nim nadzieja i możność poprawienia się.

(Ludov. Blosius in Monit. Spirit., cap. 6).

O skuteczności święconej wody dla zmarłych.

Jest jednomyślne zdanie teologów, iż święcona woda, z wiarą i z skruszoną modlitwą używana, małe grzechy gładzi, a ponieważ czyśćcowe dusze po większej części za takie grzechy cierpią, wtedy łatwo poznać można, iż woda ta bardzo zbawienną dzielność dla tychże dusz mieć musi. Nadto, jest też ta woda z natury swojej, tj. dla dzielności, która się jej przez wzywanie Imienia Boskiego, przez modlitwy kościelne i zaklinanie diabłów udziela, skutecznym środkiem przeciwko tymże złym duchom, którzy ją często katują. A jak wielce choćby i Kościół Święty używanie tejże wody na pociechę cierpiącym duszom Sobie poważa, Sam przez to daje znać, gdyż jej często używa przy wszystkich obrządkach i nabożeństwach dla wspomożenia dusz. Potwierdza to częste doświadczenie. Tak mówi Św. Deodat w żywocie Patryarchów: „Jako łagodny deszcz zwiędłe od upału orzeźwia kwiaty, tak też woda święcona ochładza owe, w ogniu czyśćcowym gorejące kwiaty niebieskie cierpiących dusz”. A ksiądz Felix Tossa, Teatyn, mówi, iż jeden ksiądz, który się był zjawił, powiedział: „Gdy owe miejsca, w których ciała nasze odpoczywają, wodą święconą kropione bywają, takie z tego ulżenia czujemy, jak gdybyśmy już do Raju przeniesieni byli”. Dlatego też kapłan, gdy trupa święconą wodą kropi, tak mówi: „Niech Bóg duszę twoją rosą niebieską ochłodzi”. Jest wtedy na wielu miejscach bardzo budujący zwyczaj pobożnego ludu, dawać tę niebieską ochłodę miłym umarłym, tyle razy, ile razy do kościoła idą. Dlatego mają kościelni ścisły obowiązek, prawdziwie święconą wodę na cmentarzach utrzymywać. Jest też i to bardzo zbawienny zwyczaj, cierpiącym duszom przy każdej sposobności, osobliwie rano i wieczór, święconą wodę dawać, czyli dla nich ofiarować. Pobożny Mikołaj Wolf dawał im ją, gdy w domu Różaniec Święty odprawiał, po każdym dziesiątku z tymi słowy: „Niech będą miłe dusze pokropione Krwią i Wodą Jezusa Chrystusa, na ich wybawienie”.

MODLITWY.

Odmówmy na intencję dusz wiernych zmarłych 5 Pacierzy i Wieczny odpoczynek na pamiątkę Męki Jezusa Chrystusa, Pana naszego; błagajmy Ojca Przedwiecznego, aby miał Litość nad nimi przez Przenajświętszą Krew Syna Jego i w tym celu odmówmy 5 razy gorącą modlitwę:

Miłosierdzia dla nich, Boże Wieczny! przez Najdroższą Krew Jezusa Chrystusa, wybaw je z mąk czyścowych!

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya, Wieczny odpoczynek. (*)

Dodajmy 1 Ojcze nasz i Zdrowaś Marya za tych, którzy to nabożeństwo rozpowszechniają.

* Do odmówienia tych Pacierzy przywiązanym jest odpust dla tych, którzy odmawiając przez cały miesiąc, będą się spowiadać i do Komunii Świętej przystąpią. (Brev. de Pie VII, du 7 Fevrier 1817r.)

ZADOSYĆUCZYNIENIE.

Możemy pomóc zmarłym, wstrzymując się od picia.

Była Reguła w klasztorze Św. Małgorzaty Verceil, iż nie wolno było pić bez jedzenia, tylko za pozwoleniem przełożonej. Wzbroniła często przełożona tego pozwolenia, a czyniła to tylko dla ćwiczenia cnoty wstrzemięźliwości, łagodziła jednak zawsze odmówienie, zachęcając do rozmyślania nad zasługą, jaką miały istoty znoszące pragnienie dla uczucia tego pragnienia, jakie Pan Jezus cierpiał na Kalwarii, albo miłości Pana Boga, którą dusze czyśćcowe czują wśród ognia. Zakonnice przyjmowały z euforią te umartwienia dla powodów tak świętych. Przywiązujemy się do cierpienia z poddaniem się przykrością tego życia, umartwiajmy się sami w piciu szczególniej. Pragnienie, które znosić będziemy, ochłodzi dusze zmartwione żądaniem tak żywym, a tak upragnionym, dobijając się o Łaskę widoku Pana Boga.

(Fr. Domini Maria Marchesius in Diar. Domin. in vita Mariae Aemiliae 3. Mai).

MODLITWY KOŃCOWE.

Uwaga.

„Omnium finis appropinquavit, itaque vigilate in orationibus, mutuam charitatem habentes — Koniec wszystkiego przybliżył się, czuwajcie w modlitwach, miejcie ustawiczną miłość” (1 Piotr 4, 7).

Dla utrzymania spójni miłości chrześcijańskiej z duszami zmarłych, módlmy się szczególniej, odmawiając Psalmy i litanię.

Ojciec D. Giampaolo Montorfano Theatyn, chcąc przekonać światowego człowieka, jakie wypływają zasługi z modlenia się za umarłych, położył na wadze wielką sumę pieniędzy, a na drugiej wadze na małym arkusiku Psalm 130/129/ “De Profundis”, z wielkim zdziwieniem przytomnych ten lekki kawałek papieru, przeważył srebro. Niechże nas to więc pobudza do odmawiania częstego owego Psalmu za dusze zmarłych, i niech od pierwszego do ostatniego dnia tego miesiąca wieńczy nasze modlitwy.

(P. D. Ioseph Siloa, Hist. ord. theat. i. part. lib. 15. ad ann. 1580).

Psalm 130 (129) De Profundis

Litania za Dusze wiernych zmarłych

Kyrie eleison. Chryste eleison. Kyrie eleison.

Chryste usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z Nieba Boże, Zmiłuj się nad jego (ją, ich) duszą(duszami)!

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Święta Marya, módl się za jego (ją, ich) duszą(duszami)!

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad pannami,

Wszyscy Święci Aniołowie i Archaniołowie, Módlcie się za jego (ją, ich) duszą(duszami)!

Wszyscy Święci Niebiescy Duchowie,

Wszyscy Święci Patriarchowie i Prorocy,

Wszyscy Święci Apostołowie i Ewangeliści,

Wszyscy Święci Uczniowie Pańscy,

Wszyscy Święci Niewinni Młodziankowie,

Wszyscy Święci Męczennicy

Wszyscy Święci Biskupi i Wyznawcy,

Wszyscy Święci Doktorowie,

Wszyscy Święci Kapłani i Lewici,

Wszyscy Święci Zakonnicy i Pustelnicy,

Wszystkie Święte Panny i Wdowy,

Wszyscy Święci i Święte Boże, Przyczyńcie się za nim (nią, nimi).

Bądź im miłościw, Przepuść mu (jej, im), Panie!

Bądź im miłościw, Wybaw go (ją, ich), Panie!

Od mąk czyśćcowych,

Przez Wcielenie i Narodzenie Twoje,

Przez Chrzest i Święty Post Twój,

Przez utrapione Życie Twoje,

Przez Krzyż i Mękę Twoją,

Przez Śmierć i Pogrzeb Twój,

Przez chwalebne Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie Twoje,

Przez Ducha Świętego Pocieszyciela Zesłanie,

My grzeszni Ciebie prosimy Wysłuchaj nas, Panie!

Abyś duszy jego (jej / duszom zmarłych) przepuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) winy jego (jej, ich) odpuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) resztę kary za grzechy darować raczył,

Abyś go (ją, ich) z Czyśćca wybawić raczył,

Abyś go (ją, ich) do wiecznego żywota przyjąć raczył,

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie! (3 razy)

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya

V. Wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie!

R. A Światłość Wiekuista niechaj mu (jej, im) świeci.

V. Wysłuchaj Panie, za nim (nią, nimi) nasze błagalne wołanie.

R. Niech mu (jej, im) modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Racz, miły Panie, nakłonić Ucha Twego do próśb naszych, którymi Miłosierdzia Twego pokornie prosimy, abyś dusze sług i służebnic Twoich, którym z tego świata zejść rozkazałeś, w krainie pokoju i światłości umieścił, i do towarzystwa Świętych Twoich przypuścił. Przez Chrystusa, Pana naszego.

R. Amen.

Nagrzeszyliśmy wiele, częstokroć obrażaliśmy, wzgardzaliśmy, znieważaliśmy Majestat Pana Boga Dobroci i Hojności nieskończonej. Sprawiedliwie więc, żebyśmy czynili co tylko możemy, aby Mu zwrócić cośmy odjęli, aby naprawić obelgę jaką Mu wyrządziliśmy, i aby oczyścić zmazy tak szkaradnej niewdzięczności naszej. Otóż najlepszy sposób wypłacenia się Panu Bogu z tego obowiązku, jest przyczynianie się do wyzwolenia dusz, które by Go w Chwale wielbić mogły.

Tym sposobem istotnie wynagradzamy wszystkie nasze zawinienia, ponieważ otwierając tym duszom Bramy Nieba, przez nie oddajemy Panu Bogu tę samą cześć, jaką Mu oddają Duchy Niebieskie. Błogosławimy Go, chwalimy Go, dziękujemy Mu z Nimi; albo raczej stawimy one za nas, aby Go błogosławić, wielbić i dziękować Mu w nieskończoności. Jakaż szczęśliwa zamiana, i któżby nie chciał z takowej korzystać?

Postanowienie. — Do pokuty sakramentalnej dodać modlitwę lub dobry uczynek na intencję dusz czyścowych.

Wiązanka duchowna. — „Czyńcie sobie przyjacioły z mamony niesprawiedliwości, aby gdy ustaniecie przyjęli was do wiecznych przybytków” (Łuk. 16, 9).

PRZYKŁAD. Skarby.

Błogosławiona Maria z Quito ujrzała duchem plac wielki, a na tym stół pokryty złotem, srebrem, diamentami, perłami i drogimi kamieniami; zarazem usłyszała głos wołający: „Te skarby są do rozporządzenia wszystkich; ci co chcą niech biorą, aby onych używać”. Było to wyobrażeniem niezmiernych Skarbów odpustowych udzielanych każdodziennie przez Kościół na korzyść wiernych. jeżeli więc chcemy z nich korzystać dla siebie lub dla drugich, starajmy się pozyskiwać odpusty, i nie zaniedbujmy ofiarować one za dusze czyścowe, którym są tak użyteczne, i które onych od naszej litości i miłości niecierpliwie wyczekują. (Z życia Błogosławionej Marii z Quito).

Modlitwa do Pana naszego Jezusa Chrystusa, by uprosić przez zasługi Jego Męki wyzwolenie dusz w Czyśćcu cierpiących.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Krwawy Pot Twój, którym byłeś oblany w Ogrodzie Oliwnym, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, któreś cierpiał w czasie okrutnego biczowania, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, jakie wycierpiałeś, gdy koronę cierniową na Głowę Twoją Przenajświętszą wciskali, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, jakich doznałeś, niosąc krzyż Twój na Kalwarię, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki, jakich doznałeś przy okrutnym Ukrzyżowaniu, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki, jakich doznałeś w czasie Konania Twego na krzyżu, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki niesłychane, jakich doznałeś przy oddaniu Ducha Twego Najświętszego, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

V. Od wrót piekielnych.

R. Wybaw Panie dusze ich.

V. Niech odpoczywają w pokoju.

R. Amen.

V. Wysłuchaj Panie, nasze błagalne wołanie.

R. Niech im modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Stwórco i Odkupicielu wszystkich wiernych, Boże, racz odpuścić wszystkie grzechy duszom zmarłych sług i służebnic Twoich, ażeby przez pobożne błagania i modły nasze, dostąpiły przebaczenia, którego zawsze pragnęły. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

R. Amen.

V. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.

R. A Światłość Wiekuista niechaj im świeci.

V. Niech odpoczywają w pokoju.

R Amen.