Kwidzyń: miasto, które ukrywa pustelnię bł. Doroty. 25 czerwca obchodzimy jej święto

Błogosławiona Dorota z Mątowów, patronka dzisiejszego dnia, to jedna z niezwykłych mistyczek średniowiecznej Europy. Urodziła się w dzisiejszych Mątowach Wielkich, a zmarła jako rekluza w Kwidzynie. Możesz odwiedzić miejsca związane z jej życiem i duchowością – chrzcielnicę, pustelnię, katedrę. Poznaj postać kobiety silnej, cierpiącej, a zarazem głęboko zjednoczonej z Bogiem.

Fot. Oryginał obrazu znajduje się w kościele w Mątowach Wielkich.
Tekst został opracowany na podstawie oryginalnych materiałów źródłowych przez EWTN Polska.

Dziękujemy, iż czytasz ten artykuł. jeżeli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się do newslettera.

Święta z Mątowów Wielkich – Dorota Schwartze urodziła się 25 stycznia 1347 r. w Mątowach Wielkich, niedaleko Malborka. Wieś ta, należąca dziś do diecezji elbląskiej, zachowała chrzcielnicę, w której 8 lutego ochrzczono przyszłą błogosławioną. Jej duchowość rozwijała się już od wczesnego dzieciństwa – jako sześcioletnia dziewczynka miała ukryte stygmaty.

Żona, która wyprosiła nawrócenie męża – Z przymusu wyszła za starszego o ponad 20 lat gdańszczanina. Małżeństwo było trudne, mąż początkowo nie rozumiał duchowych praktyk żony. Jednak dzięki jej łagodności i modlitwie (prosiła m.in. o jego nawrócenie), jego serce uległo przemianie.

Matka dziewięciorga dzieci, mistyczka – Z dziewięciorga dzieci przeżyła jedynie córka Gertruda. Dorota straciła niemal całą rodzinę w epidemii – doświadczenie cierpienia i pustki stało się przestrzenią jej duchowego dojrzewania.

Pustelnia przy katedrze w Kwidzynie – Po śmierci męża zamieszkała w Kwidzynie jako rekluza – zamknięta dobrowolnie, za zgodą spowiednika i biskupa. Łącznik ze światem stanowiło okno, do którego przychodzili wierni po rady, i przez które przyjmowała Eucharystię. Ten sposób życia, praktykowany w tamtych czasach na zachodzie, poznała podczas pielgrzymki po Europie.

Duchowe dziedzictwo – ej spowiednikiem był Jan z Kwidzyna, który dostrzegł w niej mistyczkę formatu św. Brygidy Szwedzkiej. To on zapisał jej objawienia i dialogi z Chrystusem. Dorota widziała moralny upadek zakonu krzyżackiego i nie bała się o nim mówić. Jej duchowość była głęboko eucharystyczna i oblubieńcza.

Grób – Dorota zmarła 25 czerwca 1394 roku. Została pochowana w kaplicy biskupów pomezańskich. Wbrew legendom – nie była zamurowana w ścianie katedry.