Ku czci Najśw. Panny, Matki Miłosierdzia.

Czy wiecie Drodzy Czytelnicy naszego pisemka, co jest największem nieszczęściem dla serc ludzkich? prawdopodobnie sądzicie, iż jest niem stoczenie się na dno występku, hołdowanie mamonie czy też zaspakajanie swej pychy i zapominanie o rozkazach Boga. Otóż wszystkie te nasze błędy są do poskromienia. Wcześniej czy później ztrząśniemy z siebie ich jarzmo, choćby po życiu występnem można wstąpić na drogę cnoty, a naw et dojść do doskonałości chrześcijańskiej; zostać świętym. Wszak to historja Piotra i Mateusza, Magdaleny i Augustyna.

Ale największe nieszczęście, zbrodnia niedopuszczalna to rozpacz!

Rozpaczać, to znaczy sprzeciwiać się Boskiemu przebaczeniu i wątpić w uzyskanie go, rozpacz to znaczy tyle co powtarzać słowa Kaina: „Major mea iniąuitas“. Rozpacz to wreszcie zarzucać kłam Temu, Który rzekł: „Czy ręka ma skróciła się tak, iż nie może was odkupić? czy nie posiadam na tyle sił by was zbawić“?

Nie! Boskie Miłosierdzie nie maleje nigdy. Ono jest jedynym skarbem, któ­ry rośnie w miarę jak się go traci. Wobec więc Bożego miłosierdzia nie wolno rozpaczać. Każdy kto grzeszy posiada drogę do Serca Boskiego, każdy kto upadł?, jest pod opieką Matki Najśw. Matki Miłosierdzia.

Marja lubi grzeszników, ponieważ są przedmiotem Jej misji, powodem Jej sławy. Istnieje pewna zależność między ty ­ mi nieszczęśliwymi, a Jej dobrocią, mię­dzy naszemi grzechami, a Jej miłością.

Świat był winny a Syn Boży stał się . Człowiekiem by go odkupić. Dlatego urodził się Człowiekiem, a jako taki musiał posiadać matkę, na którą wybraną została Matka Najśw.

Bardzo prawdopodobnym jest, iż Słowo byłoby się stało ciałem choćby w wypadku gdyby grzech nie został popełniony. Taka jest opinja Mistrzów Teologji. ale przyszedł Zbawca dla grzeszników jak sam nam to powiedział: „Non veni vocare justos sed peccatores“, przyszedłem by szukać nie sprawiedliwych ale grzeszników. Kościół nie przestaje nam przypominać, iż stało się to dla zbawienia naszych dusz, iż Bóg zstąpił z nieba i stał się jednym z nas, „propter nostram salutem descendit de caelis et incarnatus est“.

Dla naszego zbawienia i z powodu naszych grzechów Chrystus cierpiał, a Matka Marja otrzymała rolę tak zaszczytną, do której natura hojnie ją przysposobiła.

Nasz upadek stał się początkiem Jej wielkości. Nasza brzydota uczyniła Ją piękną, nasz brud, nasza niskość uczyniła Ją tak niepokalanie czystą, nasze złości uczyniły Ją tak dobrą, nasze niske skłonności uczyniły Ją tak świętą, nasze ubóstwo uczyniło Ją bogatą, nasza niskość wzniosła Ją do najwyższych wyżyn aż do sąsiadowania z Bogiem.

Kościół śpiewa przy ceremonjach w W. Sobotę: ,,O szczęśliwa wina, którą pozyskała dla nas tak Wielkiego Odkupiciela“. Czy . nie możemy dodać: „o szczęsny błąd, który uczynił tyle dobrego dla naszej Matki Marji“?

Bez grzeszników nie byłaby może sta ­ła się źródłem tylu cudów, i nie byłaby została Matką Boga. Czy nie spogląda Ona z życzliwością i współczuciem, któremu towarzyszy czułość dla tych, którzy stali się mimowolnymi i niegodnymi sprawcami Jej szczęśliwości?

Marja wśród piękności niebios wspomina sobie przeszłość, miejsce swego pochodzenia i znajduje nas, nas grzeszników, którzy jesteśmy powodem Jej cierpień i Jej radości. Prośmy Ją o przebaczenie za cierpienia jakie Jej wyrządzamy! i błogosławmy za radości.

Święty Jan Chryzostom powiada, — zwracając się do Marji: „Zostałaś wybraną by być Matką naszego Boga, żeby ci, których sprawiedliwość Twego Boskiego Syna wybrała, znaleźli w Tobie i Twojem miłosierdziu zbawienie. Wszystko co posiadasz, posiadasz przez winowajców, ponieważ z ich powodu wszystko to otrzymałaś“.

Z tego Św. Anzelm wyciąga wniosek: Skoro Marja zawdzięcza grzesznikom swą wielkość jako Matki Bożej, to dlaczegóż ilość i wielkość moich win napełnia mnie rozpaczą o przebaczenie?

Toteż Kościół jakby echo powtarza te słowa w hymnie:

„Peccatores non abhorres

Sine ąuibus non fores

Tanto digna filio“.

„Czy możesz nienawidzieć grzeszników, którym zawdzięczasz szczęście zostania Matką takiego syna?“

Marja jest ucieczką grzeszników, którzy chcą uwolnić się od grzechów. Dużo jest dusz, które słabe są względem zła, oraz popadają w niewolę pokusy. Dusze te przykute do zła, jęczą i cierpią w tej niewoli, bez nadziei uwolnienia się. Są to właśnie te dusze dla których istnieje w szczególności dobroć i miłosierdzie Matki Bożej. Doktór kościoła Św. Alfons de Liguori powiedział: Wszystko to czego ta łaskaw a Królowa żąda od grzesznika, jest by się Jej powierzył całkowicie, oraz by miał wolę poprawić się.

Tak! Marja nie żywi nienawiści dla dusz, które są winnemi. Przeciwnie Ona je otacza szczegółową czułością. Ona jest. dobrą współczującą Matką pełną troski dla swych chorych dzieci, świętą opiekunką, która nachyla się by ich rany Wpatrzeć, której błogosławione ręce przynoszą zdrowie i życie.

Toteż Św. Bernard do Niej kieruje wszystkich kuszonych, upadłych, oraz zrospaczonych, mówiąc: „Jeżeli wznosi się burza pokus, spójrzcie na gwiazdę, wezwijcie Marji. o ile jesteście opętani pychą i ambicją zła, zazdrości spójrzcie na gwiazdę, wezwijcie Marji. o ile gniew, chciwość lub wdzięk ciała zbliża się by walczyć ze sterem waszej duszy spójrzcie na Marję, o ile jesteście zaniepokojeni ogromem waszych win i prześladuje was głos waszego sumienia, drżąc przed Sądem, pogrążeni w rozpaczy pomyślcie o Marji. Ona jest bowiem naszą największą nadzieją“.

A więc ufajmy Marji — w niej pokładajmy całą nadzieję naszą — choćby wtedy, gdy nam zagraża gniew słuszny obrażonego Ojca niebieskiego. Do Marji uciekajmy się zawsze z dziecinną ufnością, bowiem przez Nią wedle słów Pisma św. przyjdzie nam w szelka łaska oraz nasze zbawienie.