Kryzys ekologiczny nie rozgrywa się w izolacji

Zdjęcie: Kryzys ekologiczny nie rozgrywa się w izolacji

Ma nam chodzić o nagłą mobilizację w obliczu upadającego porządku, czy raczej o budzenie świadomości?

Edytorial do tygodnika „Więź co Tydzień” z 12 czerwca 2025:

Na studiach ekonomicznych, szczególnie na zajęciach z makroekonomii, na które uczęszczałem, jednym z głównych motywów był ten, iż każda zmiana ma swoje dalsze konsekwencje. Chodziło wtedy rzecz jasna o zjawiska związane ze strukturą zatrudnienia, poziomem inflacji, poszczególnymi decyzjami w obrębie polityki monetarnej lub fiskalnej itd. O czymkolwiek jednak by rysowane wykresy (a było ich naprawdę mnóstwo!) nie mówiły, zawsze modyfikacja jednego parametru powodowała liczne zmiany w kilku innych modelach.

Zupełnie błędne jest więc często postrzeganie jednej kwestii jako odrębnej od innych zjawisk – o tym, w kontekście kryzysu ekologicznego oraz apokaliptycznych wokół niego nastrojów, mówi w rozmowie z Karolem Grabiasem Tomasz Stawiszyński. „W encyklice «Laudato si’» stale powraca jedna fraza: «wszystko jest ze sobą połączone». To powtórzenie jest wyraźnie zamierzonym zabiegiem retorycznym – i bardzo trafnym. Wskazuje, iż być może w ogóle źle podchodzimy do zagadnienia kryzysu ekologicznego, traktując go w izolacji, jakby był odrębny od reszty zjawisk społecznych czy kulturowych” – zaznacza filozof.

Trudno zresztą nie docenić wkładu papieża Franciszka w nurt ekologii integralnej. Bo to właśnie „Franciszek pokazuje, iż każda refleksja nad ekologią jest jednocześnie refleksją nad społeczeństwem”.

Czy chodzi tu więc o nagłą mobilizację w obliczu upadającego porządku? Czy jednak o „budzenie świadomości i mobilizacji społecznej”, które ma „pomóc odzyskać poczucie uniwersalnej wspólnoty”?

Przeczytaj również: Stawiszyński: Apokalipsa klimatyczna nas nie wyzwoli