KARTKA Z KALENDARZA LITURGICZNEGO: 14 lutego.

Czy biskupa z Terni, noszącego to samo imię, można utożsamiać z naszym Świętym, trudno rozstrzygnąć. Św. Walenty jest Patronem od epilepsji.

2. Msza (In virtute).

W pierwszej Mszy Męczennika, który nie jest biskupem, przeważa euforia ze zwycięstwa nad cierpieniem. — W Introicie widzimy (w osobie wchodzącego kapłana) Świętego („justus”) w jego wiecznej szczęśliwości: Raduje się on w Mocy Bożej, rozkoszuje się zbawieniem; tęsknota jego została zaspokojona; oto stoi jako zwycięzca, z koroną na skroniach. (Cały Psalm 20 ma tutaj zastosowanie: wystarczy tylko słowo „Król” zastąpić imieniem Świętego). — W Kolekcie prosimy, by nas Święty ochronił „od wszelkich grożących nam niebezpieczeństw”. — W Lekcji opisuje Kościół życie Świętego: Jak Pan „prowadził go drogami prostymi i ukazał mu Królestwo Boże”; wiódł go przez walki i nie opuścił w potrzebie: zstąpił z nim do jaskini więzienia i był przy nim w kajdanach; potem jednak dał mu „berło królestwa” i „sławę wieczną”. (W Księdze Świętej jest tu mowa o Józefie egipskim; tekst ten będzie plastyczniejszy, o ile będziemy mieli przed naszymi oczami obraz cierpienia i wywyższenia tego Patriarchy). — Graduał jest pieśnią chóralną, echem wiernych na treść Lekcji: „Błogosławiony mąż, który się boi Pana; w przykazaniach jego będzie rozmiłowany wielce! Możne na ziemi będzie potomstwo jego”. Tym „potomstwem” jesteśmy my, złączeni z nim w Ofierze. — W Ewangelii mówi Pan o naśladowaniu krzyża. Uczymy się z tych słów znaczenia męczeństwa, ale uczmy się zarazem stosować je w życiu naszym; Chrystus mówi słowa twarde: „Nie przyniosłem pokoju, ale miecz”; Chrześcijaństwo to nie jest życie pasterskie, ale walka. Należy najpierw stoczyć bój z ciałem i krwią, należy wziąć krzyż swój” i iść za Chrystusem. Jezus nieustannie wskazuje na Świętego Męczennika, który istotnie spełnił to Jego żądanie. ale i my także, chociaż nie staczamy tak wielkich walk jak Św. Walenty, możemy dzielić z nim zaszczyt „świadczenia” o Chrystusie, jeżeli Go naśladujemy w rzeczach małych, choćby tak drobnych jak kubek wody podany Jego sługom. — W Ofiarowaniu również widzimy Świętego przybranego w koronę chwały, kroczącego do Ołtarza. — W antyfonie na Komunię Świętą nie śpiewamy, jak zwykle, pieśni o szczęściu Świętego i naszym; słyszymy natomiast poważne słowa Chrystusa: „Jeśli kto chce za Mną iść, niech…. weźmie krzyż swój…” — Dlaczego ta uwaga w czasie Komunii Świętej? Możliwa, iż Kościół pragnie zaznaczyć: po Ofierze rozpoczyna się twoja droga krzyżowa, a źródłem twej siły jest Święta Eucharystia.