KARTKA Z KALENDARZA LITURGICZNEGO: 11 Września.

Po Chrzcie Świętym oddawali się pilnie zgłębianiu Pisma Świętego i przez pewien czas żyli wśród pustelników egipskich, wyróżniając się niezwykłą pokorą i świątobliwością. Później towarzyszyli Św. Eugenii w podróży do Rzymu, gdzie za cesarza Galienusa (260-268) zostali pojmani jako Wyznawcy Wiary Chrystusowej. Wszelkie usiłowania, żeby ich skłonić do odstępstwa i złożenia pokłonu bożkom nie odniosły skutku. Oprawcy wtedy najpierw w okrutny sposób ich ubiczowali, a potem ścięli dnia 11 września. Cześć obu Świętych sięga czasów starożytnego Kościoła Rzymskiego. Wymieniają ich już pradawne wykazy Świętych, a Papież Damazy, który żył u schylku epoki prześladowań, sławi ich w swych wierszach. Grób ich znajdował się na cmentarzu Św. Bazylli; tamże w r. 1845 znaleziono zwłoki Św. Hiacynta i złożono je w kaplicy Kongegacji Propagandy.

— Zastosowanie: Wierność Panu niebieskiemu jest warunkiem wierności w stosunku do ziemskich zwierzchników. Obaj bracia dochowali tej podwójnej wierności. I my jej również dochowajmy, a zasłużymy sobie na nagrodę i wierność Boga.

2. Msza (Salus autem) wspólna na uroczystości Świętych Męczenników.

Jeśliż krok mój ustąpił z drogi i jeżeli za oczyma mymi chodziło serce moje, i jeżeli do rąk moich przylgnęła zmaza: niechaj sieję, a inny niechaj je, a naród mój niech będzie wykorzeniony. Jeśli jest zwiedzione serce moje dla niewiasty i jeślim był na zdradzie u drzwi przyjaciela mego, niech będzie żona moja nierządnicą innego i niech się inni nad nią schylają. Albowiem to jest wielki grzech i nieprawość największa, jest ogień aż do zguby pożerający i wszystkie rodzaje wykorzeniający. Jeślim wzbraniał się dać sądzić z sługą moim albo z służebnicą, gdy się prawowali ze mną: bo co bym czynił, gdy Bóg na sąd powstanie, a gdy spyta, co mu odpowiem? Azaż nie w żywocie uczynił mnie, który i onego sprawił, i utworzył mnie w żywocie jeden? Jeślim odmówił ubogim, czego chcieli, i oczom widownym kazałem czekać, jeślim jadał sztukę moją sam, a nie jadła sierota z niej: (bo od dzieciństwa mego rosło ze mną użalenie i z żywota matki mojej wyszło ze mną); jeślim gardził ginącym, przeto iż nie miał suknie, i ubogim bez odzienia, jeśli mi nie błogosławiły boki jego i od wełny owiec moich zagrzał się, jeślim podniósł na sierotę rękę moją, chociam widział, żem był wyższym w bramie: niech odpadnie ramię moje od stawu swego, a ręka moja niech się połamie z kościami swymi. Zawsze bowiem, jako wałów nadętych nade mną, bałem się Boga i nie mogłem znosić ciężaru jego. Jeślim rozumiał złoto być siłą moją, a szczeremu złotu rzekłem: Ufanie moje! jeślim się kochał dla wielu bogactw moich a iż bardzo wiele nalazła ręka moja, jeślim widział słońce, gdy się świeciło, i księżyc jasno idący, i radowało się w tajemności serce moje, i całowałem rękę moją usty mymi: co jest nieprawość największa i zaprzenie przeciw Bogu Najwyższemu; jeślim się radował z upadku tego, który mnie nienawidził, i weseliłem się, iż go nieszczęście potkało; bom nie wydawał ku grzeszeniu gardła mego, abym żądał przeklinając duszę jego; jeśli nie mówili mężowie przybytku mego: Kto by dał z mięsa jego, abyśmy się nasycili? Przed domem nie stał przychodzień, drzwi moje podróżnemu otworzone były; jeślim zakrywał grzech mój jako człowiek i kryłem w zanadrzu moim nieprawość moją, jeślim się uląkł zgraje wielkiej i ustraszyła mię wzgarda bliskich, a nie radszym milczał anim wychodził ze drzwi: kto by mi dał słuchacza, aby żądzą moją słyszał Wszechmogący, a księgi napisał ten, który sądzi, abych je nosił na ramieniu swoim, a włożył je na się jako wieniec. Na każdym kroku moim będę je czytał i jako książęciu będę je ofiarował. Jeśli przeciwko mnie ziemia moja woła, a z nią zagony jej płaczą, jeślim owoce jej jadł bez pieniędzy i trapiłem duszę oraczów jej: zamiast pszenice niech mi się rodzi oset, a miasto jęczmienia ciernie”.