Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.
Rozmyślanie.
„RĘKOJMIA PRZYSZŁEJ CHWAŁY”.
Antyfona O sacrum convivium mówi, iż Uczta Eucharystyczna jest „pamiątką Męki Pana” i „rękojmią przyszłej Chwały”. Wyraził to Św. Paweł Apostoł w liście do Koryntian: „Ilekroć ten Chleb będziecie jedli i Kielich pili, Śmierć Pańską będziecie opowiadać, aż przyjdzie”. Wspomnienie Śmierci Pana Jezusa i oczekiwanie Jego i naszej Chwały. Eucharystia jest jednak nie tylko wspomnieniem, ale uobecnieniem Śmierci Chrystusa Pana. Nie jest także próżnym czekaniem, ale tajemniczym uprzedzeniem i ciągłym przygotowaniem pełnego posiadania Chwały.
1. Zadatek Wiecznej Chwały.
Łaska i Chwała to dwie wielkie Tajemnice naszej Wiary. Teraz żyjemy „w Chrystusie” Panu. Jesteśmy włączeni w Jego Boskie Życie jak gałązka w życie szczepu (zob. Jan 15, 1-11), jak członek w życie głowy (Kol. 1, 18). „Chrystus żyje w nas”. Boska Siła Chrystusa Pana wpływa w nas i uzdalnia nas, byśmy „wiele owocu przynieśli” (Jan 15, 5), byśmy „postępowali jako On postępował” (1 Jan 2, 6).
Kiedyś będziemy żyć „z Chrystusem, u Chrystusa”. On nam to obiecał: „Przyjdę znowu i wezmę was, abyście byli tam, gdzie Ja jestem” (Jan 14, 3). Spotkamy Chrystusa Pana w Jego Najświętszym Człowieczeństwie. Spotkamy Go jak Kogoś, kogo od dawna darzyliśmy miłością i zaufaniem, nie widząc Go. A oto spotkamy się, i szczęście tego spotkania przewyższy wszystkie oczekiwania. Ujrzymy Jego Oblicze jaśniejące Nieskończoną Miłością Ojca. Ujrzymy „Chwałę, jaką Mu Ojciec dał” (Jan 17, 24). Będziemy dzielić z Nim tę Chwałę. Jako przyjaciele i bracia będziemy brać z Nim udział w Wiecznej Uczcie (zob. Mat. 25, 1-12), a On „przechodząc, będzie nam usługiwał” (Łuk. 12, 37).
To serdeczne współżycie z Chrystusem Panem „w Domu Ojca” (Jan 14, 2), udział w Jego Chwale, w Wiecznej Uczcie godowej jest tak niepojęte, iż nie odważylibyśmy się uważać go za rzeczywistość. Dlatego jako zadatek Nieba dał nam Pan Jezus Komunię Świętą, która jest osobistym spotkaniem, obcowaniem z Nim przy wspólnym Stole. Jest to radosna rzeczywistość Nieba, choć jeszcze osłonięta postaciami Sakramentalnymi. Komunia Święta jest przedsmakiem Nieba, a Niebo jest Wieczną Komunią Świętą. Komunia pielgrzymowania i Komunia Ojczyzny. Dlatego we Mszy Świętej na Boże Ciało modlimy się: „Spraw, prosimy Cię, Panie, aby w Wieczności napełniła nas euforia z posiadania Bóstwa Twojego, co wyobraża już doczesne spożycie Przenajdroższego Ciała i Krwi Twojej” (Komunia).
— Zastosowanie. Słusznie Kościół Święty mówi, iż „w Najświętszym Sakramencie Pan Jezus rozsypał na ludzi Skarby Swej Boskiej Miłości” (Brewiarz). Tu podaje nam najwspanialszy owoc Odkupienia, bo nie tylko Łaskę Swoją — jak w innych Sakramentach Świętych, ale Siebie Samego, a On jest Szczęściem Nieba. „Oto ich karmi pszenicą przewyborną, nasyca miodem z opoki” (Ps 81/80/, 17). Jak rozumieli to Święci, świadczą słowa Św. Wawrzyńca z Brindisi: „Msza Święta to moje Niebo na ziemi”. jeżeli nigdy nie odczuliśmy tej słodyczy, to winna słabość naszej wiary i miłości.
— Postanowienie. Serdeczna wdzięczność za wielki Dar Miłości Zbawiciela, jakim jest Eucharystia.
2. Przygotowanie do Wiecznej Chwały.
Pokarm Eucharystyczny nie tylko wyprzedza Chwałę Nieba, ale Ją również przygotowuje.
Komunia Święta jako pokarm i lekarstwo duszy zmierza do utrwalenia i rozwijania życia Łaski, która jest zaczątkiem Chwały. Jak kwiat z pąka, tak Chwała rozwinie się z Łaski. Im silniejszy pąk, tym wspanialszy kwiat. Nasze obecne życie w Chrystusie Panu jest koniecznym warunkiem późniejszego życia z Chrystusem Panem w Niebie. W ten sposób Eucharystia przemienia naszą duszę, przygotowuje do życia wiecznego.
Przygotowuje również ciało. Rozpadnie się ono wprawdzie najpierw w proch, ale przy zmartwychwstaniu ma się upodobnić do uwielbionego Ciała Chrystusa (zob. Flp 3, 21). Chwała uwielbionej duszy opromieni także ciało. Dlatego wpływ Eucharystii obejmuje także ciało, przygotowując je do chwalebnego zmartwychwstania. Tym bardziej, iż przez spożywanie Sakramentu ciało właśnie wchodzi w najbliższą styczność z Ciałem i Krwią Chrystusa Pana.
Jak mamy pojmować to przygotowanie? Komunia Święta nadaje naszemu ciału godność i świętość, a tym samym prawo do zmartwychwstania w Chwale. Ojcowie pojmują jeszcze głębiej to działanie. Ciało i Krew Pana Jezusa uważają za skuteczny lek na zabójczy pokarm, spożyty w Raju. Za „ziarno nieśmiertelności, które zapada w ciało i usuwa wszystko, co podlega zepsuciu” (Św. Cyryl Aleksandryjski: In Joannem). Św. Tomasz pisze: „Chociaż ciało bezpośrednio nie przyjmuje Łaski, ogarnia je działanie Łaski za pośrednictwem duszy, bo przecież mamy w tym życiu ,członki nasze wydawać Bogu na oręż sprawiedliwości’ (Rzym. 6, 13), a w przyszłym ma ono zyskać adekwatność duszy i nie podlegać zepsuciu” (3, qu. 79, a. 1 ad 3). W życiu Św. Mikołaja spotykamy fakt zbadany i poręczony przez władzę duchowną i świecką, iż Święty ten 20 lat żył tylko Komunią Świętą. Czy nie objawia się tu cudowna siła przeduchowienia przez pokarm eucharystyczny?
— Zastosowanie. Jest to bardzo pokrzepiające słyszeć co dzień jak Eliasz: „Wstań i jedz, bo daleka przed tobą droga!” Posileni Pokarmem Eucharystycznym możemy wędrować aż do „góry Bożej” (1 Król. 19, 7-8). Komunia Święta cicho, a stale dokonuje przemiany w naszej duszy, do której przywarło tyle słabości, i w naszym ułomnym ciele, przeznaczonym na śmierć, Zbawiciel w Eucharystii pracuje ciągle nad świąteczną szatą naszej Chwały Niebieskiej, i jak przyrzekł w chwili rozstania: „Przygotowuje nam miejsce w Niebie” (Jan 14, 2). Uświęca nasze prace i cierpienia, by służyły jako kamienie do budowy naszego mieszkania w Niebie. Ileż pociechy dają również Słowa Pana Jezusa wymawiane nad grobem naszych zmarłych: „Kto pożywa Ciało Moje i pije Moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w Dzień Ostateczny” (Jan 6, 55).
— Postanowienie. Serdeczna wdzięczność za wielki Dar Miłości Zbawiciela, jakim jest Eucharystia.
Modlitwa.
Dzięki Ci, Jezu drogi, za ten zadatek przyszłej Chwały, podany mi na twardą pielgrzymkę życia na ziemi.
O Pasterzu, Chlebie Żywy,
Jezus, bądź nam litościwy,
Nakarm nas i nie gub mściwy,
Daj nam ujrzeć błogie dziwy
W żyjących krainie.
Znawco naszych dusz tajników,
Co nas żywisz, śmiertelników,
Uczyń nas współbiesiadników,
Współdziedziców i wspólników
W wybranych rodzinie” (Lauda Sion). Amen.
Zachęcamy do uczczenia Najświętszego Serca Pana Jezusa w miesiącu czerwcu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo czerwcowe – dzień 14
© salveregina.pl 2024
