🔉IV TYDZIEŃ PO WIELKANOCY. PIĄTEK. Rozmyślanie. Pan Jezus wysyła Apostołów na cały świat, aby nauczali i chrzcili.

salveregina.pl 7 godzin temu
Zdjęcie: Przewodnik prawdziwej pobożności


5 myśli nauk świętych:

  1. Św. Augustyn: „Chrystus Pan, posyłając Apostołów, ukazał Swoją Wszechmoc – to On daje siłę słabym i mądrość prostym” (De Trinitate, księga I).
  2. Św. Tomasz z Akwinu: „Misja Apostołów jest kontynuacją Dzieła Chrystusa – przez nich Ewangelia dociera do wszystkich narodów” (Summa Theologica, III, q. 42).
  3. Św. Jan Chryzostom: „Nie lękajcie się głosić Ewangelii – to nie wy mówicie, ale Duch Święty przez was” (Homilie na Ewangelię Mateusza, nr 50).
  4. Św. Pius X: „Kapłan jest posłany, aby nauczać i chrzcić, tak jak Apostołowie – jego misja jest przedłużeniem misji Chrystusa” (Ad diem illum laetissimum, encyklika z 1904 r.).
  5. Pius XII: „Kościół jest misyjny z natury – każdy duchowny powinien być gotów głosić Chrystusa wszędzie, gdzie zostanie posłany” (Evangelii Praecones, encyklika o misjach).

5 wskazówek od wielkich duchowych mistrzów

  1. Św. Jan od Krzyża: „Ufaj Wszechmocy Chrystusa – jeżeli On cię posyła, da ci siłę, abyś wypełnił Jego Wolę” (Droga na Górę Karmel, księga III, rozdz. 2).
  2. Św. Teresa z Ávili: „Nie patrz na swoje słabości, ale na Moc Pana Boga – On może uczynić wielkie rzeczy przez ciebie” (Twierdza wewnętrzna, mieszkanie szóste).
  3. Św. Alfons Maria Liguori: „Niech twoja misja będzie pełniona z miłością – tylko miłość sprawia, iż głoszenie Ewangelii przynosi owoce” (Uwielbienia Maryi, rozdz. 5).
  4. Św. Franciszek Salezy: „Nie bój się trudności – Chrystus, który posłał Apostołów, jest z tobą i prowadzi cię Swoją Łaską” (Filotea, część III, rozdz. 12).
  5. Św. Ludwik Maria Grignion de Montfort: „Głoś Ewangelię z ufnością – jeżeli oddasz się Maryi, Ona poprowadzi cię do Chrystusa i uczyni twoją misję owocną” (Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny, nr 36).

Niech te myśli i wskazówki staną się inspiracją do głębokiego rozmyślania nad posłannictwem Chrystusa, prowadząc do większej ufności w Jego Moc, wierności Łasce i gotowości do współpracy z Jego Dziełem zbawienia świata.

Wysłuchaj rozmyślania:

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą Nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

I. Przedstaw sobie Pana naszego Jezusa Chrystusa mówią­cego do Uczniów: Dana Mi jest wszystka Władza na Niebie i na ziemi, idąc tedy nauczajcie wszystkie na­rody (Mat. XXVIII).

II. Proś o Łaskę, abyś godnie mógł spełnić twoje powołanie.

I. Punkt.

Wszechmocność Pana Jezusowa.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Przybliżając się do Uczniów, rzekł Pan Jezus: Dana Mi jest wszystka Władza na Niebie i na ziemi. Jak wiele mówią te słowa i jak wielkie dają nam pojęcie o Człowieczeństwie Chrystusa Pana! Dana mi jest wszelka Władza na Nie­bie. Tam więc rozkazuje wszechwładnie niezliczonym Zastępom Aniołów; tam umieszcza i rozdaje w Swej Łasce królestwa według tych słów: Ja wam odkazuję królestwo, jako mi odkazał Ojciec Mój (Łuk. XXII). Zsyła na przyjaciół Swoich Dary Ducha Świętego, Skarby Łaski uświę­cającej, tej Łaski, która w jednej chwili może nas podnieść do najwyższej doskonałości. Dana mi jest wszystka władza na ziemi. Nic Mu się oprzeć nie zdoła: bez Jego pozwolenia ani jeden włos nie spadnie z głowy tego, którym się On opiekuje, chociażby przeciw niemu ziem­ska i piekielna złączyła się potęga.

ZASTOSOWANIE. Błogosław Pana Chrystusowej Po­tędze i Chwale, którą Sobie zdobył przez poni­żenia i krzyże, błogosław samemu sobie, ciesz się w duchu, iż byłeś posłuszny słodkiemu gło­sowi uprzedzającej Łaski, iż wzgardziłeś zwodni­czą ofiarą świata i wytrwałeś dotychczas w Służ­bie Mistrza i Króla tak potężnego, tak wspania­łego w Swoich Obietnicach.

UCZUCIA [**]. Wzbudź w sercu swoim uczucia wielkiej ufności, miłości i męstwa. Proś Pana Boga, aby je raczył umocnić i udoskonalić.

POSTANOWIENIE [***]. W chwilach małoduszności lub zwątpienia powiem sobie z Apostołem: Wszystko mogę w Tym, Który Mnie umacnia. (Do Fil. IV).

II. Punkt.

Apostołowie otrzymuję rozkaz opowiadania Ewangelii.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Mówiąc do Apostołów: Dana Mi jest wszystka Władza, przygotował ich Chry­stus Pan do spełnienia posłannictwa, jakie chciał im powierzyć tj. do głoszenia Ewangelii wszyst­kim narodom ziemi, połączenie ich w jedną wielką rodzinę chrześcijańską, do utworzenia Królestwa Swojego na ziemi, czyli Kościoła, o którym tak często nauczał Apostołów przed Swoją Śmiercią i po Zmartwychwstaniu. Rzekł im więc: Idąc na wszystek świat, głoście Ewangelię wszemu stworzeniu. (Mat. XVI).

ZASTOSOWANIE. Olbrzymiego dzieła nawróce­nia świata nie wykonał osobiście Pan nasz Jezus Chrystus, ale polecił je Apostołom, ludziom, którzy wcale niezdolni byli do podobnego zadania. Czerp z tego naukę, iż jeżeli masz powierzone sobie jakieś zwierzchnictwo lub władzę, nie chciej sam jeden wykonywać wszystkiego, jak gdyby już nie było prócz ciebie nikogo, kto by to dobrze spełnił; z drugiej zaś strony nie usuwaj się, czu­jąc własną nieudolność od żadnego obowiązku; licz w tym zawsze na Pomoc Wszechmocnego, Który upodobał Sobie przez słabe narzędzia wy­konywać niektóre rzeczy; mamy tego uderzający dowód w misji Apostołów.

UCZUCIA. Uwielbiaj, wychwalaj Nieskończoną Dobroć Chrystusa Pana, Który Dobrodziejstwami obsy­puje świat, co go zapoznał i odepchnął! —Bło­gosław Mu i dziękuj, iż się zrodziłeś na Łonie Katolickiego Kościoła i proś o Łaskę pozostania do śmierci Jego wiernym i przywiązanym synem.

POSTANOWIENIE. Bądź gotowym do spełnienia każdej rzeczy z Pomocą Wszechmocnego.

III. Punkt.

Apostołowie otrzymują rozkaz udzielania Chrztu Świętego w Imię Trójcy Świętej.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Powiedziawszy do Apostołów: Idąc nauczajcie wszystkie narody, dodał Chrystus Pan natychmiast: Chrzcząc je w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego (Mat XXVIII). A więc przez wyznanie Wiary w Trójcę Świętą, przez Chrzest Święty udzielony w Imię Trzech Boskich Osób, chce Chry­stus Pan wprowadzić nowych wiernych do Swojego Kościoła. W tymże wzywaniu Trzech Boskich Osób, w znaku, który nam przypomina narzędzie naszego Odkupienia, znajdziemy zawsze — w Myśl Bos­kiego Zbawiciela — mocną zbroję przeciwko napadom nieprzyjaciela dusz naszych, ochronę we wszelkich niebezpieczeństwach; znamię szcze­gólniejsze, publiczne wiary wyznanie i pamiątkę niezliczonych dobrodziejstw, które zawdzięczamy Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu.

ZASTOSOWANIE. Aby Znak Krzyża Świętego za­pewnił ci te wszystkie korzyści, czyń Go zawsze z uwagą i pobożnością.

ROZMOWA DUSZY [****] z Trzema Osobami Trójcy Przenajświętszej.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp.

Poznaj dalsze objaśnienia:

Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Zobacz imprimatur

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Idź do oryginalnego materiału