4 godzin temu
Papież Franciszek ogłosił Rok św. Józefa w grudniu 2020 roku, co zbiegło się z 150. rocznicą ogłoszenia św. Józefa patronem Kościoła powszechnego przez bł. Piusa IX w 1870 roku. Bł. Pius IX w bulli Quemadmodum Deus podkreślił bliskość św. Józefa z Jezusem, zaznaczając, iż „Józef nie tylko widział, rozmawiał z Nim, tulił i całował”.
Jego następca, papież Leon XIII, poświęcił encyklikę Quamquam Pluries św. Józefowi, nazywając go „opiekunem, zarządcą i prawym obrońcą świętego domu”.
Więcej artykułów o Kościele znajdziesz na stronie głównej: ewtn.pl
Źródło: Courtney Mares | CNA | 19 marca 2025 |Photo credit: Domena publiczna
Tekst został przetłumaczony i opracowany na podstawie oryginalnych materiałów źródłowych przez EWTN Polska.
Jeśli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się do newslettera.
Ogłoszenie Roku Świętego Józefa przez papieża Franciszka w grudniu 2020 r. zbiegło się ze 150. rocznicą ogłoszenia świętego patronem Kościoła powszechnego przez bł. Piusa IX 8 grudnia 1870 r.
„Jezusa Chrystusa, naszego Pana… którego niezliczeni królowie i prorocy pragnęli ujrzeć, Józef nie tylko ujrzał, ale i rozmawiał z nim, objął go w ojcowskiej miłości i pocałował. Najpilniej wychował tego, którego wierni mieli przyjąć jako chleb, który zstąpił z nieba, za pomocą którego mogliby uzyskać życie wieczne” – głosiła proklamacja Quemadmodum Deus z 1870 r.
Następca błogosławionego Piusa IX, papież Leon XIII, poświęcił encyklikę nabożeństwu do św. Józefa – Quamquam Pluries .
„Józef stał się strażnikiem, administratorem i prawnym obrońcą domu Bożego, którego był przywódcą” – napisał Leon XIII w encyklice opublikowanej w 1889 roku.
„Teraz dom Boży, którym Józef rządził z autorytetem ojca, mieścił w swoich granicach Kościół, który dopiero się narodził” – dodał.
Leon XIII przedstawił św. Józefa jako wzór w czasach, gdy świat i Kościół zmagały się z wyzwaniami nowoczesności. Kilka lat później papież opublikował Rerum Novarum , encyklikę o kapitale i pracy, w której przedstawiono zasady mające na celu zapewnienie godności robotnikom.
W ciągu ostatnich 150 lat niemal każdy papież podejmował kroki mające na celu zwiększenie kultu św. Józefa w Kościele i uczynienie z tego skromnego ojca i cieśli świadka dla współczesnego świata.
„Jeśli chcesz być blisko Chrystusa, powtarzam ci 'Ite ad Ioseph’: idź do Józefa!” powiedział Czcigodny Pius XII w 1955 r., ustanawiając święto św. Józefa Robotnika, które miało być obchodzone 1 maja.
Nowe święto zostało celowo umieszczone w kalendarzu, aby przeciwstawić się komunistycznym wiecom majowym. Ale nie był to pierwszy raz, kiedy Kościół przedstawił przykład św. Józefa jako alternatywną ścieżkę do godności robotników.
W 1889 roku Międzynarodowa Konferencja Socjalistyczna ustanowiła 1 maja świętem pracy na pamiątkę protestów robotniczych w Chicago w związku z „aferą Haymarket”. W tym samym roku Leon XIII ostrzegał biednych przed fałszywymi obietnicami „ludzi buntowników”, wzywając ich do zwrócenia się do św. Józefa, przypominając, iż matka Kościół „każdego dnia okazuje coraz większe współczucie ich losowi”.
Według papieża świadectwo życia św. Józefa uczyło bogatych „jakich dóbr najbardziej pożądać”, podczas gdy robotnicy mogli domagać się odwołania do św. Józefa jako „swojego szczególnego prawa, a jego przykład jest dla nich szczególnym naśladownictwem”.
„Prawdą jest zatem, iż stan ubogich nie ma w sobie nic hańbiącego, a praca robotnika nie tylko nie jest hańbiąca, ale jeżeli połączy się ją z cnotą, może zostać szczególnie uszlachetniona” – pisał Leon XIII w Quamquam Pluries.
W 1920 roku Benedykt XV modlitewnie ofiarował św. Józefa jako „specjalnego przewodnika” i „niebiańskiego patrona” robotników, „aby uchronić ich przed zarażeniem socjalizmem, zaciekłym wrogiem zasad chrześcijańskich”.
A w encyklice z 1937 r. o ateistycznym komunizmie Divini Redemptoris Pius XI umieścił „ogromną kampanię Kościoła przeciwko światowemu komunizmowi pod sztandarem św. Józefa, jego potężnego opiekuna”.
„Należy do klasy robotniczej i dźwigał ciężar ubóstwa za siebie i Świętą Rodzinę, której czułą i czujną głową był. Jemu powierzono Dzieciątko Boże, gdy Herod spuścił na niego swoich zabójców” – kontynuował papież XI. „Zdobył dla siebie tytuł „Sprawiedliwego”, służąc w ten sposób jako żywy wzór tej chrześcijańskiej sprawiedliwości, która powinna panować w życiu społecznym”.
Mimo iż Kościół XX wieku kładł nacisk na św. Józefa Robotnika, życie Józefa nie ograniczało się wyłącznie do jego pracy, ale również do powołania do ojcostwa.
„Dla św. Józefa życie z Jezusem było ciągłym odkrywaniem jego własnego powołania jako ojca” – napisał św. Jan Paweł II w swojej książce z 2004 r. „Powstańcie, chodźmy naszą drogą”.
Kontynuował: „Sam Jezus, jako człowiek, doświadczył ojcostwa Boga poprzez relację ojciec-syn ze św. Józefem. To synowskie spotkanie z Józefem następnie przeniknęło do objawienia przez Naszego Pana ojcowskiego imienia Boga. Cóż za głęboka tajemnica!”
Św. Jan Paweł II był naocznym świadkiem prób komunistycznych osłabienia rodziny i podważenia autorytetu rodzicielskiego w Polsce. Powiedział, iż patrzył na ojcostwo św. Józefa jako na wzór swojego kapłańskiego ojcostwa.
W roku 1989 — 100 lat po encyklice Leona XIII — św. Jan Paweł II napisał Redemptoris Custos , adhortację apostolską na temat osoby i misji św. Józefa w życiu Chrystusa i Kościoła.
W swoim ogłoszeniu Roku Świętego Józefa na rok 2020 papież Franciszek opublikował list Patris Corde , w którym wyjaśnił, iż chce podzielić się kilkoma „osobistymi refleksjami” na temat małżonka Najświętszej Maryi Panny.
„Moje pragnienie, by to zrobić, wzrosło w tych miesiącach pandemii” – powiedział, zauważając, iż wiele osób poniosło ukryte ofiary w czasie kryzysu, aby chronić innych.
„Każdy z nas może odkryć w Józefie – człowieku, który pozostaje niezauważony, codziennej, dyskretnej i ukrytej obecności – orędownika, wsparcie i przewodnika w czasach kłopotów” – napisał.
„Święty Józef przypomina nam, iż ci, którzy wydają się ukryci lub pozostają w cieniu, mogą odegrać nieporównywalną rolę w historii zbawienia”.
Papież Leon XIII w swojej encyklice o św. Józefie prosił także, aby na zakończenie różańca odmawiano następującą modlitwę do św. Józefa:
„Do Ciebie, błogosławiony Józefie, uciekamy się w naszym utrapieniu, a błagając o pomoc Twojej trzykroć świętej małżonki, teraz, z sercami pełnymi ufności, gorąco Cię prosimy, abyś wziął nas pod swoją opiekę. Przez tę miłość, którą byłeś zjednoczony z Niepokalaną Dziewicą Matką Boga i przez tę ojcowską miłość, z którą pielęgnowałeś Dziecię Jezus, błagamy Cię i pokornie prosimy, abyś łaskawie spojrzał na to dziedzictwo, które Jezus Chrystus nabył swoją krwią, i wspomógł nas w naszej potrzebie swoją mocą i siłą.
„Broń, o najczulszy stróżu Świętej Rodziny, wybrane potomstwo Jezusa Chrystusa. Oddal od nas, o najmiłosierniejszy Ojcze, wszelką zarazę błędu i zepsucia. Pomóż nam z wysoka, najdzielniejszy obrońco, w tym konflikcie z mocami ciemności. I tak jak niegdyś uratowałeś Dziecię Jezus z niebezpieczeństwa jego życia, tak teraz broń świętego Kościoła Bożego przed sidłami wroga i przed wszelkimi przeciwnościami. Osłaniaj nas zawsze pod swoją opieką, abyśmy, idąc za Twoim przykładem i wzmocnieni Twoją pomocą, mogli żyć świętym życiem, umrzeć szczęśliwą śmiercią i osiągnąć wieczną szczęśliwość w niebie. Amen.”
słowa kluczowe: Józef, Rok św. Józefa, bł. Pius IX, papież Franciszek, encyklika Quamquam Pluries, patron Kościoła,
