Drzewo figowe (συκῆ – sykē)

Powiedział do Niego Natanael: «Skąd mnie znasz?» Odrzekł mu Jezus: «Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym». (J 1,48)

λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε.

Dicit ei Nathanahel unde me nosti respondit Iesus et dixit ei priusquam te Philippus vocaret cum esses sub ficu vidi te.

Drzewo figowe (συκῆ) jest najstarszym, najważniejszym i dosyć często występującym drzewem owocowym zarówno w Palestynie (Pwt 8,7n), jak i krajach basenu Morza Śródziemnego. Z powodu swoich obfitych liści jest ono dostarczycielem cienia w ogrodach, a także w winnicach, dlatego do dziś można zobaczyć figowce z rzadka rozsiane po winnicach. O tym, iż mieszkańcy chętnie spędzali upalne popołudnia letnie w ogrodach pod cieniem fig (Mk 12,1; Mt 21,33), świadczy znany w Biblii zwrot: „mieszkać pod swoją winoroślą i pod swoim drzewem figowym” (1 Krl 5,5; Mi 4,4). W korzystnym klimacie Ziemi Świętej drzewa figowe potrafią wydawać owoce dwa razy w roku. W literaturze rabinackiej często porównuje się przysłowiowe bogactwo owocu drzewa figowego z bogactwem Tory. Mówi się tam, iż podobnie jak na drzewie figowym zawsze znajduje się owoce, ilekroć się ich tam szuka, tak również w słowach Tory za każdym razem, gdy się je odczytuje, odczuwa się nowy smak.