Dowód (τεκμήριον tekmērion)

Którym i postawił siebie samego jako żyjącego po cierpieniu jego, wśród wielu dowodów, przez czterdzieści dni, dajac widzieć im siebie i mówiąc o królestwie Boga. ((Dz 1,3)

οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, διʼ ἡμερῶν τεσσεράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ θεοῦ·

quibus et præbuit seipsum vivum post passionem suam in multis argumentis, per dies quadraginta apparens eis, et loquens de regno Dei.

Obecny czas w luturgii to czas chrystofanii. Pan pragnie umocnić naszą wiarę, aby gdy przyjdą momenty ciemności, samotności, bezradności, została w nas pewność, iż On żyje. Dowody potwierdzające tę prawdę znajdziemy wtedy w sobie, we własnych doświadczeniach łaski. Te dowody są niepowtarzale, indywidualne dla wszystkich i każdej z nas.

Warto jeszcze zauważyć, iż grecki rzeczownik τεκμήριον tekmērion występuje tylko jeden raz w NT.