A więc nie jesteście już obcymi i przybyszami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga. (Ef 2,19)
Ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι ἀλλ᾽ ἐστὲ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ θεοῦ.
Ergo iam non estis extranei et advenae, sed estis concives sanctorum et domestici Dei.
Jezus, przez swoją Krew, pojednał ludzkość ze sobą i z Bogiem, wprowadzając pokój i usuwając wszelką wrogość. W Nim mamy również dostęp do Ojca w jednym Duchu. Dzięki Niemu staliśmy się domownikami Boga, co oznacza, iż zostaliśmy włączeni w relację Trójcy.
Bycie domownikiem to nie tylko przebywanie w czyjejś obecności czy dzielenie wspólnej przestrzeni, ale przede wszystkim głęboka, bliska relacja, w której dzielimy swoje życie z drugim.
Bóg zaprasza nas dziś, byśmy zamieszkali z Nim, weszli w Jego przestrzeń i poczuli się jak u siebie w domu. On pragnie głębokiej komunii i więzi z każdym z nas.
