Polskie nazwiska zaczęły się upowszechniać znacznie później niż w innych krajach Europy. W czasach przedchrześcijańskich Polacy posługiwali się głównie imionami i przydomkami, które często nawiązywały do cech charakteru, wykonywanego zawodu czy wyglądu danej osoby.
Dopiero wprowadzenie wiary chrześcijańskiej i rozwój administracji zmusiły naszych przodków do przyjęcia nazwisk, które z czasem stały się dziedziczne.
– Nazwiska to rzecz mało słowiańska – zauważa Maciej Makselon będący gościem "Dzień Dobry TVN" . Słowianie pierwotnie nie używali nazwisk, a pierwsze pojawiły się wraz z rozprzestrzenianiem się chrześcijaństwa.
Jak sprawdzić swoje pochodzenie?
Dla osób zainteresowanych poznaniem swoich korzeni dostępne są różne narzędzia. Jednym z nich jest Internetowy Słownik Nazwisk w Polsce, który obejmuje około 30 tysięcy najpopularniejszych nazwisk, używanych przez 75-80 proc. Polaków. Jak podaje serwis "Dzień Dobry TVN", mimo iż istnieje aż 400 tysięcy polskich nazwisk, słownik ten jest cennym źródłem wiedzy na temat ich rozkładu geograficznego i historii.
Internetowy Słownik Nazwisk w Polsce pozwala na wgląd w popularność i rozmieszczenie geograficzne nazwisk. Warto jednak pamiętać, iż migracje ludności oraz zmieniające się przepisy dotyczące nazwisk mogą utrudniać jednoznaczne ustalenie ich pochodzenia.
Osoby, które chciałyby zgłębić swoją historię rodzinną, powinny zacząć od badania dokumentów archiwalnych, ksiąg parafialnych czy spisów ludności. Dzięki takim działaniom można nie tylko dowiedzieć się, skąd pochodzą nasze nazwiska, ale także odkryć historie przodków, którzy żyli w różnych zakątkach Polski i w różnorodnych społecznościach.
Z czego wynikają polskie nazwiska?
Nazwiska w Polsce wywodzą się z kilku głównych źródeł. Najczęściej powstawały one od imion (np. nazwisko Janowski od imienia Jan), nazw miejscowości (np. Warszawski), czy wykonywanego zawodu (np. Kowalski, wywodzący się od kowalstwa). Ciekawostką jest, iż wiele nazwisk jest swoistymi "pozostałościami" dawnych określeń i językowych zwyczajów, które niegdyś funkcjonowały w polszczyźnie.
– Dla przykładu, nazwisko Dusza może pochodzić od imienia Duszan, które kiedyś było w Polsce używane, lub od słowa "dusza" oznaczającego istotę wewnętrzną człowieka. Z kolei Smętek może mieć źródło w dialekcie kaszubskim, gdzie smętek oznaczał diabła lub złego ducha. Nazwisko Bieliński może pochodzić od miejscowości Bielice lub innych miejsc nawiązujących do słowa "biały" – wymienia ekspert Maciej Makselon.
Czy końcówki nazwisk zdradzają pochodzenie szlacheckie?
W okresie średniowiecza, gdy w Polsce funkcjonowało społeczeństwo stanowe, nazwiska szlachty często miały charakterystyczne końcówki, takie jak "-ski" i "-cki". Te końcówki nazwisk mogą dziś sugerować pochodzenie szlacheckie, choć, jak zaznacza Makselon, nie jest to jednoznaczna reguła.
– Szlacheckie nazwiska były często związane z nazwami ziem lub rodów – wyjaśnia Makselon. Stąd wiele nazwisk związanych z nazwami miejscowości, szczególnie tych zakończonych na "-ski" lub "-cki", może wskazywać na dawny status szlachecki.
Dla przykładu nazwiska takie jak Lubomirski, Cieszyński czy Potocki miały swoje korzenie w rodach szlacheckich. Jednak warto pamiętać, iż dziś, po setkach lat migracji i zmian społecznych, nie każde nazwisko z "-ski" czy "-cki" ma arystokratyczne pochodzenie. Wiele osób przyjęło te formy nazwisk, nie mając związku ze szlachtą, a jedynie jako formę przynależności do określonej społeczności lub regionu.