🔉CZWARTEK II TYGODNIA PO WIELKANOCY. Rozmyślanie. Miłość, jaką Pan Jezus okazuje, pozostając z nami w Przenajświętszym Sakramencie.

Zdjęcie: Przenajświętszego sakramentu ,zbawienie dusz,Maryja,dusze oziębłe,zbliżamy się do śmierci ,Jezus,okazje do grzechu,o nabożeństwie,grzech niewdzięczności,doskonałość,łaski bożej,zmartwychwstanie ciał,g

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

Wysłuchaj rozmyślania:

„Oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata” — (Mat. 28, 20).

PRZYGOTOWANIE. — Nasz Pan Jezus najukochań­szy ani przez Śmierć nie chciał się odłączyć od Swych wiernych i dlatego ustanowił Przenajświętszy Sakrament. Skoro jednak, by okazać nam Swą Mi­łość, zechciał ustawicznie z nami pozostawać na naszych Ołtarzach i my, aby okazać Mu swą mi­łość często Go nawiedzajmy, przedstawiając Panu Jezusowi swe potrzeby; przebywajmy, jak długo mo­żemy, przed Tabernakulum i naszą gorliwością starajmy się Mu wynagrodzić za tak wielką niewdzięczność, jakiej doznaje od większej części lu­dzi. Wszyscy Święci w przebywaniu przed Przenajświętszym Sakramentem znajdowali Niebo dla siebie.

I. — Nasz najukochańszy Odkupiciel, gdy miał opuścić tę ziemię i udać się do Ojca po dokonanym przez Swą Mękę Dziele naszego Odkupienia, wi­dząc, iż już zbliżyła się chwila Jego Śmierci, nie chciał zostawić nas samymi na tym łez padole. Cóż uczynił? Ustanowił Przenajświętszy Sakrament, w Którym pozostawił nam Siebie Samego. — Żaden język, jak mówi Św. Piotr z Alkantary, nie jest zdolny wyrazić, jak bardzo Pan Jezus kocha każdą duszę i dlatego, chcąc opuścić tę ziemię, abyśmy z powodu Jego nieobecności o Nim nie zapomnieli, pozostawił nam na pamiątkę ten Boski Sakra­ment, w którym On Sam pozostaje; On Sam chciał stać się zadatkiem wzajemnej pamięci, pamięci wiążącej obie strony.

Nie chciał więc Pan Jezus przez śmierć swą od nas się odłączyć i ustanowił ten Sakrament Miło­ści, aby pozostać z nami do końca wieków. Oto Ja jestem z wam po wszystkie dni aż do skończenia świata. I oto On, jak wia­ra nam mówi, pozostaje zamknięty na tylu Ołta­rzach, jakoby w więzieniach miłości, aby każdy mógł Go znaleźć, kto Go szuka. Mój Panie, powiedział Św. Bernard, to nie odpowiada Twemu Majestatowi. — Na to odrzekł Pan Jezus: Wystar­cza, iż to odpowiada Mej Miłości.

Okazują wielką pobożność, którzy udają się do Jerozolimy, nawiedzają grotę, w której się naro­dziło Słowo Wcielone, pretorium, gdzie Pan Jezus zo­stał ubiczowany, Kalwarię, gdzie umarł, i grób, w którym Go pochowano. Z bez porównania jednak większą pobożnością winniśmy nawiedzać Oł­tarz, w którym Sam Pan Jezus jest w Przenajświętszym Sakramencie!

Bł. Jan z Avili mawiał, iż wśród wszystkich świątyń nie można znaleźć wspanialszej i czcigodniejszej nad kościół, w którym jest Przenajświętszy Sakrament.

II. — Ponieważ Pan Jezus, aby okazać nam Swą Miłość, pozostaje z nami ustawicznie w Przenajświętszym Sakramencie, i my, aby okazać Mu swą miłość, często Go nawiedzajmy; śpieszmy do Niego, by Mu przedstawić nasze potrzeby, nędze nasze; przeby­wajmy, jak długo możemy przed Tabernakulum i naszą gorliwością starajmy się naprawić nie­wdzięczność i zapoznanie, z jakimi większa część Chrześcijan do Pana Jezusa się odnosi. Wszyscy Święci znajdowali przed Przenajświętszym Sakramentem szczęście dla siebie.

Modlitwa.

Mój Jezu ukochany, Boże, płonący Miłością ku ludziom, i cóż mogłeś jeszcze więcej uczynić, aby skłonić niewdzięcznych ludzi, by Cię kochali? O! gdyby wszyscy ludzie Cię miłowali, z pewnością wszystkie kościoły byłyby przepełnione wiernymi, którzy by, padłszy na twarz przed Tobą, oddawali Ci cześć i składali Ci dzięki, płonęli miłością ku Tobie, widząc Cię oczyma Wiary ukrytego w Tabernakulum. Ludzie jednak zapominają o Tobie i Miłości Twojej, starają się być w towarzystwie ja­kiegoś człowieka, od którego spodziewają się choć­by marnej korzyści, a opuszczają Cię, mój Panie, i pozostawiają w opuszczeniu. Obym mógł swą miłością zadośćuczynić za tak wielką niewdzięczność! Żałuję, mój Odkupicielu, iż w przeszłości by­łem do nich podobny, zaniedbywałem Cię, odpła­całem Ci niewdzięcznością. ale na przyszłość chcę inaczej postępować, chcę Cię odwiedzać, ile zdo­łam. Zapal mnie Swą Świętą Miłością, abym od dzisiaj żył tylko, by Cię kochać i Tobie się podo­bać. Zasługujesz na miłość wszystkich serc. jeżeli dawniej Cię obrażałem, to teraz tylko pragnę Cię miłować. Jezu mój, Tyś moją miłością i wszelkim dobrem moim. — Bóg mój i wszystko. — Najświętsza Dziewico, Maryo, uproś mi Łaskę, bym Przenajświętszy Sakrament bardzo miłował. Amen.