Bóg pośród nas. Błogosławi, daje pociechę. Zrodzony cichą, ciemną nocą, bez przepychu, bez dostojeństw. Rozjaśnia wielką Miłością ludzkie niepokoje, smutek, żal i niesprawiedliwość. Dziecięce kwilenie przywołuje uśmiech na samotnej twarzy, budząc nadzieję w sercach i ucząc przebaczać nade wszystko, w imię Jego wielkiej miłości do człowieka. Trwamy na modlitwie u Jezusowego żłóbka, pochylając się nad wielkim darem jaki Bóg Ojciec darowała światu. Bóg uniża się do człowieka. Czy mamy w sercach dość miłości, by Go przyjąć?
Parafialna żywa szopka w modlitewnych chwilach przywołała tradycję sprzed wieków. Dziękujemy jej Twórcom za trud pracy, byśmy stając przy współczesnej stajence, spróbowali przeżyć cud tamtej Wielkiej Nocy, gdy Miłość zrodziła się dla świata.