Błogosławieństwo (בָּרַךְ ḇâraḵ)

Jakub zbliżył się i pocałował go. Gdy Izaak poczuł woń jego szat, dając mu błogosławieństwo, mówił:«Oto woń mego syna jak woń pola, które pobłogosławił Pan! (Rdz 27,17)

וַיִּגַּשׁ֙ וַיִּשַּׁק־לֹ֔ו וַיָּ֛רַח אֶת־רֵ֥יחַ בְּגָדָ֖יו וַֽיְבָרֲכֵ֑הוּ וַיֹּ֗אמֶר רְאֵה֙ רֵ֣יחַ בְּנִ֔י כְּרֵ֣יחַ שָׂדֶ֔ה אֲשֶׁ֥ר בֵּרֲכֹ֖ו יְהוָֽה׃

accessit et osculatus est eum statimque ut sensit vestimentorum illius flagrantiam benedicens ait ecce odor filii mei sicut odor agri cui benedixit Dominus

καὶ ἐγγίσας ἐφίλησεν αὐτόν, καὶ ὠσφράνθη τὴν ὀσμὴν τῶν ἱματίων αὐτοῦ καὶ ηὐλόγησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν Ἰδοὺ ὀσμὴ τοῦ υἱοῦ μου ὡς ὀσμὴ ἀγροῦ πλήρους, ὃν ηὐλόγησεν κύριος.

Błogosławić znaczy dobrze mówić, życzyć dobra, upraszać łaskę. Błogosławieństwo to dobro pochodzące od Boga. Błogosławienie to postawa Boga, który obdarza życiem i strzeże je. Błogosławić oznacza tez modlić się o dobro, które pochodzi od Boga dla innej osoby, rzeczy lub procesu.
Jesteśmy błogosławieni i możemy błogosławić. Więcej, każdy chrześcijanin powołany jest do działania w świecie w imię Boże i przekazywania mu błogosławieństwa i łaski. Oczywiście Bóg szanuje wolność człowieka: „Kładę przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo! Wybierz zatem życie, abyś mógł żyć ty i twoje potomstwo”. Zatem: Do dzieła!

Fot. P.P.