20 Lipca.
Bł. Czesław.
Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.
Ze starożytnego rodu polskiego Odrowążów pochodził Bł. Czesław, a bratem był rodzonym Św. Jacka. Urodził się 1185 r. w Kamieńcu na Śląsku. Kształcił się początkowo w Krakowie, później w Paryżu i Bolonii, gdzie uzyskał na akademii stopień doktora obojga praw. Wróciwszy do kraju obrał sobie stan duchowny i przez Bł. Wincentego Kadłubka wyświęconym został na kapłana. Był człowiekiem wielkiego hartu i umartwienia. Chcąc postąpić w doskonałości, czuwał nad pokusami. Mawiał sobie często „Czesławie, zwalczaj pożądliwość w początkach, gdy malutką jest iskierką, aby się nie zamieniła w płomień”. Bł. Iwo, biskup krakowski, mianował go kanonikiem, a potem przełożonym kolegiaty sandomierskiej. Widząc jego pobożność i roztropność polecał mu ważne sprawy, które Czesław pomyślnie dla diecezji załatwiał. Jadąc do Rzymu Bł. Iwo, wziął ze sobą Czesława i Jacka. Tam poznał Św. Dominika i prosił go, aby mu swoich zakonników do Krakowa przysłał. Ponieważ Św. Dominik nie miał Polaków, wówczas ofiarował się Czesław i Jacek wstąpić do Zakonu Dominikańskiego. Św. Dominik wyćwiczywszy obydwu braci w cnotach zakonnych, wysłał Jacka do Polski, Czesława zaś do Pragi. W Pradze zbudował Czesław wielki klasztor Dominikanom, po czym przeniósł się na ojczystą ziemię, do Śląska, i zamieszkał w Wrocławiu. Tu zbudował także klasztor obok kościoła Św. Wojciecha, i wielu Ślązaków do cnót zakonnych zaprawiał. Sam był im wzorem; pościł, w dzień kazania i nauki prawił, Spowiedzi słuchał; w nocy krótko sypiał, resztę czasu w modlitwie i rozmyślaniu trawiąc. Kiedy tatarzy napadli Śląsku i Wrocław oblegli, mieszkańcy widząc niechybną zgubę, o pomoc Bł. Czesława błagali. Wyszedł pokorny zakonnik na mury, i począł modlić się do Pana Boga. A oto jasność go otoczyła i płomienie padały na tatarów. Widząc to pohańcy przerazili się, i w popłochu od oblężenia miasta uciekli. Długo gotował się na godzinę śmierci, a przyjąwszy Sakramenty Święte zakończył życie 1242 r. Pochowanym jest w kościele Św. Wojciecha w Wrocławiu. Papież Klemens XI policzył go w poczet Błogosławionych.
Punkty do rozmyślania.
Niejeden mówi, iż zakony są niepotrzebne, iż celem człowieka powinno być wysługiwanie się ludzkości. Błędne jest mniemanie takie.
— Otwórzmy katechizm. Na pytanie: Na co Pan Bóg stworzył człowieka? – czytamy odpowiedź: aby Pana Boga znał, miłował, Jemu służył i osiągnął zbawienie wieczne. Dalej w Przykazaniach powiedzianym jest najpierw Miłuj Pana Boga, a potem dopiero: – Miłuj bliźniego, jak samego siebie.
A więc celem człowieka jest miłość Pana Boga i zbawienie duszy, a obok tego celu w drugim rzędzie miłość bliźniego, czyli cele ludzkości.
Modlitwa.
Błogosławiony Czesławie, naucz nas pogardzać zaszczytami świata, a starać się gorliwie o to, co potrzebne nam do zbawienia duszy. Oby modlitwa Twoja skuteczną była nam obroną przeciw rozmaitym wrogom, którzy wszelkimi sposobami starają się wytępić naród nasz, ów naród nauczony przez Ciebie chwalić modlitwą Różańca Świętego Królowę Nieba, Maryę. Amen.
© salveregina.pl 2024
