7 XI, w rękach Grającego

barankowy.blogspot.com 4 godzin temu

«Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z euforią na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła”... (Łk 15, 1-10)

Któż z nas? Może nikt nie pójdzie za jedną... wliczamy w straty.

Ale On pójdzie. Wie, iż ją zgubił. Gdy znajdzie cieszy się.

Moje odnalezienie ostatnie. Przeprowadzka do Szczecina i obowiązki inne niż przez ostatnie lata w Krakowie sprawiły, iż dałam się wciągnąć w wir, iż zaczęłam pędzić... Do tego jeszcze hałas z ulicy, który jest słyszalny mimo zamkniętych okien, sprawiał, iż czułam napięcie w ciele i swoiste drganie... Jedno pewnie drugie napędzało, choćby nie wiem, które pierwsze :).

Odnalezienie się moje polegało na tym, iż uświadomiłam sobie: skoro nie mogę zmienić tego drgania we mnie, to mogę je przyjąć. Popatrzyłam na nie jak na grającą strunę np. gitary. I zgodziłam się na bycie struną w rękach Grającego. :) Odnalazł mnie w moim zagubieniu.

Idź do oryginalnego materiału