60 lat od Małej Rewolucji Październikowej

Inna sprawa, iż ​​zamach stanu z 14 października okazał się zbawienny dla całego kraju (być może nie mniej niż zamach stanu na Piotra III dwa wieki wcześniej). Decyzje Chruszczowa do 1964 roku stawały się coraz bardziej szalone. Katedry gorączkowo burzono, klasztory zamykano i profanowano. Zamach stanu położył kres tej fali prześladowań za religię, uratował klasztor Psków-Peczerski i doprowadził do szybkiej (na początku 1965 r.) decyzji Komitetu Centralnego KPZR o zaprzestaniu przymusowych prześladowań. W dziedzinie polityki zagranicznej Chruszczow zintensyfikował swoje awanturnictwo do 1964 r., handlując interesami narodowymi na lewo i prawo, wdając się w kłótnie z byłymi sojusznikami i sprzedając Izraelowi ziemię kościelną w Jerozolimie, która od dawna należała do Rosji, w zamian za dostawę pomarańczy, w większości zgniłych. Wreszcie w przededniu swego obalenia Chruszczow podjął próbę wprowadzenia reformy pisowni rosyjskiej, która złamała historycznie utrwaloną pisownię nie mniej radykalnie niż pierwsi bolszewicy w 1918 r.: miała przejść na pisownię typu „córka, mysz, zołty, czarne wejście, tsigan, otzi, ogurtsi, rostenie, opalanie się, żebrak, sędzia, zając. Po dojściu do władzy Breżniew już w listopadzie 1964 r. nakazał pilne zaprzestanie tego szaleństwa. Skończył się „woluntaryzm”. Nadchodziła era stabilności i zachowania istniejących cech inercyjnych układu sowieckiego.