🔉28 Października. Żywot Świętych Szymona i Judy Apostołów.

Zdjęcie: ŚŚ. Szymon i Juda Tadeusz

Odkryj inspirujący żywot Świętych Szymona i Judy Apostołów według X. Piotra Skargi. Ich niezłomna Wiara i misja głoszenia Ewangelii mogą wzbogacić Twoje życie duchowe i umocnić Wiarę.

28 Października.

Żywot Świętych Szymona i Judy Apostołów.

(żyli około roku 60.)

Źródło: Żywoty Świętych Pańskich Starego i Nowego Testamentu z dzieła Ks. Piotra Skargi, T. V, 1880r.

Święta Maria Kleofasowa, siostra cioteczna Przenajświętszej Maryi Panny miała kilku synów, z których trzech: Szymona, Judę i Jakuba młodszego, Chrystus Pan na Apostołów Swoich powołał: inni zaś uczniami Jego zostali. Św. Szymon nazwany Kananejczykiem, dla tego iż z miasteczka Kany Galilejskiej pochodził, był owym nowożeńcem, na którego weselnych godach w Kanie, Pan Jezus pierwszy Cud Swój uczynił. Chociaż wtedy zawarł śluby małżeńskie, słysząc atoli jakie Chrystus Pan pochwały dziewictwu oddawał, jakie mu obiecywał nagrody, wraz z swą małżonką poślubił tę cnotę i był pierwszym, który po Matce Najświętszej i Świętym Józefie, niepokalany w małżeństwie wiódł żywot. Św. Łukasz w swej Ewangelii zowie go Zelotes, co po grecku znaczy gorliwość, jak po hebrajsku wyraz Kana. Przydomek ten należał mu się też zaiste i za to, iż w pracach apostolskich niezmierną odznaczał się gorliwością. A wreszcie przydają mu go Ewangeliści, aby go odróżnić od Św. Piotra książęcia Apostołów, który miał także imię Szymon, dwa razy o nim tylko Ewangelie wspominają to jest powtórnie w miejscu, gdzie powiedziano, iż go Chrystus Pan do grona Apostołów powołał. Św. Juda zwany też Tadeuszem dla odróżnienia go od zdrajcy Judasza Iskarioty, zostawił po sobie list kanoniczny, należący do ksiąg Nowego Testamentu. Zaś w Piśmie Świętym jest wzmianka o jego ze Zbawicielem rozmowie. Kiedy Chrystus Pan postanowił Tajemnicę Przenajświętszego Sakramentu i miał owo cudowne kazanie do Apostołów, zawarte w XIV rozdziale Ewangelii Św. Jana; Św. Juda nie rozumiejąc dobrze co Chrystus Pan chciał wyrazić przez te słowa: ,,Świat Mnie już nie widzi, ale wy Mnie widzicie, bo Ja żyję i wy żyć będziecie”. – Panie, rzekł wtedy Juda, dlaczego dasz się poznać nam tylko, a nie światu całemu, kiedy przyszedłeś świat cały zbawić? Wtedy Pan Jezus wytłumaczył mu, dlaczego nie objawiał się światu w sposób, w jaki się przyrzekł apostołom objawić, a to z przyczyny iż Go świat nie miłował, albowiem przykazań Jego nie zachowywał.

Po Zesłaniu Ducha Świętego, kiedy Apostołowie dla głoszenia Słowa Bożego rozeszli się po świecie, Św. Szymon udał się do Egiptu, gdzie zaszczepiwszy Wiarę Świętą, puścił się w dalsze kraje Afryki, w których to stronach tak żyzne swej pracy apostolskiej zostawił plony, iż wierni tam mieszkający stali się prawdziwą ozdobą Kościoła Świętego. Utrzymują choćby niektórzy, iż Szymon Święty był w Anglii, tak gorliwość jego najodleglejszych sięgała granic.

Św. Juda przez ten czas roznosił słowo Ewangelii Świętej po Mezopotamii i Libii, gdzie wielką liczbę pogan nawrócił. Podczas tych wycieczek swoich Apostoł napisał ów list kanoniczny, wystosowany do wszystkich razem Chrześcijan, w którym powstaje głównie przeciw odszczepieńcom ówczesnym gnostykom, których opłakując błędy, żywo ich obraz kreśli, a poleca wiernym, aby w pokorze i miłości dobrym przykładem i modlitwami swymi, starali się uchronić tych nieszczęśliwych od zguby, jaka ich duszom groziła. Pismo to jak mówiliśmy, należy do ksiąg Nowego Testamentu, w szczególny sposób przez Ducha Świętego natchnionego.

Po blisko trzydziestu latach pracy przez każdego z osobna podjętej, połączyli się bracia Święci i Duchem Bożym wiedzeni, udali się razem do Persji. Na wstępie zaraz w kraju napotkali obóz licznego wojska, które wódz jego Baradach z rozkazu swego monarchy przeciw Indianom poprowadził. Tego dnia właśnie badał on przez kapłanów i czarnoksiężników, bożków swych o los wojny. Kiedy jednak bałwany odpowiedzi dać nie chciały, a całe wojsko w trwodze było, udał się jeszcze do sławnego jakiegoś bożyszcza, które mu oświadczyło: iż przyjście dwóch cudzoziemców Szymona i Judy Apostołów Jezusa Chrystusa, zamknęło bożkom usta, gdyż ci ludzie posiadają moc taką, iż żaden z nich ostać się przed nimi nie może. Usłyszawszy to Baradach, sprowadził braci Świętych do siebie, i powtórzył im to o co ich oskarżono. Święci odpowiadając, wystawiali wodzowi całą niedorzeczność wiary w martwe bałwany pogańskie, a zarazem zażądali, ażeby na próbę rozkazał swym kapłanom badać ich raz jeszcze, o los wszczynającej się wojny. Że im bynajmniej mówić nie zabronią, a sami też z kolei zdanie swoje w tym względzie powiedzą; i przekona się gdzie jest prawda. – Uczynił tak Baradach i odebrał od czarnoksiężników odpowiedź, iż wojna będzie długą, niebezpieczną i krwawą.

Przerażony tym poganin przywołał Apostołów pytając o ich zdanie? A oni rzekli:- Jutro o tej samej godzinie przybędą do ciebie posłowie indyjscy, z prośbą o pokój, i zdadzą się na łaskę i niełaskę twoją. Pocieszony tym hetman, kazał tak Świętych jak i swoich kapłanów wziąć pod straż, zapowiadając, iż srogo ukarze tych, których przepowiednia fałszywą się okaże.

Nazajutrz o wskazanej godzinie, przybyli posłowie od Indian prosząc o zawarcie pokoju pod jakimi bądź warunkami. Rozgniewany na swych kapłanów Baradach, chciał ich śmiercią ukarać, ale Święci uprosili im życie mówiąc: Nie przyszliśmy tutaj, aby komu bądź przyczyną być do śmierci, ale aby wszystkich powołać do życia. I ofiarowanych im hojnych darów nie przyjęli.

Przebywali wtenczas w Persji dwaj czarnoksiężnicy Zoroes i Arfaksad, którzy uszli z Indii, gdzie głoszący Ewangelię Mateusza Świętego wykrył był ich oszustwa. Oni to z zawziętością prześladować zaczęli Apostołów; a kiedy ci wezwani przez króla, przyszli do Babilonu, nasłali na nich wężów, aby ich stamtąd wystraszyć. ale oni kazali płazom rzucić się na czarnoksiężników, którzy przelękli, w oczach całego ludu ze wstydem z miasta uciekli. Inne, cudowniejsze jeszcze zdarzenie, podniosło tym więcej Apostołów Świętych w opinii pogan. Pewien wysokiego rodu człowiek popełniwszy niegodny stanu swego występek, chcąc weń uwikłać Świętych powiedział: iż diakon apostolski Eufrozyn, namową swoją przywiódł go do tego. Wytoczono sprawę przed królem i przywołano Świętych. Wśród widzów zgromadzonych, znajdowała się niewiasta z niemowlęciem na ręku. Spostrzegłszy ją Apostołowie, zbliżyli się do niej i w Imię Jezusa Chrystusa rozkazali zaledwie kilkotygodniowemu dziecięciu, ażeby powiedziało, czy w istocie w tej sprawie diakon jest winnym? A dziecię głośno i wyraźnie rzekło: iż ów oskarżony jest cnotliwym człowiekiem i w nim żadnej nie ma winy. Żądał król wtedy, aby mu winowajcę wskazać kazali. ale oni powiedzieli: Do nas należy bronić niewinnych, nie zaś wykrywać zasługujących na karę. Cud ten tak wielkie sprawił na wszystkich wrażenie, iż król z całą rodziną Chrzest Święty przyjął. W ślady jego poszedł dwór, miasto, poszła wreszcie znaczna część kraju; gdyż Święci Szymon i Juda roznosząc Słowo Boże, lud oświecali w Tajemnicach Wiary, a naukę swą coraz nowymi potwierdzali cudami.

Zebrawszy takie prac swych owoce, mieli już Błogosławieni Apostołowie odebrać należną im zapłatę niebieską. Przybywszy do miasta Sunamur, znaleźli tam ludność nadzwyczaj sobie przeciwną; a między mnóstwem zgromadzonych kapłanów, Zoroesa i Arfaksada czarnoksiężników, którzy do tego stopnia poburzyli przeciw nim pogan, iż gwałtem pojmali i uwięzili Apostołów. Dnia następnego poprowadzono braci Świętych do świątyni słońca i księżyca, domagając się, aby im pokłon oddali. Ukląkłszy wtedy Apostołowie, modlić się zaczęli, a obydwa bożyszcza spadły na ziemię zgruchotane. Rozwściekleni na ten widok kapłani, wywlekli Świętych za świątynię i pomordowali ich; Szymon był piłą przez pół przepiłowany, a Św. Juda toporem ścięty 28 Października 60 r. W chwili ich śmierci straszna wszczęła się burza. Pioruny uderzając w świątynię, wielu pogan pozabijały, a Zoroesa i Arfaksada na popiół spaliły.

Pożytki duchowne.

Widzimy jaką mądrością, mocą i władzą Pan Bóg darzył owych nieumiejętnych, ale czystego serca ludzi, których na roznoszenie światu światłości niebieskiej, najwyższej nauki Zbawiciela powołał. Widzimy jak mało choćby o tych wielkich Świętych Ewangelia wspomina. Uczmy się stąd nie pogardzać i nie lekceważyć cichych a cnotliwych, którzy choć mało uważani na świecie, mają zaiste prawdopodobnie każdy ważne zadanie do spełnienia w tym życiu, a którego wartość poznamy dopiero tam, gdzie je odpowiednia uczci nagroda. Czyńmy dobrze nie oglądając się na oko i sławę u ludzi; wyradza ona w nas bowiem uczucia próżności i pychy, które niemały uszczerbek zasłudze przynoszą. Módlmy się o nawrócenie niewiernych i błądzących, bo widzimy też jak Apostoł zalecając wystrzeganie się ich występków, modlić się za nich każe, czym zarazem i potrzebę i moc modlitwy nam wskazuje. Zapiszmy też sobie w pamięci i sercu ową wielką naukę, którą Chrystus Pan jednemu z tych Apostołów dla nas wszystkich i po wszystkie czasy zostawił, oto iż ci tylko którzy Go miłują, to jest, którzy chowają Przykazania Jego, znać i oglądać Go będą.

Poznaj także żywot ŚŚ. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza napisanego przez:

1. O. Prokopa Kapucyna.
   
2. X. Juliana A. Łukaszkiewicza.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego w miesiącu Październiku ku Jej czci poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 28
   
2. Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego — dzień 28
3. uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów — dzień 28
4. uczczenia Świętych Patronów dnia dzisiejszego, ŚŚ. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza: Nabożeństwo do Świętych Szymona i Judy Tadeusza, Apostołów.