28 KWIETNIA. Św. Teodora, panna i męczennica.

28 Kwietnia

Św. Teodora, panna i męczennica.

Teodora rodem była z Aleksandrii. Straciwszy wcześnie rodziców, którzy ją pobożnie wychowali, postanowiła w panieńskim stanie służyć Panu Bogu, i obsługiwać biednych i chorych współwyznawców. Uroda jej jednak zwróciła na siebie uwagę młodzieży, posyłali więc swatów, którzy ją radą i namowami usiłowali skłonić do małżeństwa. Gdy jednak Teodora statecznie każdemu odpowiadała, iż w czystości chce żyć i ofiarować swe życie na usługi nieszczęśliwych, postanowili zemścić się na niej. Oskarżyli ją przed starostą, iż jest Chrześcijanką i biednych przyciąga ku swej Religii, która potępioną jest przez cesarza. Starosta namowami starał się skłonić Teodorę do porzucenia Religii Chrześcijańskiej, ale daremnie. Widząc jej stanowczość oddał ją na łup żołnierzom. Rozumował tak, iż gdy czystość straci, wówczas porzuci Chrześcijaństwo. – Płakała Teodora w ciemnicy i błagała Chrystusa Pana, aby uwolnił ją od tej zasadzki, i był jej obroną. Naraz drzwi się otworzyły i wszedł do wnętrza żołnierz. „Pierwej umrę, niżeli czystość utracę” – rzekła doń odważna panienka. „Życie zachowasz i czystość zachowasz” uspokoił ją żołnierz. Jestem także Chrześcijaninem i starałem się przyjść tu pierwszy, aby cię ocalić. Ubierz się w moje szaty, wynijdź stąd, i dobrze ukryj się przed siepakami. Ja zaś pozostanę tu w twoich szatach. W przebraniu wyszła Teodora na wolność pod osłoną nocy. Nazajutrz doniesiono staroście, iż żołnierz Dydymus, który miał zgwałcić Teodorę, wypuścił ją w przebraniu na wolność. Stawiono go przed sąd. Przyznał się, iż był od dawna Chrześcijaninem i robił wyrzuty sędziom, iż to nie po rycersku niewinne niewiasty wydawać na łup lubieżności żołnierzy. Skazano go na śmierć. Gdy się o tym dowiedziała Teodora, pobiegła na miejsce stracenia, i rzekła do Dydyma: Teraz ty mi ustąp miejsca. Czystości mej obroniłeś, ale nie odbieraj mi korony męczeńskiej. Mnie się ona należy. Teraz ja obronię twe życie. Dowiedziawszy się siepacze, iż to jest owa Teodora, która w przebraniu żołnierskim uszła, pochwycili ją, i z nakazu starosty stracili razem z Dydymem, około r. 300 po Chrystusie.

Punkty do rozmyślania.

W pierwszych wiekach Chrześcijaństwa, dobijano się o męczeństwo za Wiarę, jako o najwyższy zaszczyt i szczęście, gdyż życie doczesne uważano jako chwilę przejściową do życia wiecznego.

Dlaczego my dzisiaj nie patrzymy tak rozumnie na życie, i nie uważamy go jako czas przeznaczony do pracy, cierpień i zasług, ale zachowujemy się tak, jakbyśmy tu wiekować mieli, lub doczesne przyjemności przemijające uważamy za najwyższe dobro?

Poznajmyż gruntowniej Zasady naszej Wiary Świętej.

Modlitwa.

Dziękuję Ci, o Boże, żem się urodził w Religii Kościoła Rzymsko-Katolickiego, Który zbudowałeś na opoce Piotrowej, który oświecał i wychował tyle narodów pozostających wprzódy w ciemnościach pogaństwa, który i we mnie wszczepił wiarę, nadzieję i miłość, bojaźń bożą i znajomość Przykazań, i tą drogą prowadzi mnie do wiecznego zbawienia. Amen.

Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.