🔉23 PAŹDZIERNIKA. ROZMYŚLANIE. Przypowieść o synu marnotrawnym.

salveregina.pl 1 miesiąc temu

Zdjęcie: Przewodnik prawdziwej pobożności

Zanurz się w głębokiej refleksji nad przypowieścią o synu marnotrawnym. Te przemyślenia ukazują bezwarunkową Miłość i Miłosierdzie Ojca, które jest gotowe przebaczyć każdemu, kto z sercem wraca do Pana Boga. Odkryj, jak ta przypowieść może przynieść nadzieję i odnowę duchową w Twoim życiu.

Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Zobacz imprimatur

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

I. Wyobraź sobie syna marnotrawnego w chwili, gdy opuszcza dom rodzicielski.

II. Proś o Łaskę, byś zawsze był złączony miłością najtkliwszą z twoim Ojcem, Który jest w Niebiesiech.

I. Punkt.

Wyjście z domu marnotrawnego syna.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Człowiek pewien, mówi Pan Jezus, miał dwóch synów. I rzekł młodszy z nich ojcu: Ojcze daj mi część, która na mię przypada. I rozdzielił im majętność. A po niewielu dni młodszy syn odjechał w daleką krainę (Łuk. XV). Starszy został ze swoim ojcem. Kto jest tym ojcem i kogo w myśl Pana Jezusa przedstawiają ci dwaj synowie? Ojcem jest Pan Bóg, mówi Św. Hieronim, a dwaj synowie przedstawiają ludzkość, podzieloną na dwie części: na sprawiedliwych, którzy zawsze Panu Bogu wierni, żyją szczęśliwie i spokojnie pod Jego Prawem. I na grzeszników, którzy sprzeniewierzywszy się Jemu, szukają szczęścia w nieposkromionej wolności. Syn marnotrawny jest przedstawicielem tego drugiego rodzaju ludzi; a nieszczęścia jego mają nas w myśl Zbawiciela pouczyć i przejąć wielką obawą nadużycia naszej wolności.

ZASTOSOWANIE. Czy zawsze należałeś do pierwszego rodzaju ludzi? Czy tak nie bywało, iż nadużywając swej wolności, odbiegałeś twego najlepszego Boga Ojca, żyłeś w krainie grzechu, daleko od Swej Niebieskiej Ojczyzny, ustawicznie narażony na nieszczęśliwą wieczność? Pan Bóg uchronił cię od tego nieszczęścia, a choćby uczynił więcej: otworzył ci oczy na twój nędzny stan, dał ci czas do powrotu, czekał cierpliwie na ciebie, aby cię do Łona przytulić, na koniec podał ci liczne środki naprawienia twych strat i niewdzięczności. Jakże z tych środków korzystasz?

UCZUCIA [**]. Wdzięczność. — Żal. — Pragnienie poniesienia wielu cierpień i trudów dla Pana Boga.

POSTANOWIENIE [***]. Odnów pierwotną gorliwość w ćwiczeniach pokutnych i umartwieniu.

II. Punkt

Zawód syna marnotrawnego.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Młodzieniec ów, widząc się w posiadaniu wielkich bogactw i czując się zupełnie wolnym, w krainie, gdzie go nie znano, mniema, iż już dosięgnął szczytu wymarzonego szczęścia; teraz to używać będzie! Czeka go pasmo dni niezakłóconych żadną przeciwnością! Teraz to będzie mógł zaspokoić gorące pragnienie serca! Takie są jego złudzenia. Ale cóż się dzieje? Po niewielu dniach, mówi przypowieść, rozproszył majętność swą, żyjąc rozpustnie i począł niedostatek cierpieć. A szedł, i przystał do jednego obywatela onej krainy. I posłał go do wsi swojej, aby pasał wieprze. I rad by był napełnił brzuch swój omłotem, które jadały wieprze, a nikt mu nie dawał. (Ibid.)

ZASTOSOWANIE. Syn Boży stawia nam przed oczy smutny obraz człowieka, który mniema, iż stargawszy więzy, którymi Prawa Boże krępują jego pociąg do zmysłowości, znajdzie szczęście. Jest to zarazem obraz Chrześcijanina oziębłego, który sprzykrzywszy sobie Służbę Bożą, szuka w stworzeniach ukojenia tęsknoty, zadowolenia potrzeb duszy. Niestety, cóż się dzieje? Rozproszywszy w niewielu dniach ogromny Skarb Łaski i zasług, czuje w sercu straszną próżnię, której nic zapełnić nie zdoła, a umysł jego nurza się w zmysłowych i wszetecznych myślach, na kształt owych nieczystych wieprzów, tarzających się w błocie. Nie masz dla niego pokoju, nie masz odpoczynku ani w dzień, ani w nocy. Oto stan duszy, która odstąpiwszy Pana Boga, obiecuje sobie znaleźć szczęście. Czy cię nie spotkało kiedy co podobnego?

UCZUCIA. Przywróć mi, Panie, euforia zbawienia Twojego i w walce z namiętnościami duchem przedniejszym utwierdź mnie (Ps. 50).

POSTANOWIENIE. Lękaj się czynić najmniejsze ustępstwo swym namiętnościom.

III. Punkt.

Poniżenie syna marnotrawnego.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Nie dosyć, iż syn marnotrawny w obcej krainie cierpi nędzę, głód i niedostatek: na domiar udręczenia łączy się z tym wspomnienie przeszłego szczęścia i widok obecnego poniżenia; nędzniejszym jest od tych, którzy niegdyś byli na jego usługach: tyle najemników w domu ojca mego mają dosyć chleba, mówił sam do siebie, a ja tu głodem umieram, jako nędzny pasterz wieprzów, jako wyrzutek społeczeństwa ludzkiego.

ZASTOSOWANIE. Oto do czego przychodzi człowiek, który odbiegł Pana Boga i Ojca swego! — woła Św. Chryzolog. Stawszy się igraszką bezwstydnych i nieokiełznanych namiętności, nie zna już innych rozkoszy, prócz bydlęcych. „Przyrównany jest bydlętom bezrozumnym i stał się im podobny”, mówi Duch Święty (Ps. 48).

Nie upadłeś może tak nisko, albo podniósłszy się wnet z tego pohańbienia, zwróciłeś wzrok twój i serce ku Ojcu Niebieskiemu; ale czy odtąd zawsze utrzymywałeś się na wysokości owych szlachetnych pragnień i dążeń do chrześcijańskiej doskonałości? Czy nie otworzyłeś serca uczuciom nieporządnym lub zbyt światowym, które nie mogą się pogodzić z doskonałą miłością Pana Boga?

ROZMOWA DUSZY [****] z Aniołem Stróżem, świadkiem twoich upadków, twego żalu i usposobień twego serca.

Zachęcamy do:

uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 23
Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego — dzień 23
uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów — dzień 23

Poznaj także żywot Św. Jana Kapistrana, Wyznawcy napisanego przez:

O. Prokopa Kapucyna.
X. Piotra Skargę T.J.
X. Juliana A. Łukaszkiewicza.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp.

Poznaj dalsze wytyczne do rozmyślania

Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.

[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

Idź do oryginalnego materiału