🔉21 SIERPNIA. ROZMYŚLANIE. Nauki Pana Jezusa Chrystusa o przyszłym ustanowieniu Najświętszego Sakramentu.

salveregina.pl 1 miesiąc temu

Zdjęcie: Przewodnik prawdziwej pobożności

Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Zobacz imprimatur

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

I. Patrz w duchu na Pana Jezusa, nauczającego w synagodze Kafarneńskiej.

II. Proś Go o ducha uległości i o serce Jemu oddane.

I. Punkt.

Pan Jezus upomina Kafarneńczyków.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Poświęciwszy cały dzień podróży przez krainę Genezaru, uzdrawianiu chorych, przybył Pan Jezus wieczorem do Kafarnaum na rozpoczęcie szabatu (w piątek po zachodzie słońca). Nie odpoczywając wcale, wszedł do Synagogi, gdzie zastał bardzo wielu z tych, którzy dzień przedtem nakarmieni zostali cudownie rozmnożonym chlebem. Ta ich gorliwość w szukaniu Pana Jezusa, chociaż sama w sobie bardzo chwalebna, była jednakże bez zasługi i nagany godna, gdyż grały tu pobudki czysto materialne i zmysłowe, jak się pokazuje z tych Słów Pana Jezusowych. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, szukacie Mnie, nie iżeście widzieli cuda, ale iźeście chleb jedli i najedli się. (Jan VI, 26).

ZASTOSOWANIE. Czy względami ludzkimi i motywami własnego interesu nie zmniejszasz o połowę zasługi uczynków twoich? Co cię najbardziej pobudza do tych lub do owych uczynków miłosierdzia i gorliwości, czy to nie nowość, miłość własna albo próżność?… Abyś się należycie osądził, zobacz, czy do uczynków dobrych, ale pospolitych i pozbawionych naturalnego powabu, zarówno skory jesteś, jak do uczynków świetnych, pochlebiających miłości własnej i próżności?

UCZUCIA [**]. Zawstydź się. Pragnij doskonalej umrzeć i dla świata, i dla siebie samego.

POSTANOWIENIE [***]. Zwracaj szczególniejszą dzisiaj uwagę na pobudki czynności twoich.

II. Punkt.

Obietnica Najświętszego Sakramentu.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Chcąc zawczasu przygotować serca na przyjęcie cudownej Tajemnicy Najświętszego Sakramentu, korzysta Pan Jezus z rozmnożenia chleba, którym nakarmił był Kafarneńczyków i z upomnienia, na jakie przy tej sposobności zasłużyli, rzekł im wtedy: Róbcie, nie pokarm, który ginie, ale który trwa ku żywotowi wiecznemu, który wam da Syn Człowieczy… Jam jest chleb żywy, którym z Nieba zstąpił… A chleb, który Ja dam jest Moje Ciało za żywot świata. Na te słowa mówili żydzi między sobą: Jakoż nam ten może dać Ciało Swoje ku jedzeniu? Wtedy Pan Jezus nie zaprzeczając, iż mowa Jego o rzeczywistym przyjmowaniu Komunii Świętej ma być wzięta w dosłownym znaczeniu, ale owszem potwierdzając to, rzekł im: Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Jeślibyście nie jedli Ciała Syna Człowieczego i nie pili Krwi Jego, nie będziecie mieć żywota w sobie. Albowiem Ciało Moje jest Pokarmem, a Krew Moja prawdziwie jest Napojem. Kto pożywa Mego Ciała i pije Moją Krew, we Mnie mieszka, a Ja w nim… Ojcowie wasi jedli mannę i pomarli, ale kto pożywa tego Chleba, żyć będzie na wieki (Jan VI).

ZASTOSOWANIE. Rozważając te przedziwne Słowa, płynące z Serca twego Najmilszego Zbawcy, dziękuj Mu z całej duszy twojej:

1) iż ci dał wszystko, co ci dać mógł, dając Samego Siebie za pożywienie;

2) iż ogłosił dogmat tej cudownej Tajemnicy w sposób tak jasny, tak wyraźny, iż żadna w tej mierze wątpliwość nie może zachodzić;

3) iż urodziłeś się na Łonie Kościoła Katolickiego, gdzie tyle razy miałeś szczęście przystąpić do tej Świętej Tajemnicy.

UCZUCIA wiary, wdzięczności i miłości twojej.

III. Punkt.

Odstępstwo Kafarneńczyków. Wierność Apostołów.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Wiele ich tedy z Uczniów Jego, mówi Jan Święty, słuchając Nauki o pożywaniu Ciała Jego, a nie rozumiejąc wcale Tajemnicy Eucharystii Świętej, mówili: Twarda jest ta mowa i któż jej słuchać może? Odtąd wiele Uczniów Jego poszli na wstecz i już z Nim nie chodzili. Rzekł tedy Jezus do dwunastu: Azali i wy odejść chcecie? Odpowiedział Mu tedy Szymon Piotr: Panie, do kogoż pójdziemy? Słowa żywota wiecznego masz. A my wierzymy i poznaliśmy, żeś Ty jest Chrystus, Syn Boży (R. VI).

ZASTOSOWANIE. Za przykładem Św. Piotra oświadcz Panu Jezusowi niezachwianą wierność i przywiązanie swoje do Osoby Boskiego Mistrza. Ale znając wrodzoną niestałość swoją, proś Go i zaklinaj, aby cię wspierał, podtrzymywał i bronił od własnej słabości twojej i chytrości nieprzyjaciół twoich.

ROZMOWA DUSZY [****] z Panem Jezusem Najsłodszym, przedziwnym Pasterzem duszy naszej, Który Sam Siebie do pożywania nam daje — lub ze Św. Joanną de Chantal, Założycielką Zakonu Sióstr Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, czyli Wizytek, której pamiątkę Kościół Święty dzisiaj obchodzi.

Zachęcamy do:

uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 21
uczczenia Świętej Patronki dnia dzisiejszego, Św. Joanny Franciszki de Chantal: Nabożeństwo ku czci Św. Joanny Franciszki de Chantal.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.

[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

Idź do oryginalnego materiału