🔉21 PAŹDZIERNIKA. ROZMYŚLANIE. Uroczystość Św. Urszuli.

Zdjęcie: Przewodnik prawdziwej pobożności

I. Wyobraź sobie Świętą w Chwale Niebieskiej, wśród licznego grona Świętych Dziewic, błogosławiących ją jako matkę swoją.

II. Proś o ducha wiary, gorliwości i męstwa, którym ożywione było serce tej Świętej.

I. Punkt.

Chwalebne dziewictwo i męczeństwo Św. Urszuli.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Święta Urszula przyszła na świat około 360 roku w Wielkiej Brytanii, gdzie już Religia Chrześcijańska w całej pełni kwitnęła. Była córką Dionnoka, króla kornuałskiego i otrzy­mała wychowanie bardzo staranne, a Pan Bóg hojnie uposażył ją swymi Łaskami. Wielkie też czyniła postępy w najwyższej doskonałości i dziewictwo swoje poślubiła Panu Bogu. Jednakże ojciec obiecał ją w małżeństwo Kanonowi, księciu Bretońskiemu, który dostał był w udziale najpiękniejszą część Gallii (Armoricam, dzisiejszą Bretanię). Św. Urszula pomimo wstrętu, ulegając woli ojca, udała się w daleką zamorską podróż w towarzystwie wielu innych dziewic, przeznaczonych na żony panów i żołnierzy Kanona, między których podzielił był swoje nowe państwo. ale Pan Bóg przyjął był śluby Świętej Dziewicy i zrządził wypadkami tak, iż mogła mu do śmierci pozostać wierną. Oto co się stało: straszna burza zerwawszy się na mo­rzu, uniosła flotę, wiozącą to święte grono dzie­wic w stronę północną, tam gdzie ujście rzeki Renu do morza i rzuciła ją w ręce Hunów, na­rodu bałwochwalczego i znanego ze swej dziko­ści. Gaunus, ich dowódca, ujęty nadobną powierzchownością Urszuli, chciał ją nakłonić, aby odstąpiła swej Wiary i przystała na związek mał­żeński. Lecz Święta odpowiedziała ze szlachetną powagą i stałością prawdziwie chrześcijańską, iż nie chce mieć innego oblubieńca, prócz Jezusa Chrystusa; iż ona i jej towarzyszki wolą raczej tysiąc razy umrzeć, aniżeli złamać przysięgę na Chrzcie Świętym uczynioną. Na te słowa barbarzyńca, przechodząc nagle z miłości w okrutną wście­kłość, kazał je co do jednej, żołnierzom swoim wymordować. Tak więc Urszula z towarzyszkami swymi otrzymała podwójną koronę dziewictwa i męczeństwa.

ZASTOSOWANIE. Podziwiaj i uwielbiaj Zrzą­dzenia Bożej Opatrzności, Która wybranych pro­wadzi nieraz dziwnymi drogami do celu ostatecznego, posługując się nawet, jak tu widzieliśmy, wściekłością żywiołów i złych ludzi. Burza, która uniosła Urszulę i liczne Jej towarzyszki na zie­mię barbarzyńską, gdzie wszystkie padły od miecza, była niezawodnie uważana przez ich przy­jaciół za wielkie nieszczęście i niejeden może myślał: dlaczego to Pan Bóg nie czuwał nad istotami Jemu tak oddanymi? Dlaczego ich nie wybawił od burzy i rozbicia? A właśnie to mniemane nieszczęście, ta burza i to rozbicie okrętów, w zamiarach Miłosierdzia Pańskiego miało ich zaprowadzić bezpiecznie do portu zba­wienia. Miało im wyjednać Chwałę Wieczną i za­szczytną palmę męczeńską. Tak więc tym, którzy miłują Boga, wszystko dopomaga ku dobremu (Rzym VIII, 28). To jedno czyż nie zdoła utwier­dzić twej wiary i ufności, wytrwałości i cierpli­wości w przeciwnościach?

UCZUCIA [**]. Proś za wstawieniem się Świętych Męczenniczek o żywą wiarę w Opatrzność Bożą i o ufność nieograniczoną.

POSTANOWIENIE [***]. Czasu próby i doświadczenia bądź człowiekiem silnej wiary w rozumowaniach i działaniu swoim.

II. Punkt.

Chwalebne Apostolstwo Św. Urszuli.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Św. Urszula miała to szczęście, rzadko spotykające osoby jej płci, iż do korony dziewictwa i męczeństwa przydała zasługę apo­stolstwa. W miarę bowiem jak zapoznawała się z dziewicami z nią płynącymi do Galii, nauczała i umacniała ich w Wierze, w Miłości Bożej i umiłowaniu czystości. Postanowiła uczynić z owych dziewic prawdziwe i godne oblubienice Chrystu­sowe. Owoce Jej żarliwości były przedziwne: wszystkie bowiem Jej towarzyszki, gdy przyszła godzina walki, pełne świętej odwagi wytrwały aż do końca. Jej zatem należy się chwała, iż zwyciężyły w tej walce, iż stały się dziećmi Boga i męczenniczkami sławionymi i wzywanymi w całym katolickim świecie. Jednakże chwale­bne apostolstwo Urszuli nie kończy się z Jej doczesnym życiem: podobało się Panu Bogu uwiecznić je w rozlicznych zgromadzeniach dziewic, które pod imieniem Urszulanek oddają się z równym powodzeniem jak gorliwością kształceniu i wy­chowaniu panienek, chroniąc od zepsucia świato­wego tysiące młodych osób i czyniąc z nich dzieci Boże. Duch Św. Urszuli, starannie przechowywany w zgromadzeniu i pobożnych nauczyciel­kach, udziela się ich uczennicom.

ZASTOSOWANIE. Staraj się odnowić i umocnić w sobie ducha pierwszych Apostołów twej ojczy­zny; ducha Patronów lub Patronek, których imię dostałeś(aś) na Chrzcie Świętym, przejmij się Ich cnotami, a jeżeli zajmujesz się wychowaniem lub naucza­niem młodzieży, staraj się natchnąć ich tymże duchem. Jest to najpewniejszy i najlepszy śro­dek uczynienia ich dziećmi Boga, a zapewnienia sobie samemu podwójnej w Niebie nagrody.

ROZMOWA DUSZY [****] z chwalebną Św. Urszulą. Przyłącz się w duchu do Jej dzieci w Niebie i na ziemi zostających, wraz z nimi wysławiaj Ją i wzywaj pomocy potężnego Jej orędownictwa przed Panem Bogiem.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 21
   
2. Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego — dzień 21
3. uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów — dzień 21
   

Poznaj także żywot Św. Hilariona, Opata napisanego przez:

1. X. Piotra Skargę T.J.
2. X. Juliana A. Łukaszkiewicza.

Poznaj również żywot Św. Urszuli i Towarzyszek, Męczennic napisanego przez:

1. O. Prokopa Kapucyna.
2. X. Piotra Skargę T.J.
3. X. Juliana A. Łukaszkiewicza.