Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959
Rozmyślanie.
Bł. Czesław służył Chrystusowi Panu
I. życiem zakonnym,
II. głoszeniem Ewangelii.
„Żaden bojownik Boży nie wikła się w sprawy tego życia, aby temu się podobał pod kim bojuje” — (2 Tym. 2, 4).
I. — Szczęśliwa była nasza Ojczyzna – Polska – bo od pierwszej chwili spotkania się z Chrystusem Panem mogła zaciągnąć pod znaki krzyża najlepszych swych synów i najlepsze córki. Naród nasz choć wkraczał w historię ubogi w środki materialne, posiadał jednak bogatego ducha. Wewnętrznie był przygotowany na przyjęcie Ewangelii. Wiele było może braków organizacyjnych w Kościele ale te wszystkie braki wyrównywała świętość pasterzy i wiernych.
Ideał doskonałości według rad ewangelicznych pociągał bardzo. Zaledwie Św. Jacek z Bł. Czesławem zetknęli się w Rzymie z Św. Dominikiem, zrezygnowali z swych godności kościelnych i rozpoczęli u tego świętego męża szkołę świętości. Serca tych dzielnych Polaków przepełniało ogromne pragnienie wielkich wypraw misyjnych. Duch apostolski ożywiał wszystkich zresztą pierwszych dominikanów tak, iż żaden kraj nie był obcy ich zdobywczym zamiarom.
Na prośbę Andrzeja biskupa Pragi Św. Dominik wysyła Bł. Czesława do Czech. Tu Bł. Czesław w klasztorze Św. Klemensa organizuje życie zakonne, a kiedy Zakon zapuścił dostatecznie głęboko korzenie, Czesław wraca do Polski. Polska wobec bratniego sobie narodu czeskiego, od którego przyjęła Chrzest Święty, spełniła przez Bł. Czesława dług wdzięczności. Czesi nas ochrzcili, a Polacy w dwa wieki później utwierdzali w Wierze Czechów organizując na ich ziemiach życie zakonne.
II. — Z macierzystego klasztoru Świętej Trójcy w Krakowie Bł. Czesław wyprawiał się wszędzie tam, gdzie Chrystus Pan był jeszcze albo nieznany, albo też zapomniany, a więc celem wycieczek apostolskich był przede wszystkim rozległy Wschód. I dlatego gdziekolwiek dominikanie się zatrzymali, powstawał klasztor jako twierdza Wiary, a równocześnie obóz wojenny, z którego wyruszano na walkę i do którego znużeni wojownicy powracali, by odpocząć i siły swe pokrzepić. Bł. Czesław nie pominął w swej pracy apostolskiej Ziemi Śląskiej. We Wrocławiu przy kościele Św. Wojciecha założył klasztor, który stał się poważnym ośrodkiem życia religijnego. Stąd także czynił Bł. Czesław wyprawy apostolskie na Pomorze, na Morawy i do Prus.
Mając lat 60 przeżywa we Wrocławiu napad Tatarów, którzy rozpoczęli oblężenie miasta. Wszyscy byli przerażeni, jeden tylko Bł. Czesław był spokojny. Na murach wśród zamieszania bitewnego i wrzawy wojennej ukazuje się szczupła postać to Bł. Czesław. Klęka, podnosi ręce, modli się… nagle ukazuje się kula ognista, oślepia nieprzyjaciół, którzy w popłochu uciekają. Miasto było wolne… Takim mężom jak Bł. Czesław, Św. Jacek, Bł. Wit, świątobliwy Iwo zawdzięczamy wielki rozwój życia religijnego w Polsce w wieku XIII. Dokonali oni ogromnego dzieła gruntując wiarę przez osobistą świętość, oraz przez położenie podwalin pod życie zakonne pojęte jako ochotniczy zaciąg ludzi ożywionych duchem apostolstwa.
Przypomina nam to tę prawdę, iż w Kościele Świętym nie możemy być bezczynni. Trzeba działać dla Ewangelii, dla Chrystusa Pana, dla świętości, bo „Królestwo Boże gwałt cierpi i gwałtownicy porywają je!” (Mat. 11, 12).
Modlitwa.
Błogosławiony Czesławie, któryś był niezmordowany we wszystkich przeciwnościach, broń nas przed pokusą małoduszności, abyśmy nigdy nie bali się czynić wielkich rzeczy, do których wezwie nas Pan. Amen.
Zachęcamy do:
- uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 20
- uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa
© salveregina.pl 2024
