Św. Polychroniusz, Biskup i Męczennik.
Podczas zwycięskiej wojny z Persami, zdobył cesarz Decjusz wiele miast i wymordował mnóstwo Chrześcijan. Biskupem w mieście Babilonie był wówczas Polychroniusz. Zdobywszy miasto, kazał cesarz pojmać go wraz z kapłanami, Parmeniuszem, Elymasem, Chryzotelem i diakonami, Łukaszem i Mucjuszem, i rozkazał im złożyć ofiary bogom. Biskup jednak odparł mężnie: „Samych siebie ofiarujemy Panu Jezusowi Chrystusowi, ale przed czartami i bałwanami, zrobionymi przez ludzi, nie będziemy chylić głów naszych“. Zamknięto ich potem wszystkich do więzienia. Powtórnie przed cesarza przywiedziony, nie odrzekł Polychroniusz ani słowa na zadawane mu pytania, więc bito go tak mocno i tak długo kamieniami po twarzy i po ustach, aż oddał Panu Bogu ducha dnia 17. lutego 251 r. Towarzysze Świętego Biskupa, pokrzepieni tym przykładem wytrwałości, wycierpieli również męki okrutne. Św. Parmeniuszowi wycięto język, a on mimo to mocnym głosem głosił Chwałę Pana Boga i pokrzepiał towarzyszów. Wreszcie ścięto ich wszystkich, a pamiątkę ich męczeństwa obchodzimy 22. kwietnia.
Nauka.
Św. Polychroniusza bito kamieniami w usta, a Św. Parmeniuszowi wycięto choćby język, chociaż obaj nic złego nie mówili, ale owszem chwalili Pana Boga. Na jakąż jednak karę zasługują ci Chrześcijanie, którzy złorzeczą, przeklinają, a choćby wypowiadają bluźnierstwa. Obowiązkiem jest każdego Chrześcijanina, upominać takich grzeszników, a jeżeli ma władzę po temu, choćby i karcić. Ilekroć zmuszonym jesteś słuchać przekleństw, wołaj głośno: „Pochwalone niech będzie Imię Pańskie na wieki wieków!” Tak uchronisz się sam od złego, a może i bluźniącego skłonisz do poprawy.
Modlitwa.
Święty Męczenniku, Polychroniuszu, któryś Wiarę Świętą statecznie wyznawał i nie dał się zmusić do wyrzeczenia złego słowa, uproś nam u Boga, abyśmy również stale trwali przy Wierze naszej Świętej, i byśmy mowy naszej używali tylko na Chwałę Boga i dla dobra bliźnich naszych. Amen.
Skarbiec Świętych Pańskich 1910r.
