17 GRUDNIA. Święty Sturmiusz, opat z Fuldy.

„Panie! Ilekroć mam odpuścić bratu memu, jeżeli zgrzeszy przeciwko mnie? Czy siedemkroć? Jezus odrzekł mu: Powiadam ci, nie siedemkroć, ale siedemdziesiąt siedemkroć” (Mat. 18, 21-22).

Święty Sturmiusz, urodzony w Bawarii około roku 712-go ze zamożnej i chrześcijańskiej rodziny, powierzony był wcześnie już opiece Św. Bonifacego, Apostoła i Męczennika. Doskonały ten młodzieniec wzrastał codziennie w mądrości i pobożności i zbudował wszystkich swoją skromnością, pobożnością, pokorą i usłużnością. Wyświęcony na kapłana, został przeznaczony na kaznodzieję i jako taki dokonał wiele dobrego tak wśród Chrześcijan jak i wśród pogan. Po trzyletniej apostolskiej czynności uczuł nieprzezwyciężony pociąg do życia na samotności i otrzymał wreszcie od Św. Bonifacego na to pozwolenie. Wraz z dwoma towarzyszami usunął się Św. Sturmiusz do pustego lasu w okolicy Hersfeldu i prowadził tam życie pustelnicze.

Następnie wyszukali sobie świątobliwi mężowie stosowne miejsce do wybudowania mieszkania w okolicy dzisiejszego miasta Fuldy. Wielką przestrzeń lasu, którą im podarował król Franków, Karloman, przemienili na glebę urodzajną, wybudowali sobie cele i tak dali w roku 744-ym początek późniejszemu klasztorowi we Fuldzie. Św. Bonifacy nadał temu klasztorowi Regułę Zakonu Świętego Benedykta i ustanowił Św. Sturmiusza Opatem, pod którego przewodnictwem zgromadziło się wnet bardzo wielu uczniów. Po śmierci swego ojca duchownego usiłował Św. Sturmiusz okoliczne narody nawracać na Wiarę Chrześcijańską. Tymczasem źli ludzie oskarżyli go przed królem Pipinem, jakoby chciał założyć niezależne biskupstwo i jakoby knuł spisek przeciwko cesarzowi i państwu. Bezbożnikom udało się choćby odnieść zwycięstwo nad niewinnością, a Św. Sturmiusz został wygnany do pewnego klasztoru we Francji. To skazanie Sturmiusza wywołało u wielu dobrych zakonników rozgoryczenie. Po dwóch latach Pipin dowiedziawszy się lepszej prawdy, odwołał opata z wygnania i oddał mu znowu pod opiekę kierownictwo opactwa Fuldajskiego, które za jego czasów doszło do najwyższego rozkwitu. Pobożny opat okazywał coraz to nowe dowody swej prawdziwej mądrości i wysokich cnót, a szczególnie okazywał żywą gorliwość około zbawienia dusz swoich podwładnych. Pomimo podeszłego wieku podjął podróż do Saksonii, ażeby i tamtejsze narody pozyskać dla Wiary Świętej; jednakowoż ciężka choroba zmusiła go do rychłego powrotu do Fuldy, gdzie w roku 779-ym umarł pośród zakonnych swoich współbraci.

Punkty do rozmyślania.

1) Św. Sturmiusz musiał znosić najniesprawiedliwsze oszczerstwa i prześladowania, a przecież pom im o tego był zawsze łagodnym i przebaczał wszystkim z całego serca. I my wystrzegalibyśmy się staranniej gniewu i rozgoryczenia, gdybyśmy myśleli o smutnych tego następstwach. Gniew zamąca rozsądek, niszczy spokój umysłu, szkodzi zdrowiu, zatruwa nam i drugim życie, a nadto czyni nas niemiłymi dla drugich. Bo i któżby chciał obcować z człowiekiem, który z najmniejszej przyczyny zapala się gniewem? O jak sprawiedliwie zasłużyliśmy grzechami naszymi na wieczną karę; a my nie chcemy ani najmniejszej rzeczy znieść, ażeby grzechy nasze odpokutować?

2) Rozważaj następnie, jakie to grzechy powstają z gniewu: docinki, oszczerstwa, obmowa, nieprzyjaźń, niesprawiedliwość, a choćby zabójstwo jest nieraz następstwem gniewu. Patrzmy na cierpliwość i łagodność Boskiego Zbawiciela naszego w śród Jego najcięższych męczarń, który na nas woła: „Błogosławieni serca cichego!“ o ile zaś pomimo tego wszystkiego wpadniemy w gniew, to nie powinniśmy w tym stanie niczego czynić lub postanawiać, ale odczekać aż się burza ułoży.

3) o ile cię kto obraził, to czekaj, aż przejdzie pierwsze oburzenie, a potem idź do swego krzywdziciela i przedstaw mu z miłością i łagodnością co uczynił; staraj się dobrocią i łagodnością przekonać go o niesłuszności jaką ci wyrządził i staraj się z nim pojednać! Wyciągaj pierwszy rękę do zgody, chociaż on jest winnym i staraj się pozyskać go nawet, gdyby i on tego nie chciał. o ile on zaniedbuje swój obowiązek, to przynajmniej ty spełnisz przykazania i radę Chrystusa. Przebacz mu, ażebyś nie zgrzeszył jak on. Przebaczaj, a będzie ci przebaczono!

Modlitwa.

Prosimy Cię, o Panie, użycz nam na prośby Św. Sturmiusza Łaski, ażebyśmy za jego przykładem wytrwali aż do śmierci w dobrem. Przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Amen.