Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM II
(od 1 lipca do 31 grudnia)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, iż jesteś tutaj obecny i iż Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? o ile dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, o ile źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) o ile dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
I. Patrz w duchu na Chrystusa Pana idącego drogą z Apostołami i Uczniami Swymi.
II. Proś o Łaskę, abyś był przejęty i ożywiony duchem Jego.
I. Punkt.
Namawiają Chrystusa Pana, żeby przyśpieszył drogę do Jerozolimy.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Ewangelia Święta wspomina o wielu wypadkach godnych uwagi, które się przydarzyły podczas podróży Pana Jezusa z Kafarnaum do Jerozolimy. A naprzód, wielu krewnych Pana Jezusa (krewnych Św. Józefa i Najświętszej Maryi Panny), przyłączywszy się do Niego w drodze, naglili Go, aby przyśpieszył kroku i przybył z nimi do Jerozolimy na święto kuczek, które przypadało na piętnasty dzień siódmego miesiąca, czyli września. Spodziewali się zapewne, iż Pan Jezus uczyni tam wielkie Cuda, których chwała spadnie na nich. Rzekli tedy do Niego: Oznajmij Sam Siebie światu: żeby i Uczniowie Twoi widzieli Dzieła Twe, które czynisz: Rzekł im tedy Jezus: Idźcie wy na ten dzień święty, Ja nie pójdę, bo czas Mój jeszcze nie przyszedł (Jan VII). Nie chciał wejść publicznie do Jerozolimy, bo wiedział, iż pierwszego dnia będą nastawać na Życie Jego, a czas Męki jeszcze się nie zbliżył — poszedł wtedy, ale dopiero w pół święta, tj. dnia czwartego świąt.
ZASTOSOWANIE. Oznajmij sam siebie światu: uczyń twe imię rozgłośnym, ściągnij na siebie wszystką cześć i sławę itp. Oto wołanie pychy, która tkwi w nas, istnieje wbrew woli naszej, i która zbyt często niestety bywa pobudką naszych uczynków i pozbawia nas zasługi przed Panem Bogiem. Porachuj się ze sobą. Zobacz, jak dalece ulegasz wpływowi pychy. Pytaj się z ręką na sercu, czy w rozmowach i w sprawach twoich publicznych, w uczynkach miłosierdzia, a choćby w ćwiczeniach twoich pobożnych, nie ma próżnej chwały i ukrytej żądzy podobania się ludziom, zamiast Panu Bogu.
UCZUCIA [**]. Pragnij gorąco dobrze zrozumieć tę prawdę, iż nie jest wielkie ani zasługujące przed Panem Bogiem to, czego się nie czyni w celu podobania się Jemu.
POSTANOWIENIE. Do tej niezaprzeczonej prawdy zastosuję postępowanie moje. Będę zwalczał natychmiast wszelką myśl i żądzę próżnej chwały, wzbudzając akt pokory.
II. Punkt.
Samarytanie nie przyjmują Chrystusa Pana.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Opowiada Św. Łukasz, iż mieszkańcy pewnego miasteczka Samarii, którędy Pan Jezus przechodził, odmówili Mu gościnności, nie chcąc Go przyjąć u siebie. Oburzeni tym Jakub i Jan, rzekli: Panie, chcesz, a rzeczemy, aby ogień stąpił z Nieba i spalił je. A Jezus obróciwszy się sfukał je, mówiąc: Nie wiecie, czyjego ducha jesteście. Syn Człowieczy nie przyszedł dusze tracić, ale zachowywać (Łuk. IX).
ZASTOSOWANIE. Uczy nas tutaj Boski Zbawiciel, jak powinniśmy wyrzucić z serc naszych tę gorliwość nieumiarkowaną, mściwą i gwałtowną, która jest tak adekwatną zepsutej naturze ludzkiej, a którą błędnie za cnotę uważamy. Błądzimy przeto i bardzo nawet, jeżeli się domagamy, aby bezbożnicy i prześladowcy niezwłocznie otrzymali zasłużoną karę. Toć nie jest Duch Chrystusa, Który nie przyszedł dusze tracić, ale zachowywać, Który za prześladowców każe się modlić; Który Sam się modlił za nich na krzyżu; Który według świadectwa Św. Piotra cierpliwie sobie poczyna dla was, nie chcąc, aby którzy zginęli, ale, żeby się wszyscy do pokuty nawrócili (II. L. 3).
UCZUCIA. Proś dla grzeszników nie o cud zemsty, ale o cud nawrócenia.
POSTANOWIENIE. Módl się często za grzeszników i nigdy nie rozpaczaj o ich nawróceniu.
III. Punkt.
Chrystusa Pana przyjmują w innym mieście.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Chrystus Pan i Uczniowie, odepchnięci i nieprzyjęci od mieszkańców onego miasteczka, szli, mówi Św. Łukasz, do drugiego miasteczka (Łuk. IX, 56).
ZASTOSOWANIE. O szczęśliwi ci, którzy go tam przyjęli! Ileż to Łask otrzymali od Swego Boskiego Gościa, Którego Obecność chwilowa, Którego samo przejście choćby już było zaznaczone Dobrodziejstwami, Który przyszedł dobrze czyniąc, Qui pertransit bene faciendo! (Dzieje Ap. X, 38). Szczęśliwy Chrześcijanin, który godnie przyjmuje w Komunii Świętej Chrystusa do serca swojego!
ROZMOWA DUSZY [****]: O Jezu mój, racz przyjść do serca mojego i stale w nim zamieszkać; spraw, ażeby ono całe było Twoim i wyłącznie Twoim. Oby we mnie spełniła się ta obietnica, którą raczyłeś uczynić: Jeśli Mię kto miłuje… Ojciec Mój umiłuje go i do niego przyjdziemy, a mieszkanie u niego uczynimy (Jan XXIII).
Zachęcamy do uczczenia:
- Krzyża Świętego w miesiącu Wrześniu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Krzyża Świętego – dzień 11
- Bł. Bronisławy w miesiącu Wrześniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Bł. Bronisławy – dzień 11
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2024
