🛐 #PsalmNaDzień
„Pamiętaj, Panie, Dawidowi cały trud jego” (Ps 132,1).
Z jednej strony pragniemy, aby Bóg pamiętał nasze łzy, wyrzeczenia, noce nieprzespane z troski o dziecko, uczciwość w pracy, wierność w chwilach pokusy. Chcemy, by to wszystko miało sens. By nasze ciche bohaterstwo nie zniknęło w pustce.
Ale równocześnie boimy się, by nie pamiętał naszych zdrad, tchórzostw, wypowiedzianych w gniewie słów, które zraniły najbliższych. Wolimy, żeby Bóg wymazał nasze ciemne karty, te momenty, o których sami nie chcemy pamiętać.
I tu objawia się paradoks Bożej pamięci. On widzi wszystko. Nic nie ginie ale pamięta inaczej niż my. Człowiek, gdy pamięta, bywa więźniem urazy, rachmistrzem win, kolekcjonerem cudzych błędów. Bóg pamięta po to, by zbawić. Nasze dobro przechowuje jak skarb, a nasze zło otacza miłosierdziem. Nie zamazuje przeszłości, ale przemienia ją. Krzyż Chrystusa staje się dowodem, iż choćby ciemne karty naszego życia mogą być wpisane w historię odkupienia. To jest pamięć, która nie potępia, ale leczy.
🩵 PYTANIA DO SERCA:
👉 Czy jestem gotów stanąć w prawdzie przed Bogiem, wiedząc, iż On pamięta wszystko – także to, co chciałbym ukryć?
👉 Jak wygląda moja własna pamięć: czy umiem zachować w sercu dobro, a przebaczyć zło, czy raczej pielęgnuję urazy?
👉 Czego tak naprawdę chcę, aby Bóg nie zapomniał o mnie, gdy przyjdzie dzień spotkania twarzą w twarz?
📍 To, czego się boisz, iż Bóg zapamięta, może stać się miejscem Jego największej łaski.
📍 Największą wolnością jest zgodzić się, by Bóg pamiętał całe twoje życie – bo tylko wtedy On może je w pełni odkupić.
DOBREGO DNIA W ŁĄCZNOŚCI DUCHOWEJ W 1W1.
