🔉Żywoty Świętych Biskupów i Męczenników Dionizego Paryskiego i Dionizego Ateńskiego.

salveregina.pl 1 miesiąc temu
Zdjęcie: Żywoty Świętych Biskupów i Męczenników Dionizego Paryskiego i Dionizego Ateńskiego


9-go Października.
(Żyli około Roku Pańskiego 117).

— Grób Św. Dionizego Paryskiego znajduje się w Bazylice Saint-Denis w Paryżu. Natomiast Św. Dionizy Ateński został pochowany w Atenach.

Źródło: Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku opracowane podług Ks. Piotra Skargi TJ, Ojca Prokopa Kapucyna, Ojca Bitschnaua Benedyktyna i innych wybitnych autorów wyd. III, 1937r

roku 57 po Chrystusie przybył Święty Paweł Apostoł do Aten, jednego z najludniejszych miast greckich. Starodawne prawo opiewało, iż Ateńskie spory religijne miał rozstrzygać najwyższy trybunał, zwany Areopagiem. Gdy Apostoł Święty zaczął głosić Ewangelię, zapozwany został przed ten sąd jako krzewiciel nowej Wiary. Chociaż surowość wyroków owego trybunału znaną była każdemu, Święty Paweł stanął przed nim i śmiało wygłosił zasadnicze Prawdy Wiary Chrześcijańskiej, a mianowicie o Sądzie Ostatecznym i zmartwychwstaniu. Mówił gorąco i z wielką siłą, co sędziów wprawiało w zdumienie, gdyż z ust swych mędrców nic podobnego jeszcze nigdy nie słyszeli. Osobliwie nauka o zmartwychwstaniu zdała im się niepodobną do wiary. Na niektórych tylko słuchaczów nauka ta tak głębokie uczyniła wrażenie, iż nazajutrz jeszcze raz słuchać go chcieli. Ci zaś, którzy szczerze pragnęli Prawdy i nie zatykali uszu na głos Łaski Bożej, prosili Apostoła o gruntowne wyjaśnienie rzeczy. Był między nimi Dionizy, członek trybunału, obywatel mający wielkie znaczenie u ziomków. Był to mąż uczony, o którym powiadają, iż gdy w czasie śmierci Pana Jezusa, rozpiętego na krzyżu, słońce się zaćmiło i zaćmienie to w Atenach było widziane, on miał się odezwać: „Albo Bóg cierpi, albo świat się chwieje w swych posadach“.

Oświadczywszy przed Pawłem gotowość przyjęcia Wiary Chrystusowej, i wyuczywszy się Prawd Jej Świętych, odebrał od niego święcenia kapłańskie i mianowany został pierwszym Biskupem Ateńskim. Na tym urzędzie starał się o jak największe rozkrzewienie Wiary. Poszedł do Jerozolimy, już to, aby poznać Najświętszą Matkę Zbawiciela, już to, aby zwiedzić miejsca pobytu Jego na ziemi. Opowiadają, iż gdy zobaczył Najświętszą Pannę, tak olśniony został Jej łagodnością i pięknością, iż zawołał: „Gdybym nie wiedział, iż Pan Jezus jest Panem Bogiem, Ciebie uważałbym za Bóstwo, Przeczysta Dziewico“. Poganie znienawidzili i prześladowali go dla jego gorliwości, i kazali go spalić w roku 117.

Zwłoki jego spoczywają podobno w grobach Katedry Św. Dionizego pod Paryżem. Jest on jednym z Patronów Biskupstwa Ratyzbońskiego.

Święty Dionizy.

Inny Biskup tegoż nazwiska jest przedmiotem osobliwszej czci we Francji. Jest on jednym z głosicieli Wiary, którzy od zastępców Św. Piotra wyprawieni zostali do Gallii (Francji). Zapuścił się śmiało w głąb kraju i dotarłszy do Paryża, osiadł w tym mieście. Stąd roznosił wraz z kilku wiernymi towarzyszami światło Wiary i po odleglejszych okolicach. Założył pierwszy kościół w Paryżu na cześć Świętej Trójcy i nawrócił mnóstwo pogan do Religii Chrystusowej. Oburzeni tym kapłani pogańscy, oskarżyli go przed wielkorządcą jako wroga bogów i uwodziciela ludu. Ten kazał go związać i stawić przed siebie. Gdy Dionizy nie chciał pokłonić się bałwanom, wielkorządca kazał siepaczom bić go rózgami, i na wolnym ogniu opiekać. Męczennik zniósł jednakże wszystkie te katusze. Potem kazał go wrzucić do smrodliwego lochu, a po kilku dniach rzucić na pożarcie dzikim bestiom. Gdy zwierzęta z klatek wypuszczono, Dionizy uczynił Znak Krzyża Świętego, a lwy pokładły się u nóg jego. Wtedy skazano go na karę miecza. Starodawne podanie niesie, iż po wykonaniu wyroku Dionizy wziął głowę w ręce i zaniósł ją do odległego o dwie mile od Paryża miasta Sto Denis. Nawrócona przez Dionizego matrona Katulla wyszła na jego spotkanie, odebrała od niego głowę i pochowała ją uczciwie wraz z ciałem. Nad jego grobem wystawili wierni drewnianą kaplicę. Za staraniem Świętej Genowefy zbudowano w miejsce kaplicy kościół, zwiedzany przez licznych pielgrzymów. W podziemnych gankach tej świątyni chowano zmarłych królów francuskich.
Nauka moralna.

Dawni Rzymianie i Grecy wierzyli w nieśmiertelność duszy, ale nie w zmartwychwstanie ciała. Pan Jezus jest Rękojmią Odkupienia rodzaju ludzkiego, tak jak Adam przedstawicielem upadku człowieka. Jak z winy Adama stali się wszyscy łupem śmierci, tak przez Zasługę Chrystusa odzyskali życie wiekuiste. Chrystus Śmiercią i Zmartwychwstaniem Swoim odniósł zwycięstwo nad śmiercią. jeżeli Chrystus, Który jest Głową, Zmartwychwstał, zmartwychwstaną i wierni. „Gdyby to nie było prawdą — mówi Paweł Apostoł — wiara nasza byłaby próżną“. Dlatego też Apostołowie i głosiciele Wiary w pierwszych wiekach uważali Naukę o Zmartwychwstaniu Chrystusa Pana i wszystkich zmarłych za jedną z najważniejszych Prawd Wiary. Nauka ta przyczyniła się do szybkiego rozkrzewienia Chrześcijaństwa. Natchnęła Męczenników męstwem i cierpliwością w znoszeniu mąk najsroższych. Pierwsi Chrześcijanie uważali śmierć za sen, a groby nazywali miejscami spoczynku. W grobach śpią ciała aż do Dnia, w którym je Słowo Wszechmocnego Boga obudzi. Ten, Który nas stworzył z niczego, mocen będzie przywrócić ciało w proch obrócone i ożywić duszą.

Ciało to musi zmartwychwstać, gdyż człowiek ma na Sądzie Ostatecznym odebrać karę lub nagrodę za swe czyny. Dusza zaś dzięki ciała, w ciele i przez ciało może czynić dobrze, lub źle. Słuszna więc, aby ciało, jako narzędzie duszy, miało udział w jej nagrodzie lub karze. Pomyślmy teraz, jak strasznym będzie przebudzenie tych, co ciała używali w celach grzesznych, co nie poskramiali pożądliwości jego, pobłażali żądzom jego. Z jakąż zaś euforią połączy się dusza z ciałem, które jej służyło na Chwałę Pana Boga, które trzymało się w karności, i które pozostało aż do zgonu czystym i niepokalanym.

Modlitwa.

Boski Zbawicielu Jezusie Chrystusie, Któryś nas przez Śmierć Swoją uszczęśliwił pociechą i nadzieją zmartwychwstania, daj nam tę Łaskę, abyśmy nigdy nie splamili ciała swego grzechem, ale przestrzegali czystości jego aż do śmierci, a tym samym mogli zostać zaliczonymi do tych, którym wolno będzie po wieki wieków oglądać Przenajświętsze Oblicze Twoje. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który króluje w Niebie i na ziemi. Amen.

∗ ∗ ∗

Oprócz tego obchodzi Kościół Święty pamiątkę następujących Świętych Pańskich, zamieszczonych w Rzymskim Martyrologium:

Dnia 9-go października w Paryżu dzień zgonu Św. Dionizego Areopagity, Biskupa, Św. Rustyka, Kapłana i Św. Eleuteriusza, Diakona. Dionizy otrzymał Chrzest Święty od Św. Pawła, Apostoła i został wyświęcony na pierwszego Biskupa Aten. Później przybył do Rzymu, skąd Papież Klemens wysłał go do Francji celem głoszenia Ewangelii; przybywszy do Paryża, zawiadował powierzony mu urząd kilka lat z zapałem i wiernością, aż go prefekt Fescennin kazał schwytać, męczyć i wreszcie razem z towarzyszami stracić. — Tegoż dnia pamiątka Św. Abrahama, Patryarchy, ojca wszystkich wiernych. — Pod Julia w obwodzie Parma przy Via Claudia śmierć męczeńska Św. Domnina za cesarza Maksymiana. Chciał uniknąć panującego prześladowania, został jednak przez goniących za nim siepaczy doścignięty i przebity mieczem. — Pod Cassino uroczystość Św. Deusdedita, Opata, którego tyran Sikard wrzucić kazał do więzienia, gdzie Wyznawcę głodem i innymi utrapieniami wyniszczono. — W Hennegau uroczystość Św. Gislena, Biskupa i Wyznawcy, co Biskupstwo swe opuścił i jako mnich wiódł bardzo bogobojny żywot w zbudowanym przez siebie klasztorze. — W Walencji w Hiszpanii uroczystość Św. Ludwika Bertranda z Zakonu Dominikanów, który z apostolskim zapałem głosił Ewangelię w Ameryce Południowej, a nauki swe stwierdzał życiem świętobliwym i wielu cudami. — W Jerozolimie pamiątka Świętych Małżonków Andronika i Atanazji. — W Antiochii pamiątka Św. Publii, Ksieni; gdy Julian Apostata przejeżdżał obok domu jej, śpiewała z dziewicami swymi właśnie słowa Psalmu: „Bogami pogan jest srebro i złoto“, oraz „im równać się winni ci, co je czynią!“ Za to ukarano ją na rozkaz cesarza policzkowaniem, odgrażając się srodze.

Poznaj także żywot Św. Dionizego Ateńskiego napisanego przez X. Piotra Skargę T.J.

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 9
  2. Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego – dzień 9
  3. uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów – dzień 9

© salveregina.pl 2024

Idź do oryginalnego materiału