🔉Żywot Świętego Romana, Żołnierza i Męczennika.

pierwszych wiekach Chrześcijaństwa nie rzadko bywało, iż straszne męki, a nadto siła wiary i stateczność Świętych Męczenników, z jaką wobec okrutnych tortur i nielitościwych katów wymawiali Słodkie Imię Jezus, na pogan tak silne czyniły wrażenie, iż i oni dawali świadectwo prawdzie i wyrzekali się błędów pogańskich. Podobnie stało się i z Romanem, żołnierzem rzymskim. Dzielny ten rycerz był świadkiem męczeństwa Św. Wawrzyńca. Widząc zaś, jak tenże wśród najsroższych mąk okazuje bezprzykładne męstwo i niebiańską pogodę, śmiało odpowiada na pytania sędziów, pomyślał sobie, iż Religia, która Wyznawców Swych potrafi natchnąć taką odwagą i dzielnością, musi być prawdziwą. Promień Łaski Bożej oświecił mu serce, posłuchał głosu wewnętrznego i pragnął poznać dobrze Wiarę Chrześcijańską.

 Święty Wawrzyniec już był wycierpiał wiele mąk, ale ponieważ statecznie trwał w Wierze, sędzia kazał go uwięzić aż do czasu dalszych rozporządzeń, i oddał go pod straż Romanowi, który wdał się z Świętym Diakonem w rozmowę i zwierzył mu się, iż pragnie zostać Chrześcijaninem. Ucieszony wielce, iż może Panu Bogu nową duszę pozyskać, uczył go Święty Wawrzyniec katechizmu i wyjaśnił główne Artykuły Wiary. Słowa sługi Jezusowego utkwiły głęboko w sercu Romana, a uwierzywszy, rzewnymi słowy błagał swego nauczyciela o Chrzest Święty. Gdy się Wawrzyniec do tego przychylił, Roman przyniósł naczynie z wodą, rzucił się Świętemu do nóg i zawołał: „Wawrzyńcze, pośpiesz się z Chrztem, gdyż widzę przed sobą nader dorodnego młodzieńca“. Wawrzyniec niezwłocznie ochrzcił onego żołnierza, który łzami wdzięczności oblał ręce i nogi jego. Roman nie taił się z tym, iż jest Wyznawcą Wiary Chrystusowej, a gdy to doszło do uszu urzędu, pojmano go i stawiono przed cesarzem. Stanąwszy, zawołał kilkakrotnie: „Jestem Chrześcijaninem“.

 Rozjuszony tyran kazał go biczować; dzielny żołnierz z niezachwianą stałością zniósł wszystkie męki, sławiąc Pana Boga i dziękując za Łaskę Wiary. Śmierć męczeńską poniósł dnia 9 sierpnia, roku Pańskiego 258.

Święty Roman.

Nauka moralna. 

Jeśli żywa wiara i wytrwałość w wierze pierwszych Chrześcijan tak silne wywarła wrażenie na wielu pogan, iż wyrzekli się pogaństwa i nie wahali się stanąć pod sztandarem Chrystusowym, jakże smutny przedstawia widok obojętność w Wierze tylu Katolików nowoczesnych! Dobre, trafiające do przekonania słowa, przemawiają do serca, ale dobre przykłady zachęcają do naśladowania. Wielu też uznaje bezpodstawność i chwiejność swych przekonań i poglądów religijnych; doznają oni udręczeń wątpliwości, nie wiedzą, co począć i stęsknionym wzrokiem spoglądają na Kościół Katolicki, spodziewając się po Nim ocalenia i ratunku. Daremne jednak ich oczekiwania, płonne ich nadzieje. Widzą bowiem tylu Katolików, którzy nie chcą się na tym poznać, jakie Łaski Pan Bóg na nich zlać raczył, czyniąc ich członkami Swego Kościoła; gorszą się ich obojętnością, pojąć nie mogą, dlaczego niektórzy Katolicy drwią sobie i urągają z Wiary, w której się urodzili, dlaczego spotwarzają i czernią Papieża i Biskupów, szydzą z Sakramentów, ganią i wyśmiewają się z obrzędów religijnych; pytają się ze zdumieniem, czemu wielu członków Kościoła nie żyje według przepisów Wiary i przestępuje Przykazania Boskie i kościelne? Nie dziw przeto, iż wtedy ogarnia ich wątpliwość, czy Kościół Katolicki jest rzeczywiście prawdziwym Kościołem, a zachwiawszy się w swym przedsięwzięciu, cofają się i dalej realizowane są w błędzie.

 Dnia 9-go sierpnia Wigilia Św. Wawrzyńca, Męczennika. — W Rzymie uroczystość Św. Romana, Żołnierza, który wzruszony bohaterskim wyznaniem Św. Wawrzyńca, uprosił sobie u niego Chrzest Święty. Za to oddano go sędziemu, na rozkaz tegoż okrutnie ubiczowano i wreszcie ścięto. — W Toskanii męczeństwo Świętych Sekundiana, Marcelliana i Weriana. Za cesarza Decjusza zostali na rozkaz konsulariusza Promotusa biczowani, torturowani, rozdzierani żelaznymi szponami, przypalani po bokach płonącymi pochodniami i wreszcie pościnani. Tak osiągnęli chwalebną palmę męczeństwa. — W Weronie cierpienia Świętych Firma i Rustyka za panowania cesarza Maksymiana. — W Afryce uroczystość pamiątkowa bardzo wielu Świętych Męczenników, co w prześladowaniu waleriańskim zachęceni słowami Św. Numidyka, ponieśli radośnie za Wiarę śmierć w płomieniach. Św. Numidyk został wprawdzie wrzucony razem z innymi w płomienie i zasypany kamieniami, jednakże córka jego wygrzebała go, gdy jeszcze tkwiła w nim iskierka życia i pielęgnowała tak troskliwie, iż wyzdrowiał. Później policzył go Św. Cyprian do cnót jego w liczbę kapłanów Kościoła kartagińskiego. — W Konstantynopolu męczeństwo Świętych Juliana i Marcjana z 8 towarzyszami, którzy na rozkaz niezbożnego cesarza Leona zabici zostali po wielu męczarniach, ponieważ umieścili Obraz Zbawiciela nad bramą „śpiżową“. — W Chalons we Francji uroczystość Św. Domicjana, Biskupa i Wyznawcy.

© salveregina.pl 2024