17-go Maja
Żywot Św. Paschalisa Baylon, Franciszkanina.
— Grób znajdował się pierwotnie w klasztorze w Villareal w Hiszpanii, gdzie zmarł w 1592 roku. Niestety, podczas hiszpańskiej wojny domowej (1936–1939) jego grób został zbezczeszczony, a relikwie spalono.
„Jezus Chrystus uskutecznił ofiarę za grzeszników i zasiadł na wieki po Prawicy Ojca; albowiem jedną ofiarą uczynił świętych na wieki” (Żyd. 10, 12 i 14).
Święty Paschalis urodził się w roku 1540 w Aragonii i pochodził z ubogich rodziców. Już jako młody chłopiec sam sobie na chleb zarabiać musiał i pasał trzody właścicieli w sąsiedztwie. Swoją gorliwością doprowadził także do tego, iż wnet czytać się nauczył. Przede wszystkim rozczytywał się ze zamiłowaniem w Żywocie Jezusa Chrystusa, pouczając się za Bożą Pomocą we Wierze i Nauce Chrystusowej. Spokojne i samotne życie pasterskie wśród pięknej przyrody przyczyniło się bardzo do wzbudzania jego świętych uczuć i pobożności. Największą euforia sprawiało mu obcowanie z Panem Bogiem; podczas gdy trzoda, powierzona jego opiece się pasała, klęczał i modlił się gorąco. Wśród takiego życia serce jego płonęło z każdym dniem coraz to większym ogniem miłości ku Panu Bogu, tak dalece, iż pragnąc stać się doskonałym, wstąpił w dwudziestym roku życia jako nowicjusz do Zakonu Ojców Franciszkanów. Tu pędził życie, będące wzorem dla drugich. Z dziecinną prostotą był posłuszny swoim przełożonym, i ze zamiłowaniem załatwiał najniższe posługi zakonne, a wyrzekłszy się woli własnej, oddawał się całym sercem pokucie, będąc przy tym zawsze pogodnego i wesołego usposobienia, zaś ludzkim wobec innych. Nigdy nie słyszano go, aby kiedykolwiek narzekał; zawsze był zadowolonym i unikał starannie wszystko w swej mowie, co by mogło na niego ściągnąć pochwałę. Czcił nade wszystko Matkę Boską, Przenajświętszy Sakrament Ołtarza oraz Mękę Pana Jezusa Chrystusa. Całe noce leżał przed ołtarzem z obliczem zwróconym ku ziemi, lub klęczał przed Ukrzyżowanym, a Mszy Świętej słuchał z wielką uwagą i nabożnością. Tak żyjąc prawie więcej Niebem jak na ziemi, umarł w roku 1592, a 52 wieku życia. Za szczególne jego nabożeństwo do Przenajświętszego Sakramentu wsławił go Pan Bóg cudem; bowiem kiedy zwłoki jego wystawiono w kościele, lud cały widział, jak podczas Przemienienia Pańskiego, Święty dwa razy oczy otworzył i zamknął.
Punkty do rozmyślania.
1) Boski Zbawiciel ustanowił Najświętszą Ofiarę mszalną ku Chwale i sławie Ojca Swego Niebieskiego, a doskonalej nie można Pana Boga chwalić, jak przez tę Ofiarę Świętą, mającą nieskończoną wartość i będącą samym Bogiem. I tak, jak ta Ofiara Panu Bogu jest najmilszą, będąc zarazem Jego najwyższą sławą, tak też ona jest i dla nas wielce korzystną; albowiem możemy być pewni, iż przez Zasługi Chrystusa, który się każdego dnia za nas na Ołtarzu ofiarowuje, wszystko osiągniemy. Bo jakżeby mógł Ojciec nasz Niebieski odmówić Ranom i Krwi Syna Swego świętego, wołających na Ołtarzu o zmiłowanie dla nas?
2) Ażebyś Świętej Ofierze pobożniej mógł uczestniczyć, pomyśl, iż Chrystus Pan nakazał kapłanom to uczynić na Jego pamiątkę i na pamiątkę Jego Cierpień. Kapłan zastępuje Duszę Chrystusa, a Ołtarz miejsce krzyża. Ten Sam Bóg będzie Ojcu na Ofiarę dany, który na górze Kalwaryjskiej wisiał na krzyżu. ale ty może uczestniczysz tej bezkrwawej Ofierze, jak niegdyś żydzi i kaci Ofierze krwawej, i zachowujesz się lekkomyślnie, i bez czci podczas Mszy Świętej obrażając przez to Majestat Boski i krzyżując twego Pana i Zbawiciela od nowa!
3) Podczas Świętej Ofiary winieneś cztery święte czynności, potrzebne dla twego wiecznego zbawienia, wykonać. Przede wszystkim w pierwszej części Mszy Świętej wspomnij na grzechy swoje, za które Pan Jezus umarł i proś pokornie o ich przebaczenie i Łaskę. Następnie rozmyślaj nad gorzkimi cierpieniami i śmiercią Boskiego Zbawiciela twego! W trzeciej części wzbudź w sobie pragnienie spożywania Chleba żywota, a podczas Komunii Świętej kapłana, przyjmuj i ty w duchu Zbawiciela twego przez żywy akt Wiary, Miłości i Nadziei i serdecznego pragnienia Sakramentu Świętego. W ostatniej części dziękuj Mu szczerze za wszystkie otrzymane dobrodziejstwa i oddaj siebie Jemu w ofierze.
Modlitwa.
O Boże, któryś odznaczył Św. Paschalisa, wyznawcę Twego, cudowną miłością i uszanowaniem względem Tajemnic Najświętszego Ciała Twego i Krwi, użycz nam łaskawie, ażebyśmy również czerpali ze zdroju Twej Boskiej Tajemnicy i uzyskali tę obfitość Łask, jaką zyskali Święci; za pośrednictwem Jezusa Chrystusa Pana naszego. Amen.
Źródło: Żywoty Świętych w dziennych czytaniach i rozmyślaniach ks. O. Grozesa, 1908r.
