Żywot Św. Marka, Ewangelisty.

25 Kwietnia.

ŻYWOT ŚW. MARKA, EWANGELISTY.

Źródło: Żywoty Świętych Pańskich Starego i Nowego Testamentu z dzieła Ks. Piotra Skargi, T. II, 1880r.

Marek Święty, żyd rodem, z krainy cyrenejskiej w Pentopolis położonej, z pokolenia kapłańskiego pochodził. Nawrócony do Wiary Chrystusowej przez Piotra Świętego już po zesłaniu Ducha Świętego był potem ulubionym uczniem i towarzyszem dróg i pracy jego. Gdy razem oba do Rzymu przyszli, a Piotr Święty wiele tam już pogan Wierze Świętej pozyskał, prosili Marka rzymianie, aby im to na piśmie zostawił, co Piotr Święty ustnie im o Chrystusie Panu opowiadał. Chętnie się Marek Święty przychylił do ich żądania, i napisał Ewangelią, którą „Ewangelią według Św. Marka” zowiemy. Gdy ją przedstawił Książęciu Apostołów, ten ją pochwalił w zupełności, i mocą swego zwierzchniczego urzędu, czytać ją i po wszystkich kościołach przyjmować nakazał. Zostawiwszy skarb ten rzymianom, gdy cesarz Klaudiusz wypędzał stamtąd żydów, Marek Święty przez Piotra Świętego do Egiptu na rozsiewanie Słowa Bożego wysłany, wziąwszy z sobą odpis własny swój Ewangelii, udał się najpierw do Pentapolii, Libii, Marmoriki i Aleksandrii, a wszędzie bałwany krusząc, mnóstwo ludzi do Chrystusa Pana przy wodził. Po czym diecezje ustanawiał, i kościoły budował.

Staraniem jego nawróceni Chrześcijanie, nie tylko Przykazania, ale i rady ewangeliczne spełniać usiłowali. Gardząc światem i doczesnymi dobrami, do których poprzednio tak wiele przywiązywali wagi, porzucali miasta, zabawy, zbytki i towarzystwa, a na rolach, ogrodach i pustyniach mieszkając, w surowej powściągliwości, w domach na to poświęconych, modlitwy i Tajemnice Święte odprawiali, prorockie Pisma czytali, i pieśniami Pana Boga chwalili. Uczeńsi zajmowali się wykładaniem Pisma Świętego, rozumiejąc dobrze, iż powierzchowne pismo jest literą, jest jakoby ciałem tylko, które myśl w nim ukrytą wewnętrzną, jakby duszę pokrywa niewiasty niemniej jak mężczyźni pobożnym oddawały się ćwiczeniom, wiele ich wiedzionych żarliwością podniesionego ducha, w dziewictwie się zestarzało. Wszyscy w jedzeniu i piciu niezrównaną chowali wstrzemięźliwość. Bogomyślne osoby takiej oddające się pokucie, nazywano Teorapetykami.

Gdy tak wielka doskonałość cnót chrześcijańskich, coraz więcej pogańskie ciemności rozpraszała, a Kościół Boży szerzyła; poganie wiedząc, iż Marek Święty niesłychane cuda nad chorymi i umarłymi czyniąc, mnóstwo ludzi do nauki swej przyciągnął, szalonym gniewem pałając ku niemu, zgubić go postanowili. Uchodził im często Marek Święty z Aleksandrii do Pentapolii. ale gdy już wiedział od Pana Boga o czasie zejścia swego, postanowiwszy urzędników kościelnych, którym Skarby Nauki Niebieskiej, i troskliwość około dusz ludzkich powierzył, Ananiasza zaś następcą swym naznaczywszy, sam bezpiecznie w miejscu, gdzie się Chrześcijanie schodzili przemieszkiwał.

Tam, gdy Ofiarę Mszy Świętej sprawował, pogaństwo wpadło do kościoła, i siłą porwawszy Św. Marka, związało, i na szyję powróz założywszy, włóczyło go dzień cały po ziemi, błocie i kamieniach, wołając: — Ciągniemy wołu do wołowni. — Krew Świętego Ewangelisty lała się po drogach i ulicach, a ciało kawałkami się rwało, po ziemi się ścieląc. A Święty wśród tej katuszy chwalił Pana naszego Jezusa Chrystusa, mówiąc: — Chwała Tobie, Zbawicielu mój, iżem się stał godnym cierpieć dla Imienia Twego! — Tak zmęczonego wsadzili poganie do ciemnicy na wieży, radząc sami, jaką go śmiercią zgubić mieli. Tejże nocy ukazał mu się Pan Jezus i rzekł: „Pokój tobie, Ewangelisto mój!“ A on niezmierną euforią zdjęty, padając na twarz, zawołał: — Witaj, Panie Jezu Chryste, jedyna pociecho i oczekiwanie moje!

Nazajutrz poganie włócząc go znowu z powrozem na szyi po ostrych i plugawych miejscach z krzykliwym szyderstwem, koniec cierpieniom jego położyli r. 68. Ciało jego spalić chcieli, ale Pan Bóg ogień, na którym je złożono, gwałtownie powstałym wiatrem rozrzucił i stłumił, a Chrześcijanie ze czcią je pogrzebali. W roku zaś 870 przeniesione do Wenecji, w głównym tego miasta kościele spoczywa, cudami wielkimi słynąc ku czci Zbawiciela świata, Któremu z Ojcem i z Duchem Świętym sława nieustająca. Amen.

Pożytki duchowne.

W dniu poświęconym uroczystości Św. Marka, Kościół Boży odbywa solenną procesję, podczas której śpiewają Litanię o Wszystkich Świętych. Ustanowione to zostało w 590 roku, gdy dla odwrócenia strasznego morowego powietrza, Grzegorz Wielki Papież nakazał publiczne w Rzymie modły, a sam niósł Obraz Matki Bożej, przez Św. Łukasza malowany. Procesja wtedy ujrzała w powietrzu Anioła, jaskrawy miecz do pochwy wkładającego. Od tej też chwili morowe powietrze ustało. Gdybyśmy z równą wiarą modlić się umieli, ileż byśmy to cudów Łaski Bożej wypraszali.

© salveregina.pl 2024