Żyć (חָיָה ḥāyâ)

Sporządź węża miedzianego i umieść go na wysokim palu, wtedy każdy ukąszony, jeżeli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu. (Lb 21,8)

וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֶל־מֹשֶׁ֗ה עֲשֵׂ֤ה לְךָ֙ שָׂרָ֔ף וְשִׂ֥ים אֹתֹ֖ו עַל־נֵ֑ס וְהָיָה֙ כָּל־הַנָּשׁ֔וּךְ וְרָאָ֥ה אֹתֹ֖ו וָחָֽי׃

et locutus est Dominus ad eum fac serpentem et pone eum pro signo qui percussus aspexerit eum vivet

καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν Ποίησον σεαυτῷ ὄφιν καὶ θὲς αὐτὸν ἐπὶ σημείου, καὶ ἔσται ἐὰν δάκῃ ὄφις ἄνθρωπον, πᾶς ὁ δεδηγμένος ἰδὼν αὐτὸν ζήσεται.

Żyć (חָיָה ḥāyâ), czasownik ten w hebrajskiej koniugacji qal znaczy także „przeżyć”, „zachować życie”, „ożywić”, „odżyć”, „powrócić do zdrowia”. W innych koniugacjach znaczy również „pozwolić żyć”, „dać życie”, „uratować życie” czy „wskrzesić”. W hebrajskim חָיָה (ḥāyâ) nie znaczy tylko „egzystować”, ale „żyć w pełni, w bogactwie i w szczęściu”. Często jest równoważnikiem „bycia zdrowym i silnym”.

W dzisiejszym pierwszym czytaniu (Lb 21,4b-9) czytamy: „Sporządź węża miedzianego i umieść go na wysokim palu, wtedy każdy ukąszony, jeżeli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu (חָיָה ḥāyâ)”. Warto zauważyć, iż czasownik ten występuje tutaj w koniugacji qal i znaczy „zachować życie”, „przeżyć”.

Podobnie Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii mówi do Nikodema: „Tak Bóg umiłował świat, iż Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w Niego wierzy nie umarł, ale miał życie wieczne” (J 3,16). O ile Księga Liczb mówi o uratowaniu życia po ukąszeniu węża, o tyle Pan Jezus mówi o ocaleniu od „ukąszenia” śmierci i zachowaniu życia wiecznego. Jedynym warunkiem jest wiara w Niego.

Hebrajskie słowo