Choć przez cały czas prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. (Ga 2,20b)
ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.
quod autem nunc vivo in carne, in fide vivo Filii Dei, qui dilexit me et tradidit seipsum pro me.
W tekście greckim dwukrotnie pojawia się czasownik „żyć”. Św. Paweł stwierdza, iż „żyje w ciele” (ζῶ ἐν σαρκί), a następnie, iż „żyje w wierze” (ἐν πίστει ζῶ).
Paweł, mówiąc: „teraz żyję w ciele”, wyraża świadomość ludzkiego wymiaru swojej egzystencji. Nie jest oderwany od rzeczywistości i wie, iż dopóki żyje na ziemi, mogą go dotykać różne cierpienia, słabości i grzechy. Jednak równocześnie jest przekonany, iż dzięki wierze może już uczestniczyć w życiu Jezusa.
Gramatyka języka greckiego pozwala przetłumaczyć wyrażenie ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ na kilka sposobów. Można je rozumieć jako: „żyję dla Syna Bożego”, „żyję z powodu Syna Bożego” lub „żyję w Synu Bożym”.
Słowa św. Pawła można więc sparafrazować w następujący sposób: „Tak, żyję w ciele, doświadczam swojego ciała i tego wszystkiego, co jest z tym związane. Ale dzięki wierze żyję w Synu Bożym i ze względu na Niego. Żyję dla Tego, Który mnie umiłował i wydał siebie samego za mnie”.
Jak niesamowity jest to realizm, a zarazem zanurzenie się w Jezusie!
