Oto czasy święte dla Pana, zwołania święte, na które wzywać ich będziecie w określonym czasie. (Kpł 23,4)
אֵ֚לֶּה מוֹעֲדֵ֣י יְהוָ֔ה מִקְרָאֵ֖י קֹ֑דֶשׁ אֲשֶׁר־תִּקְרְא֥וּ אֹתָ֖ם בְּמוֹעֲדָֽם׃
Αὗται αἱ ἑορταὶ τῷ κυρίῳ, κληταὶ ἅγιαι, ἃς καλέσετε αὐτὰς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν.
Hæ sunt ergo feriæ Domini sanctæ, quas celebrare debetis temporibus suis.
Zwołanie święte to uroczyste zgromadzenie całego ludu Izraela, przy okazji różnych świąt. Było czasem dla Boga, dlatego Izraelici w tym dniu nie podejmowali żadnej pracy. Po prostu mieli świętować i składać ofiary Bogu. To czas, w którym codzienność wypełniona troską o zwykłe przyziemne sprawy odchodziła na dalszy plan. Liczył się Bóg. Zwołanie święte przypominało, kto jest ich Panem, Bogiem i Stwórcą, w obecności Kogo stają, kto jest Świętym Izraela. To był czas, by Go uwielbić.
To Bóg w określone dni roku zwoływał swój lud, odbywała się określona liturgia, która miała na celu oddanie chwały Bogu i wejście z Nim w kontakt.
My chrześcijanie, też mamy swoje święte zwołania. Mamy liturgię bardzo uroczystą przy okazji wielkich świąt, która wyznacza rytm roku liturgicznego. Liturgię cotygodniową, która przypomina nam jak ważne dla chrześcijan jest Zmartwychwstanie Jezusa. Mamy w końcu codzienną Mszę, na którą Bóg nas woła i zaprasza, możemy z Nim ucztować każdego dnia. Ważne byśmy na naszych zwołaniach świętych, tych bardzo uroczystych i tych codziennych mieli otwarte serca na działanie Boga, bo od tego zależy jak my, przeżyjemy nasze zwołanie święte.
Hebrajskie słowo
