XX TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. SOBOTA. Rozmyślanie. Wysławianie Pana Boga. O. BERNARDYN GOEBEL

salveregina.pl 1 miesiąc temu

Zdjęcie: Przed Bogiem

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

WYSŁAWIANIE PANA BOGA.

Człowiek nie urnie swego szczęścia ukrywać. Opowiada o nim bliskim, niekiedy z euforii śpiewa. euforia wypowiedziana czy wyśpiewana staje się pełniejsza. Życie radosnego śpiewaka Bożego z Asyżu jest żywym potwierdzeniem tej prawdy. Tak będzie i w Niebie. „Amabimus et laudabimus; Będziemy kochać i chwalić” — kończy Św. Augustyn. Będziemy śpiewać Chwałę Tego, który obdarzył nas niewysłowionym szczęściem.

1. Nie milknąca chwała.

Jak matka uczy dziecko wymawiać imię ojca i razem z nim sama je wymawia, tak Duch Święty uczy dzieci Boże na ziemi wymawiać Imię Ojca w niebie i razem z nimi je wymawia. „Bo my sami — jak mówi Św. Paweł Apostoł — nie wiemy co mówić, ale Duch Święty modli się w nas wzdychaniem niewymownym” (Rzym. 8, 26). Woła w nas i z nami: „Abba, Ojcze” (Gal. 4, 6).

W Niebie ma w pełni rozkwitnąć nasze dziecięctwo Boże i miłość Pana Boga. Będziemy już całkowicie włączeni do Rodziny Bożej, objęci zupełnie Miłością Ducha Świętego. Będziemy kochać Pana Boga z Duchem Świętym przez Ducha Świętego. Nic więc dziwnego, iż z Nim i przez Niego mówić będziemy językiem wielkiej miłości oraz wyśpiewywać swą miłość i szczęście w wiecznym Alleluja. Chwalcie Pana!

Św. Jan słyszał w zachwyceniu śpiew nieba i tak go opisuje: „A każde z czworga zwierząt we dnie i w nocy mówi nieustannie: Święty, Święty Pan Bóg Wszechmogący, Który był i Który jest i który ma przyjść” (Ks. Ap. 4. 8). O dwudziestu czterech starcach, przedstawicielach ludu Bożego, pisze: „Rzucali korony swoje przed tronem, mówiąc: Godzien jesteś, Panie Boże nasz, otrzymać chwałę i cześć i moc, boś Ty stworzył wszystkie rzeczy” (Ks. Ap. 4, 10-11). Wreszcie o wielkiej rzeszy, której nikt nie mógł zliczyć: „Stojąc przed Tronem i przed Obliczem Baranka, przyodziani w szatę białą i z palmami w ręku wołali głosem donośnym, mówiąc: Zbawienie Bogu naszemu, Który zasiadł na tronie i Barankowi. A wszyscy Aniołowie stali wokół tronu i starszych i czworga zwierząt i padli na oblicze swe i oddali pokłon Panu Bogu, mówiąc: Amen. Błogosławieństwo i chwała, mądrość i dziękczynienie, cześć, moc i potęga Bogu naszemu na wieki wieków. Amen” (Ks. Ap. 7, 9-11).

Tych tajemniczych obrazów nie umiemy szczegółowo wytłumaczyć. W każdym razie podkreślają one jedno: iż szczęście nieba nie jest nieme i iż mowa nieba ma jakąś odświętną, niecodzienną szatę. Niebo rozbrzmiewa wiecznym hymnem radości, który chór chórowi podaje, w którym biorą udział i dusze zbawione i aniołowie. „Alleluja! Rozpoczął panowanie Pan Bóg Wszechmogący. Radujmy się i weselmy i oddajmy Mu Chwałę!” (Ks. Ap. 19, 6-7).

— Zastosowanie. Oficjum nasze powinno być pewnym wyobrażeniem pieśni pochwalnej nieba i winno nas wprowadzać w jego atmosferę. Konstytucje kapucyńskie wyraźnie zachęcają braci, by przypominali sobie przed Oficjum, iż mają przebywać w Obliczu Pana Boga i spełniać posługę anielską. Posłuchajmy i drugiego ich upomnienia, by na pierwszy głos dzwonka śpieszyć do chóru i skupić się przed Panem Bogiem. Prośmy Ducha Świętego, Który otwiera serca mieszkańców Nieba do nie milknącej nigdy wspaniałej Chwały Bożej, by i nasze serca otworzył, rozgrzał, abyśmy godnie chwalili Pana Boga na ziemi.

— Postanowienie. Godniej odmawiać Oficjum.

2. Chwała pełna szczęścia.

Radosny śpiew, zwłaszcza zespołowy, nie tylko przejawia, ale i potęguje wewnętrzną pogodę śpiewających.

W Starym Zakonie chóralny śpiew psalmów z towarzyszeniem harf i cytr należał do najpiękniejszych części kultu Bożego. I dziś Kościół docenia wielkie wartości śpiewu i muzyki religijnej, dlatego przeznacza im tyle miejsca w swej liturgii. Wiemy z doświadczenia, jak piękny śpiew kościelny potrafi wzruszyć i pomóc do stworzenia adekwatnego nastroju świątecznego. Św. Augustyn pisze o tym: „Ile to łez wylałem, gdym słuchał Twych pieśni i psalmów, wzruszony głęboko słowami, które Kościół Twój tak wdzięcznie śpiewał! Słowa te docierały do mego ucha, prawda Twoja wpływała przez nie do mego serca, pobożne uczucia zalewały mą duszę, łzy moje płynęły i było mi z nimi tak dobrze!” (Wyznania 9, 6).

Jest to tylko słaby przedsmak szczęścia, jakie nie milknąca Chwała Boża zrodzi w naszych duszach w Niebie. Śpiewana niezliczonymi głosami, z których każdy posiada swój ton i dźwięk, a jednak tworząca doskonałą harmonię bez najmniejszego fałszywego tonu, przesycona czystą miłością Ducha Świętego. Nam, mieszkańcom ziemi, brak zupełnie pojęć, by oddać to jedyne w swoim rodzaju szczęście, jakim będzie możność wsłuchiwania się w ów śpiew i brania w nim udziału. Celano opowiada, jak Św. Franciszek z Asyżu, dręczony bezsennością z powodu bólu oczu, słyszał raz w nocy dźwięk cytry o cudownym i miłym brzmieniu. Wtedy w sercu Świętego wezbrała taka radość, iż zapomniał zupełnie o bólu i zdawało mu się, iż jest już w Niebie, a był jeszcze na padole płaczu.

„Tam będziemy odpoczywać i oglądać, oglądać i kochać, kochać i wielbić”: oto treść Nieba. Wieczne, najwyższe życie i jednocześnie wieczny, pełen szczęścia pokój.

— Zastosowanie. Oficjum nasze powinno być pewnym wyobrażeniem pieśni pochwalnej Nieba i winno nas wprowadzać w jego atmosferę. Konstytucje kapucyńskie wyraźnie zachęcają braci, by przypominali sobie przed Oficjum. iż mają przebywać w Obliczu Pana Boga i spełniać posługę anielską. Posłuchajmy i drugiego ich upomnienia, by na pierwszy głos dzwonka śpieszyć do chóru i skupić się przed Panem Bogiem. Prośmy Ducha Świętego, Który otwiera serca mieszkańców Nieba do nie milknącej nigdy wspaniałej Chwały Bożej, by i nasze serca otworzył, rozgrzał, abyśmy godnie chwalili Pana Boga na ziemi.

— Postanowienie. Godniej odmawiać Oficjum.

Modlitwa.

Dzięki niech Ci będą, Panie, iż już teraz wspólnie z mieszkańcami Nieba wolno mi Cię chwalić. Przebacz mi wszystkie niedbalstwa w tej Świętej Służbie! Daj, bym mógł kiedyś przez wieczność całą Miłosierdzie Twoje wyśpiewywać! (Ps 89/88/, 2). Amen.

Zachęcamy do:

uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 12
Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego — dzień 12
uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów — dzień 12

Poznaj także żywot: