XVIII TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. NIEDZIELA. Rozmyślanie. Powtórne Przyjście Pana. O. BERNARDYN GOEBEL

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

POWTÓRNE PRZYJŚCIE PANA.

Liturgia niedzielna, która dotąd roztaczała przed nami skarby i ideały Chrystusowego Odkupienia, zaczyna kierować nasze spojrzenie ku powtórnemu Przyjściu Pana Jezusa. Kończące się prace w polu, nadchodząca jesień, przypominają Dzień Sądu.

1. Oczekiwanie na Przyjście Pana.

„Bracia — pisze Św. Paweł Apostoł w Lekcji dzisiejszej (zob. 1 Kor. 1, 4-8) — dziękuję Bogu mojemu za was… żeście się w Nim we wszystko wzbogacili, we wszelkie słowo i we wszelką umiejętność”. Kościół Święty każe nam najpierw u schyłku roku ogarnąć wdzięcznym okiem i sercem wszystkie Skarby i Dobrodziejstwa Boże. Przez Chrystusa Pana opływamy we wszelkie bogactwa. Wzbogaciła się nasza wiedza. Zasłyszane nauki i rozważania wprowadziły nas głębiej w zrozumienie Ewangelii Świętej, która otworzyła przed nami wspaniały świat Prawd Wiary; staliśmy się bogatsi w Łaskę: modlitwa i Sakramenty Święte, przede wszystkim zaś Ofiara i Uczta Eucharystyczna zjednoczyły nas głębiej z Chrystusem Panem, Głową Ciała Mistycznego (zob. Ef. 4, 15). Pełniejsza stała się nasza radość: ileż nowego, głębokiego i czystego szczęścia zakosztowaliśmy, przeżywając wspólnie Tajemnice naszego zbawienia! Potem podnosi Apostoł nasze oczy ku Niebu: „Na żadnej Łasce wam nie zbywa w oczekiwaniu na objawienie Pana naszego Jezusa Chrystusa”. Apostoł Narodów przypomina nam, iż życie Chrześcijanina nie zamyka się miedzy kolebką a grobem, ale zmierza ku wieczności. Uczeń Chrystusa Pana spogląda w wieczność i wieczności oczekuje. Oczekuje, kiedy przyjdzie Pan w Chwale, by wykończyć życie swych uczniów i dać im udział w Swej Chwale i szczęściu. To Sam Chrystus Pan pragnął, by życie nasze było nastawione na wieczność. „Niech będą przepasane biodra wasze i pochodnie gorejące w rękach waszych. A sami bądźcie podobni do ludzi, oczekujących powrotu pana swego z godów weselnych, aby, gdy nadejdzie i zakołacze, natychmiast mu otworzyć” (Łuk. 12, 35-36).

Nie wolno nam marnować czasu oczekiwania. Ponieważ mamy go kilka i będziemy zdawać z niego rachunek, winniśmy go jak najpracowiciej wykorzystać, by wypełnić zadania, jakie nam Pan Bóg zlecił. Porównanie użyte przez Chrystusa Pana domaga się pracowitości. Sznur, obejmując w pasie suknię, skraca ją, by nie przeszkadzała w pracy. Pochodnia w ręku: uczeń Chrystusa Pana ma płonąć, rozświecać drogę, nie wolno mu drzemać! Musi wykorzystywać każdy dzień, godzinę. „Czuwajcie tedy (bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy gdy kur zapieje, czy też rankiem), aby snadź przyszedłszy z nagła, nie zastał was śpiącymi” (Mk 13, 35-36).

— Zastosowanie. Sprawa wieczności i Przyjścia Pana Jezusa może każdej chwili stać się rzeczywistością dla wszystkich z nas. Czy myślimy o tym? Czy te myśli nadają jakiś kierunek naszemu życiu? Czy jesteśmy przez to gorliwsi w modlitwie, chętniejsi do obowiązków, wytrwalsi w cierpieniu i zawsze gotowi na śmierć? Czy też może myślimy, jak ów sługa w Ewangelii, iż Pan zwleka z nadejściem (zob. Łuk. 12, 45) i wygodniej urządzamy sobie życie? Oby Pan Bóg dał, byśmy — jak Św. Paweł Apostoł mówi w Lekcji — bez skazy i nagany mogli stanąć przed Sędzią w Dzień Sądu!

— Postanowienie. W ciągu dnia częściej sobie przypominać, iż Pan może przyjść do nas w każdej chwili.

2. Przygotowanie na Przyjście Pana.

Ewangelia (zob. Mat. 9, 1-8) opowiada, jak kilku litościwych ludzi przynosi sparaliżowanego człowieka przed Pana Jezusa. Z niemą prośbą spogląda prawdopodobnie i ten biedak, i ludzie na Mistrza, który mówi: „Ufaj, synu, odpuszczają ci się grzechy twoje”. Najpierw uwalnia go od niebezpieczniejszej, bo duchowej choroby, a zaraz potem od cielesnej: „Wstań, weź łoże i idź do domu twego!”

I nam uczynił Pan Jezus taki cud w chwili Chrztu Świętego. Rodzice chrzestni przynieśli nas do Chrystusa Pana. Usłyszeliśmy słowa, jakie tylko Pan Bóg może wypowiedzieć: „Ufaj, synu, odpuszczają ci się grzechy”. Już jako wolne od grzechu dzieci Boże i dziedzice Nieba zostaliśmy odniesieni do domu.

Lekcja i Ewangelia przypominają nam tę wielką chwilę Łaski Bożej w naszym życiu. Chwila ta ciągle się potem powtarza. Przecież i w każdej spowiedzi, i w każdej Mszy Świętej i Komunii Świętej. Pan Jezus mówi nam: „Ufaj, synu, odpuszczają ci się grzechy!” Coraz bardziej uwalnia nas Pan Jezus od grzechowej choroby. Coraz bardziej oczyszcza od skłonności do złego, od lenistwa ku dobremu. Coraz bardziej uświęca nasze ciało i przygotowuje je do Chwały zmartwychwstania. W ten sposób przez Kościół Święty podaje nam Pan Jezus co dzień pomoce i Łaski przygotowujące nas na Jego przyjście.

— Zastosowanie. Śmierć, szczególnie śmierć niespodziana, jest poważną rzeczą, ale gdy patrzeć na nią jako na Przyjście Pana, traci ona wiele ze swej grozy. Przecież Sam Pan Jezus podaje nam Swą pomoc, byśmy mogli dobrze wypełnić zadanie życia. On sam niejako przepasuje nam suknię, by się nam lepiej pracowało i dolewa nam ciągle oliwy do lampy. jeżeli korzystamy należycie z Jego Łask, jesteśmy podobni do ludzi, którzy przepasani i z lampami w rękach czekają na powrót Pana, gotowi Mu otworzyć, skoro tylko zapuka. Do takich Chrześcijan odnoszą się słowa Pana Jezusa: „Błogosławieni słudzy, których Pan, gdy nadejdzie, zastanie czuwających. Zaprawdę powiadam wam, przepasze się i każe im zasiąść, a przechodząc usługiwać im będzie. I czy przyjdzie o drugiej straży, czy też o trzeciej nadejdzie, a tak zastanie: „Błogosławieni są słudzy owi” (Łuk. 12, 37-38). Niech te słowa Pana Jezusa dodadzą nam gorliwości w pracy nad sobą!

— Postanowienie. Wykorzystywać gorliwie środki Łaski, by się lepiej na Przyjście Pana Jezusa przygotować.

Modlitwa.

Modlę się z Kościołem: „Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do Domu Pańskiego” (Introit). Dom Boży materialny to symbol naszej wiecznej ojczyzny, do której prowadzi nas Pan Jezus. Dlatego proszę wraz z kapłanem: „Boże, co nas jednoczysz z Najwyższym Bóstwem przez uczestnictwo w tej Świętej Ofierze: spraw, prosimy Ciebie, abyśmy poznając Prawdę Twoją, godnie ją w czyn wprowadzali” (Sekreta). Amen.

Zachęcamy do uczczenia:

1. Krzyża Świętego w miesiącu Wrześniu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Krzyża Świętego – dzień 22
   
2. Bł. Bronisławy w miesiącu Wrześniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Bł. Bronisławy – dzień 22

© salveregina.pl 2024