XIX TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. CZWARTEK. Rozmyślanie. Nasz udział w Chwale Śmierci Chrystusowej. O. BERNARDYN GOEBEL

Zdjęcie: Przed Bogiem

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

NASZ UDZIAŁ W CHWALE ŚMIERCI CHRYSTUSOWEJ.

Konającemu podajemy do rąk lub do pocałowania krzyżyk, by w zespoleniu ze Śmiercią Pana Jezusa znalazł Łaskę świętej śmierci.

1. Dowód największej miłości.

Śmierć Chrześcijanina jest również karą za grzechy. Jesteśmy przecież ludźmi grzesznymi. Jakże często odmawiamy psalm Miserere: „Zrodzon jestem w nieprawości i grzechem skażonego poczęła mnie matka moja” (Ps. 51/50/, 7). Choć korzystamy obficie z Łaski Chrystusowej, by się oczyścić z grzechów, to jednak na tym świecie nie możemy zupełnie się od nich uwolnić. Grzech zachowuje nad nami władzę do ostatniego naszego tchu. Skoro więc grzeszymy, musimy przyjąć śmierć, która jest karą za grzechy. „Przez śmierć — mówi modlitwa za konających — spłacamy nasz ludzki dług”.

Śmierć jest jednak nie tylko karą za grzechy. Odkąd Chrystus Pan, nasza Głowa, dobrowolnie oddał Swe Życie z Miłości dla Ojca, nasza śmierć może być również dobrowolną ofiarą miłości. — Jak On ochotnym i rozmiłowanym sercem (por. Jan 14, 31) przyjął zlecenie Ojca, Który się domagał śmierci na Krzyżu (por. Jan 10, 13), tak i my z miłością winniśmy spełnić Wolę Ojca, który postanowił, iż człowiek musi raz umrzeć (por. Żyd. 9, 27). Ze strony naszego Ojca w Niebie śmierć jest również nie tylko przejawem Sprawiedliwości, ale i przejawem Miłości. Pan Bóg, posyłając po nas śmierć, chce odwołać z wygnania Swe dzieci, co gubiły się często wśród stworzeń. Dziecko wraca do Ojca. Stworzenie wraca do Stwórcy. Pan Bóg czyni to, bo nas umiłował w Swym Synu Jednorodzonym (zob. Ef. 1, 5). Zatęsknił za Swymi dziećmi, pragnie je do Swego Serca przygarnąć i dać im Siebie z całą wspaniałością Nieba. Umiejmy miłością odpowiedzieć na Miłość Ojca Niebieskiego. Oddajmy Mu ochotnym sercem to, co mamy najdroższego, nasze życie, przyjmijmy z uległością cierpienie towarzyszące śmierci. Jest to niejako ostatni i najwyższy akt naszej miłości Pana Boga na ziemi.

Śmierć Chrześcijanina powinna więc być dalszym ciągiem i dopełnieniem Śmierci Chrystusa Pana. „Oto dopełniam na ciele własnym tego, czego nie dostaje cierpieniom Chrystusowym” (Kol. 1, 24). Nasza śmierć i Śmierć Chrystusa Pana tworzą jedną całość. Śmierć Pana Jezusa prześwietla naszą śmierć. Czy można by doskonalej uwolnić śmierć od przekleństwa grzechu? Czyż nie wolno mówić o jakimś Boskim dostojeństwie śmierci chrześcijańskiej?

— Zastosowanie. Zastanawiając się nad wspaniałością śmierci chrześcijańskiej, zaczynamy rozumieć ostatnią zwrotkę z Hymnu do Słońca, którą wyśpiewał Św. Franciszek z Asyżu w obliczu śmierci: „Błogosławiony bądź, Panie, za siostrę naszą, śmierć cielesną. Żaden człowiek żyjący ujść jej nie może. Biada tym, co w grzechu śmiertelnym umierają.

Błogosławieni, którzy kierują się Twoją Świętą Wolą.

Śmierć wtóra szkodzić im będzie” (Bonmann).

— Postanowienie. Ze Św. Franciszkiem Serafickim uwielbiajmy Pana Boga przez siostrę naszą, śmierć cielesną.

2. Akt wielkiej wartości.

Nasza śmierć służy również na swój sposób wielkim celom, jakie spełniła Śmierć Chrystusa Pana. Przyjmując ochotnie śmierć z Ręki Bożej, uznajemy Władzę Bożą nad nami. A jeżeli czynimy to naprawdę ochotnie, z ufnością i miłością, jak dziecko, które zamyka oczy i rzuca się Ojcu w ramiona, składamy jednocześnie najpiękniejsze świadectwo Dobroci Bożej. Oczywiście wartość naszej ofiary będzie tym większa, im lepiej połączymy się z Ofiarą Chrystusa Pana na krzyżu.

Nasza śmierć zjednoczona ze Śmiercią Chrystusa Pana, jest również źródłem zbawienia, doskonałym zadośćuczynieniem za grzechy. Grzesząc, dopuszczamy się zawsze jakiegoś nieposłuszeństwa wobec Pana Boga i sprzeniewierzamy się Jego Miłości. Nie możemy chyba doskonalej i piękniej wyrównać nieposłuszeństwa i niewierności, niż przyjmując z ochotnym posłuszeństwem największą ofiarę, do jakiej człowiek jest zdolny. Jest to zadośćuczynienie nie tylko za własne winy, ale i za grzechy innych ludzi. O ekspiacyjnej wartości śmierci stanowi stopień zjednoczenia umierającego z Chrystusem, stopień poddania woli konającego Woli Bożej. Prawda ta pozwala nam nieco zrozumieć, dlaczego w czasach, które potrzebują zadośćuczynienia, umiera tylu dobrych ludzi.

Na koniec śmierć jest i dla nas — jak dla Chrystusa Pana — bramą do Chwały. Choćby w naszej doczesnej pielgrzymce było trochę zaniedbań i lenistwa, choćby pewne prace w nas były dopiero zaczęte i nie dokończone, śmierć w należytym usposobieniu może wszystko wyrównać. Jako akt największej miłości, czerpiący swą doskonałość i siłę w zjednoczeniu z Miłością Pana Jezusa na Golgocie, może dokonać ostatniego wykończenia, którego właśnie człowiekowi brakowało, i uczynić go dojrzałym do wiecznego zjednoczenia z Panem Bogiem w Niebie.

— Zastosowanie. Jest rzeczą najważniejszą, abyśmy „kierowali się Świętą Wolą Bożą”, abyśmy tę Wolę przyjęli z miłością, kiedy przyśle po nas siostrę śmierć. Ponieważ nie wiemy, czy w chwili śmierci będziemy mieć przytomność, by wyrazić zgodę na śmierć, czyńmy to częściej za życia.

— Postanowienie. Odnawiajmy często akt przyjęcia śmierci ze wszystkimi jej cierpieniami.

Modlitwa.

Po rekolekcjach, po miesięcznym dniu skupienia odmówmy znaną modlitewkę odpustową: „Panie mój i Boże, już teraz z poddaniem się i ochotą przyjmuję z Ręki Twej śmierć, jaką według Swego upodobania zechcesz mi zesłać, i wszystkie jej trwogi, cierpienia i bóle. Amen”.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego – dzień 3
2. Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego – dzień 3
3. uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów – dzień 3
4. Perły z ostatnich dni życia ziemskiego Św. Tereni od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza.
5. Pątniczym szlakiem: U Św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
6. uczczenia Świętej Patronki dnia dzisiejszego, Św. Teresy od Dzieciątka Jezus: Nabożeństwo do Św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Poznaj także żywot Św. Teresy od Dzieciątka Jezus napisanego przez:

1. O. Prokopa Kapucyna.
2. X. Juliana A. Łukaszkiewicza.

© salveregina.pl 2024