XIV TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. CZWARTEK. Rozmyślanie. Milczenie. O. BERNARDYN GOEBEL

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

MILCZENIE.

Przysłowie powiada: „Mowa jest srebrem, milczenie złotem”. Mowa ma wielką wartość, ale należyte milczenie jeszcze większą. Milczeć jest trudniej niż mówić. Trzeba się jednak trudnej sztuki milczenia nauczyć, jeżeli opanowanie języka ma być doskonałe.

1. Święte milczenie.

Jest coś świętego w głębokim milczeniu przyrody w górach lub lasach. Odczuwa się tam bliskość i Majestat Pana Boga. Jeszcze większe wrażenie robi uroczysta cisza Domu Bożego. Odczuwamy ją jako świętą atmosferę otaczającą Chrystusa Eucharystycznego. Ta atmosfera ciszy ucisza nas wewnętrznie i zaprasza do rozmowy z cichym Gościem Tabernakulum.

Coś z tej świętej atmosfery Domu Bożego jest w klasztorze, w którym panuje cisza i milczenie. Tylko ta cisza i milczenie stwarzają w naszych domach swoisty nastrój klasztorny działający tak mocno na każdego wchodzącego. Człowiek wyczuwa, iż tu mieszka Pan Bóg. Zdaje się słyszeć słowa, jakie Pan Bóg wyrzekł do Mojżesza: „Zzuj obuwie z nóg twoich, miejsce bowiem, na którym stoisz, ziemią świętą jest” (Ks. Wyj. 3, 5). jeżeli jednak z korytarzy klasztornych, z cel i z miejsca pracy dochodzą tylko głośne rozmowy i hałaśliwe krzyki, dom ten traci atmosferę Bożą, staje się halą targową, koszarami.

— Zastosowanie. Jeden z najstarszych kronikarzy Zakonu kapucyńskiego, O. Bernardyn z Colpetrazzo, opowiada: „Nasi pierwsi ojcowie tak nienaruszenie zachowywali milczenie, iż nie można było zauważyć, czy ktoś jest w klasztorze, chyba, iż odmawiano Oficjum lub odprawiano Mszę Świętą. To głębokie milczenie tak budowało, iż jeżeli ludzie świeccy weszli do klasztoru, mimo woli przestawali mówić i za grzech by sobie poczytali, gdyby tę świętą ciszę zakłócili” (Lib. mem. 164). Dałby Pan Bóg, żeby zawsze tak było! Cóż pomoże najwyższy mur wokół klasztoru, jeżeli my sami wnosimy trochę świata do niego przez niepotrzebne, nieopanowane mowy? Każdy z nas przyczynia się do stwarzania lub zakłócania tej świętej atmosfery, która znów na każdego z nas wywiera swój wpływ.

— Postanowienie. Przestrzegać milczenia sumiennie.

2. Milczenie uświęcające.

Jakim błogosławieństwem bywa to święte milczenie, a jakim nieszczęściem lekkomyślne pogadanki, wspomniany kronikarz wypowiada w następujących słowach: „Z milczenia powstaje pokój ducha, z pokoju święta kontemplacja. W gadulstwie znów ma swe źródło niepokój serca, narzekanie i niezgoda” (tamże). Wiele mądrości życiowej mieści się w tych słowach.

Owocem sumiennie pielęgnowanego milczenia jest skupienie i życie wewnętrzne, euforia z obcowania z Panem Bogiem, a nierzadko szczególne Łaski modlitwy. Nieopanowanie języka pociąga za sobą „wielki niepokój serca”, tzn. rozproszenie, pustkę w duszy i oziębłość w modlitwie. Naśladowanie tak o tym mówi: „W milczeniu i ciszy doskonali się dusza oddana i uczy się Pisma Świętego Tajemnic. Kto się zatem odrywa od towarzyszy i przyjaciół, do tego zbliży się Pan Bóg ze Świętymi Aniołami Swoimi” (Tamże I, 20, 6). Dawni nasi ojcowie mawiali, iż człowiek nie zdobędzie tyle w ciągu miesiąca na modlitwie, co utraci przez jedną lekkomyślną rozmowę. Stąd to upomnienie wielkiego męża modlitwy, Św. Brata Konrada: „Kochajmy bardzo milczenie, bo dusza wiele mówiąca nie dojdzie nigdy do życia prawdziwie wewnętrznego”.

Nie tylko modlitwa, ale i cala praca nad zdobyciem cnót jest uzależniona od opanowania języka. Samo gadulstwo jest już często grzechem. Bo co najczęściej wprawia w ruch język gadatliwy? Czy nie ciekawość pragnąca wszystkiego się dowiedzieć? Czy nie próżność, która chce innych sobą zainteresować? Czy nie jakieś rozgoryczenie, niechęć do poważniejszej pracy albo jakiś inny rodzaj nieopanowania? Ma słuszność Św. Ambroży: „Rzeka, wykraczająca poza brzegi, zbiera bardzo prędko dużo brudów i nieczystości”. Gaduła nie był jeszcze nigdy człowiekiem o wypróbowanej cnocie. Potwierdza to Św. Jakub Apostoł: „Kto mniema, iż jest pobożnym nie powściągając języka swego… tego pobożność próżna jest” (Jak. 1, 26). Ale i odwrotnie: „Jeśli ktoś w słowie nie uchybia, ten jest mężem doskonałym” (Jak. 3, 2).

Święte milczenie jest także dobrym przygotowaniem do apostolstwa. Św. Ambroży pisze: „Aby umieć mówić, przed wszystkimi innymi rzeczami musimy się nauczyć milczeć!” (De off. 1, 2, 5). To samo mówi Naśladowanie: „Ten tylko bezpieczny jest w mowie, kto chętnie milczy” (Tamże I, 20, 2). choćby niedowiarek Nietzsche wypowiedział podobną myśl: „Kto ma mieć kiedyś wiele do powiedzenia, ten wiele w sobie samym milczy. Kto kiedyś ma zapalić błyskawice, musi być długo chmurą”. A któż ma ważniejsze rzeczy do powiedzenia od kapłana! Milczenie jest solą, która zabezpiecza mowę przed wietrzeniem. żaden gaduła nie był wielkim apostołem.

— Zastosowanie. Nic dziwnego, iż Św. Franciszek z Asyżu był tak wielkim przyjacielem świętego milczenia. W ciągu postów, które mu wypełniały wielką część roku, w ogóle nie mówił z nikim. Był to okres niezakłóconego obcowania z Panem Bogiem. Chciał, żeby bracia zawsze zachowywali milczenie ewangeliczne, nakazał nawet, aby „każdy brat, który wypowie słowo próżne lub nieużyteczne, przyznał się natychmiast do winy i zmówił jedno Ojcze nasz” (Celano). Kiedy wysyłał w świat pierwszych braci, upominał ich: „Serca wasze niech będą w modlitwie ku Panu Bogu skierowane. Słów próżnych i niepożytecznych nie wypowiadajcie. W najdalszej choćby drodze bądźcie skupieni, jak w swej pustelni lub celi” (Cuthbert).

— Postanowienie. Przestrzegać milczenia we właściwym duchu.

Modlitwa.

Przebacz mi, Panie, wszystkie moje uchybienia, jakich się dopuściłem, nie przestrzegając milczenia! Daj, by język mój był tłumaczem Twych Boskich Myśli i Planów i aby zgodnie z życzeniem Św. Hieronima niczego innego nie znał, tylko Chrystusa! Daj, by moje słowa i moje milczenie przynosiły tylko Błogosławieństwo! Amen.

Zachęcamy do uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 29

© salveregina.pl 2024