Śmiało więc mówić możemy: Pan jest wspomożycielem moim, nie ulęknę się, bo cóż może mi uczynić człowiek? (Hbr 13,6)
ὥστε θαρροῦντας ἡµᾶς λέγειν, Κύριος ἐµοὶ βοηθός , καὶ οὐ φοβηθήσοµαι, τί ποιήσει µοι ἄνθρωπος;
ita ut confidenter dicamus: Dominus mihi adiutor: non timebo quid faciat mihi homo.
Pan jest z nami w każdym momencie życia. Był obecny w życiu pierwszych chrześcijan, którzy uczyli się jak żyć, jak naśladować Jezusa. Wtedy chrześcijaństwo, jako religia, było w pierwszej fazie rozwoju, przed wierzącymi stało wiele wyzwań jak trudności, prześladowania, błędne nauki, odrzucenie, ze względu na wiarę w Jezusa. Ich wierność i wytrwałość, pomaga nam łatwiej żyć dziedzictwem wiary.
Dwa tysiące lat temu chrześcijanie byli przekonani, iż Jezus jest stale przy nich, by im pomagać. To przekonanie było ich siłą. Nie doświadczali Chrystusa w taki sposób jak Apostołowie, ale byli przekonani o Jego obecności.
My też możemy mieć tę pewność, iż Pan jest przy nas, w naszych radościach i smutkach. On jest, zna każdego z nas po imieniu i troszczy się o nas, choćby wtedy, gdy sobie tego nie uwiadamiamy. Chce naszego szczęścia i zbawienia. Wspomaga nas, zawsze ilekroć tego potrzebujemy.
Greckie słowo
