Wróć, Izraelu, do Pana, Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną swą winę (Oz 14,2)
שׁ֚וּבָה יִשְׂרָאֵ֔ל עַ֖ד יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֑יךָ כִּ֥י כָשַׁ֖לְתָּ בַּעֲוֹנֶֽךָ׃
Convertere Israhel ad Dominum Deum tuum quoniam corruisti in iniquitate tua
Ἐπιστράφητι, Ισραηλ, πρὸς κύριον τὸν θεόν σου, διότι ἠσθένησας ἐν ταῖς ἀδικίαις σου.
Bóg wybrał i ukochał Lud Izraela. Czuwał nad Narodem Wybranym, opiekował się nim. Był obecny w ich historii. Przemawiał do nich przez proroków, pocieszał, upominał. Zawarł z nimi przymierze, dał obietnicę Mesjasza. Wychodził naprzeciw ich potrzebom. Niestety Izrael, nie był posłuszny Bogu, łamał przymierze, oddawał cześć bożkom, gwałtownie zapominał o dobrodziejstwach Boga. Bóg jednak nigdy nie zapomniał, przez usta proroków wołał: WRÓĆ.
Wróć, bo Pan twój czeka, zaprasza Cię do pełni życia. Wróć bo gotów jest przebaczyć wszystkie Twoje grzechy. Wróć bo On ulituje się nad tobą i cię zbawi, tylko wróć. Wróć, a On będzie się tobą opiekował, będzie Ci błogosławił. Odrzuć grzech, wróć do źródła szczęścia, wróć do miłości. Wróć na Jego drogę, która prowadzi do szczęścia. To zaproszenie także dla nas, Jego ukochanych dzieci. Do nas też Bóg mówi: WRÓĆ za każdym razem kiedy zejdziemy z drogi prowadzącej do Życia.
