Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Nasza rola w budowaniu światowego pokoju.

15 sierpnia, Kościół katolicki obchodzi jedno z najważniejszych świąt maryjnych – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, znane także w Polsce jako Święto Matki Boskiej Zielnej. To dzień o głębokim znaczeniu duchowym, historycznym i kulturowym, który od wieków jest uroczyście celebrowany. W Polsce święto to zyskuje również dodatkowy wymiar jako Dzień Wojska Polskiego, upamiętniając Cud nad Wisłą z 1920 roku.

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny: Korzenie i Znaczenie Święta

Dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny został ogłoszony przez papieża Piusa XII w 1950 roku, ale wierzenia o tym, iż Matka Boża została z ciałem i duszą wzięta do nieba, sięgają pierwszych wieków chrześcijaństwa. W Ewangelii nie znajdziemy bezpośredniego opisu tego wydarzenia, jednak tradycja i liczne apokryfy opowiadają o tym, jak po zakończeniu ziemskiego życia Maryja została wzięta do chwały niebieskiej.

Święty Paweł pisze: „A jeżeli Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, mieszka w was, to Ten, który wskrzesił Chrystusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała dzięki swemu Duchowi, który w was mieszka” (Rz 8,11). Wniebowzięcie Maryi jest więc zapowiedzią zmartwychwstania, które obiecał nam Chrystus. Dla wiernych to dzień wielkiej nadziei i radości, ukazujący, iż życie nie kończy się na ziemi, ale trwa dalej w Bogu.

Święto Matki Boskiej Zielnej: Tradycja Ludowa

W Polsce święto to znane jest również jako Święto Matki Boskiej Zielnej, co wiąże się z dawnymi tradycjami ludowymi. W tym dniu wierni przynoszą do kościołów bukiety ziół, kwiatów i zbóż, aby je poświęcić. Zwyczaj ten sięga czasów przedchrześcijańskich, kiedy to wierzono, iż rośliny mają szczególną moc uzdrawiającą i ochronną. Kościół, przyswajając ten zwyczaj, nadał mu nowy, chrześcijański wymiar. Poświęcone zioła miały symbolizować opiekę Maryi nad jej wiernymi, a także dziękczynienie za zbiory i błogosławieństwo dla nadchodzącego roku.

Cud nad Wisłą: Historia Dnia Wojska Polskiego

15 sierpnia to również rocznica jednej z najważniejszych bitew w historii Polski – Bitwy Warszawskiej, znanej jako Cud nad Wisłą, która miała miejsce w 1920 roku. To właśnie wtedy, na przedpolach Warszawy, Wojsko Polskie zatrzymało ofensywę Armii Czerwonej, ratując niepodległość Polski i Europy przed bolszewicką rewolucją. W 1923 roku dzień ten został ustanowiony Świętem Wojska Polskiego, a od 1992 roku jest oficjalnym świętem państwowym.

„Pan twój Bóg jest pośród ciebie, Mocarz, który zbawia. On się rozraduje nad tobą, odnowi swoją miłość, i weselić się będzie z ciebie w śpiewie” (Sof 3,17). To biblijne przesłanie oddaje ducha tamtych dni, kiedy to naród polski zjednoczył się w modlitwie i walce o wolność, wierząc, iż Bóg stoi po jego stronie.

Pomoc Kościołowi w Potrzebie: Modlitwa i Działanie na rzecz Pokoju

Współczesne obchody 15 sierpnia są nie tylko czasem wspomnień i tradycji, ale także okazją do refleksji nad misją Kościoła w dzisiejszym świecie. Organizacje takie jak „Pomoc Kościołowi w Potrzebie” działają na rzecz pokoju i wsparcia dla tych, którzy cierpią z powodu prześladowań religijnych, konfliktów zbrojnych i ubóstwa.

„Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi” (Mt 5,9). W duchu tych słów, Kościół katolicki nieustannie podejmuje działania na rzecz pojednania i pomocy najbardziej potrzebującym. Misje, modlitwa i wsparcie materialne są nieodłącznym elementem troski o pokój na świecie. W tym dniu szczególnie pamiętamy o tych, którzy cierpią z powodu wojny i prześladowań, i modlimy się o pokój i sprawiedliwość dla wszystkich narodów.

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, Święto Matki Boskiej Zielnej oraz Święto Wojska Polskiego to dni głęboko zakorzenione w polskiej tradycji religijnej i narodowej. To czas refleksji nad przeszłością, ale także spojrzenie w przyszłość z nadzieją, wiarą i gotowością do działania na rzecz pokoju i sprawiedliwości. Niech ten dzień będzie okazją do modlitwy i wspólnoty, ale także do aktywnego włączania się w pomoc tym, którzy najbardziej jej potrzebują.

„Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak, jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka” (J 14,27). W tych słowach Chrystusa znajdujemy siłę do działania i wiarę, iż razem możemy zbudować lepszy świat.