🔉WIELKANOC. NIEDZIELA WIELKANOCNA. Rozmyślanie. Zmartwychwstanie Pana Jezusa nadzieją Chrześcijanina.

Zdjęcie: Przenajświętszego sakramentu ,zbawienie dusz,Maryja,dusze oziębłe,zbliżamy się do śmierci ,Jezus,okazje do grzechu,o nabożeństwie,grzech niewdzięczności,doskonałość,łaski bożej,zmartwychwstanie ciał,g

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

Wysłuchaj rozmyślania:

„Ten dzień, który uczynił Pan; radujmy się i weselmy się w nim” — (Ps. 118/117/, 24).

PRZYGOTOWANIE.— Wzbudźmy akt żywej wiary w Zmartwychwstanie Pana Jezusa; zbliżmy się do Niego w duchu, ucałujmy uwielbione Jego Ra­ny i cieszmy się wraz z Nim, iż wyszedł z Grobu jako Zwycięzca śmierci i piekła. Myśląc o tym, iż Jego Zmartwychwstanie jest zadatkiem i wzorem naszego zmartwychwstania, ożywmy w sobie na­dzieję i nabierzmy odwagi do cierpliwego znoszenia przeciwności tego życia. Pamiętajmy też, iż aby chwalebnie zmartwychwstać z Panem Jezusem, trzeba najpierw umrzeć przywiązaniom ziemskim.

I. — Oto wielka Tajemnica, Która przez cały okres Wielkiejnocy, szczególniej zaś dzisiaj, winna zajmować dusze kochające Pana Boga i przepełniać je najsłodszymi nadziejami, a tajemnicą tą szczę­ście Zmartwychwstałego Pana Jezusa. Zastanawialiśmy się już nad tym, jak w czasie Swej Męki stracił On cztery rodzaje dóbr, jakie człowiek posiadać mo­że, a więc: wszystkie swe szaty, dobre imię przez okazywaną Mu wzgardę, kwitnące zdrowie przez najokrutniejsze katusze i na koniec Swe najdroższe Życie przez Śmierć tak ciężką, jak tylko można so­bie wyobrazić. — Toteż teraz, wychodząc żywy z Grobu, otrzymuje z wielkim naddatkiem wszyst­ko, co utracił.

Był ubogim, a teraz stał się najbogatszym i Panem całej ziemi. Sam się nazywał robakiem i wzgardą pospólstwa, a oto teraz ukoronowany Chwałą siedzi po Prawicy Ojca. Ten, Który nie­dawno był Mężem Boleści, oto teraz otrzymał moc nową i życie bez cierpień, nieśmiertelne. — Wresz­cie Ten, Który w najstraszliwszy sposób został zamordowany, teraz Swą Własną Mocą Zmartwych­wstał i otrzymał co do Ciała nadnaturalne Przy­mioty, jako to: subtelność, zwinność, jasność i stał się pierwszym co do zmartwychwstania z pomię­dzy tych, którzy pomarli i czekają za Jego Przy­kładem na swe zmartwychwstanie. Chrystus zmartwychwstał, pierwiastki tych, którzy zasnęli.

Zatrzymajmy się tu, aby złożyć należne hołdy naszemu Panu Bogu i wzbudziwszy żywy akt wiary w Jego Zmartwychwstanie, zbliżmy się, aby w du­chu ucałować Jego Pięć Ran uwielbionych. Cieszmy się wraz z Nim, iż Zmartwychwstał, iż odniósł zwycięstwo nad śmiercią i piekłem, i mówmy wraz ze Wszystkimi Świętymi: „Godzien jest Baranek, Który jest zabity, wziąć Moc, i Bóstwo, i Mądrość, i Siłę, i Cześć, i Chwałę, i błogosławieństwo”.

II. — Zmartwychwstanie Pana Jezusa jest zadat­kiem i wzorem naszego zmartwychwstania, jeżeli wraz z Nim, jak mówi Św. Paweł, umarliśmy pier­wej dla wszystkich ziemskich przywiązań. Jeśliśmy współumarli, współ też żyć będziemy. — O słodka nadziejo! Przychodzi godzina, w której wszyscy, co są w grobach, usłyszą Głos Syna Boże­go. Wówczas mocą Bożą odzyskamy to samo cia­ło, jakie teraz mamy, ale piękne, jasne jak słońce. I my zmartwychwstaniemy!

Ta nadzieja przyszłego zmartwychwstania po­cieszała Św. Hioba w czasie jego doświadczeń. Wiem — mówił i my wraz z nim w krzyżach i prze­ciwnościach tego życia mówmy podobnie: „Wiem, iż Odkupiciel mój żyje i w dzień ostateczny z zie­mi powstanę i oblokę się w skórę moją i w ciele moim będę oglądać Boga mego… Schowana jest ta nadzieja moja w zanadrzu moim”.

Modlitwa.

Mój Jezu najukochańszy, dziękuję Ci, iż przez Śmierć Swoją uzyskałeś dla mnie prawo do tak wielkiego dobra i dzisiaj przez Swe Zmartwych­wstanie ożywiasz we mnie nadzieję. Spodziewam się, iż w Dzień Ostateczny zmartwychwstanę nie tyle dla swej własnej korzyści, jak raczej, by na zawsze z Tobą się połączyć i wielbić Cię, i kochać na zawsze. Prawda, iż przedtem obrażałem Cię swymi grzechami, ale teraz żałuję za to z całego serca i proszę Cię przez Twoje Zmartwychwstanie, uchroń mnie, bym ponownie nie upadł.

„A Ty, Ojcze Przedwieczny, Któryś nam w dniu dzisiejszym przez Jednorodzonego Syna Swego bramy wieczności otworzył, racz łaskawie wysłu­chać prośby moje, które Łaską Swą Świętą Sam mi uprzednio podajesz”. — Spraw to przez Miłość ku Jezusowi i Najświętszej Pannie Maryi. Amen.