VIII TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. WTOREK. Rozmyślanie. Miłość Boża i Miłość Pana Chrystusowa. O. BERNARDYN GOEBEL

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

MIŁOŚĆ BOŻA I MIŁOŚĆ PANA CHRYSTUSOWA.

Pan Jezus jest wzniosłym wzorem miłości Bożej. Jako Syn Boży z natury dał nam, dzieciom Bożym z Łaski, Przykład miłości do Ojca. Mógł to uczynić, bo był jednocześnie człowiekiem prawdziwym jak my, Bratem naszym. Ale to nie wyczerpuje jeszcze związku między Miłością Bożą a Chrystusem Panem. Chrystus Pan jest również przedmiotem i dopełnieniem naszej miłości ku Panu Bogu.

1. Miłość do Chrystusa Pana jest miłością do Boga Ojca.

Sam Chrystus Pan to mówi. Jest On równy Istotą Ojcu, mógł więc mówić: „Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (Jan 10, 30). „Kto mnie widzi, widzi Tego, Który Mnie posłał” (Jan 12, 45; 14, 9). Chrystus Pan ma więc takie prawo do miłości jak Ojciec. Kilkakrotnie upomina się o to: „Kto miłuje ojca albo matkę więcej niż Mnie, nie jest mnie godzien” (Mat. 10, 37). Wobec Praw Jego Miłości każda inna miłość musi zamilknąć. Tak można mówić tylko o Miłości Bożej. Jawnogrzesznicę, która swą miłość okazała w sposób tak wzruszający, zapewnia Pan Jezus: „Odpuszcza się jej wiele grzechów, bo wiele umiłowała” (Łuk. 7, 47). Tylko Miłość Boża ma moc odpuszczania grzechów. Przyrzekł wreszcie: „Błogosławieni będziecie, gdy wam złorzeczyć i prześladować was będą dla Mnie… Radujcie się i weselcie, bo zapłata wasza obfita jest w Niebiesiech” (Mat. 5, 11-12). A Niebo będzie przecież nagrodą za Miłość Bożą.

Ponieważ miłość do Chrystusa Pana jest miłością do Boga Ojca, Św. Paweł Apostoł mógł tak ująć treść życia chrześcijańskiego: „Żyć nie dla siebie, ale dla Tego, Który dla nas umarł i Zmartwychwstał” (2 Kor. 5, 15). Mógł też o sobie powiedzieć: „Miłość Chrystusowa przynagla nas” (2 Kor. 5, 14). Dążeniem Apostoła było odzwierciedlić w sobie ideał Chrześcijanina. Dlatego też mógł napisać te śmiałe słowa: „Kto nie miłuje Pana Jezusa Chrystusa, niech będzie przeklęty!” (1 Kor. 16, 22). Jest to ostre, negatywne ujęcie słów z listu do Efezjan: „Łaska niech będzie ze wszystkimi, którzy miłują w nieskazitelności Pana naszego Jezusa Chrystusa” (Ef. 6, 24).

Kościół Święty uważa również miłość do Chrystusa Pana za najpiękniejszy i najowocniejszy przejaw Miłości Bożej. Bogaty kult eucharystyczny, a zwłaszcza liturgiczna cześć Serca Pana Jezusowego ma za zadanie budzić i rozwijać w duszach miłość Pana Jezusa; uczynić ją siłą i ośrodkiem życia chrześcijańskiego. W ten sposób jak mówi Ojciec Święty w encyklice o Mistycznym Ciele Chrystusa: Kościół Wojujący podaje odpowiedź Kościołowi Triumfującemu w Niebie, Który bez przerwy śpiewa: „Siedzącemu na Tronie i Barankowi Błogosławieństwo i cześć, Chwała i Potęga na wieki wieków!” (Ks. Obj. 5, 13).

— Zastosowanie. Wielka to dla nas pociecha, iż Miłość Zbawiciela jest Miłością Boga Ojca i to Miłością doskonałą. Najłatwiej nam właśnie kochać Pana Jezusa, Jesteśmy istotami związanymi z ziemią i naszej miłości trudno wznosić się ku niewidzialnemu. To, co widzimy i słyszymy, czego możemy dotknąć, to nas podbija, zapala, to kochamy, czasem tak namiętnie. Pan Bóg przez Wcielenie wyszedł na spotkanie tej naszej słabości. Jak śpiewa Kościół Święty w Prefacji na Boże Narodzenie, zobaczyliśmy Pana Boga cielesnymi oczyma, aby to rozpaliło w nas miłość do rzeczy niewidzialnych. Bo w Chrystusie Panu objawiła się Dobroć i Miłość Boża (zob. Tyt. 3, 4). Objawiła się szczególnie przez heroizm Jego ziemskiego Życia, cierpienia i śmierci. Od tego heroizmu rozpaliła się wielka Miłość Chrystusowa Pana w duszy Św. Pawła Apostoła: „Umiłował mnie i wydał Samego Siebie za mnie!” (Gal. 2, 20). Ma to pobudzać wszystkich ludzi do miłości Chrystusa Pana: „Postępujcie w miłości jako i Chrystus umiłował nas i wydał Siebie za nas” (Ef. 5, 2).

Miłość Św. Franciszka także rozpalała się i przemieniała w żar Serafinów w Tajemnicach Pana Jezusowej Miłości: przy Żłobku, Krzyżu i Ołtarzu. Jego naśladowcy szli tą samą drogą. Postępujmy tak i my! Kochać Pana Jezusa to doskonale miłować Boga Ojca. Nie zatrzymujemy się jednak na samych dobrodziejstwach, ale wznosimy się do widocznej w nich, a Nieskończonej Dobroci Dobroczyńcy. Tę doskonałą miłość wdzięczności ma na myśli umiłowany Uczeń, pisząc: „Miłujmy Boga, bo Bóg pierwszy nas umiłował” (1 Jan 4, 19).

– Postanowienie. Ożywiać Miłością Bożą wszystkie czynności dnia.

2. Miłość do Chrystusa Pana jest dopełnieniem Miłości Bożej.

Św. Paweł Apostoł pisze: „Wszystko jest wasze, wy zaś Chrystusa, a Chrystus Boga” (1 Kor. 3, 23). Pragnie tymi słowami podkreślić, iż jesteśmy winni wszystką miłość Chrystusowi Panu, a Chrystus Pan Ojcu. Chrystus Pan zaś daje Ojcu nie tylko Swą Miłość Synowską. Włącza w Nią wszystką miłość, jaką Mu dajemy, oczyszcza ją, uzupełnia i razem ze Swoją daje Ojcu. Czyni to przede wszystkim w Ofierze Eucharystycznej. Miłość do Chrystusa Pana nadaje naszej miłości Bożej najwyższą wartość i doskonałość. Staje się ona naprawdę godną służbą Ojcu w Niebie, doskonałym wypełnieniem największego i pierwszego Przykazania.

— Zastosowanie. Ta myśl jest również krzepiąca. Możemy oczywiście wznieść się bezpośrednio do Pana Boga, ale łatwiejsza i bezpieczniejsza jest zawsze dla nas droga do Chrystusa Pana, a przez Chrystusa Pana do Ojca. „Jam jest Droga, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze Mnie” (Jan 14, 6). Rozumiemy teraz, dlaczego w życiu Św. Franciszka tak rozmiłowanego w Bogu, w jego ubóstwie, pokorze, pokucie, apostolstwie, głównym i panującym czynnikiem była miłość do Pana Jezusa. Miłość ta jest najpewniejszą i najdoskonalszą drogą do urzeczywistnienia ideału franciszkańskiego: „Bóg mój i wszystko moje!”

Niech więc Miłość Zbawiciela ożywi nasze życie ze wszystkimi jego szczegółami! Wszystko dla Chrystusa Pana! Nasze uczynki miłości składajmy każdego ranka w miłującym Sercu Pana Jezusowym, które ofiaruje się za nas na Ołtarzu. W Sercu, z Którym łączymy się w Komunii Świętej, całe nasze życie będzie godnym wyznawaniem prawdy, wyrażonej przez konającą Św. Teresę od Dz. Jezus: „Boże, kocham Cię”.

— Postanowienie. Miłość nasza i uczynki, które pragniemy pełnić, składać co dzień rano w Najświętszemu Sercu Pana Jezusowym, Które na Ołtarzu składa za nas Ofiarę.

Modlitwa.

Błagam wraz ze Św. Franciszkiem z Asyżu: „Najdroższy Jezu! Przeniknij me serce słodką Mocą Twej Miłości i oderwij je od wszystkiego, co jest pod niebem! Daj, bym umarł z miłości ku Twej Miłości, boś Ty raczył umrzeć z Miłości do mej miłości”. Amen.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 16
2. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa
3. poznania katolickiej nauki o Szkaplerzu Świętym: Nauki katolickie o Szkaplerzu Świętym.
4. uczczenia Matki Boskiej Szkaplerznej: Nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny Szkaplerza Świętego

© salveregina.pl 2024