VIII NIEDZIELA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Nasze bogactwo. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

NASZE BOGACTWO.

OBECNOŚĆ BOŻA. — O Panie, naucz mnie być wiernym i uważnym włodarzem Twoich Dóbr.

Rozważanie.

1. Również dzisiaj, jak w ubiegłą niedzielę, Św. Paweł Apostoł porównuje w Lekcji Mszy (zob. Rzym. 8, 12-17) dwa rodzaje życia, które zawsze walczą w nas ze sobą: życie starego człowieka, niewolnika grzechu i namiętności, które wydaje owoce śmierci, i życie nowego człowieka, niewolnika, a raczej syna Pana Boga, które wydaje owoce żywota: „Jeśli według ciała żyć będziecie, pomrzecie, ale jeżeli duchem popędy ciała umartwicie, żyć będziecie”. Chrzest Święty zrodził nas do życia ducha, ale nie zniszczył w nas życia ciała. Człowiek nowy musi stale walczyć z człowiekiem starym, duch musi walczyć przeciwko ciału. Łaska Chrztu Świętego nie uwolniła nas od tej walki, ale uczyniła nas zdolnymi przetrzymać ją. Trzeba być o tym mocno przekonanym, aby się nie łudzić, nie przerażać, jeżeli po długich latach życia duchowego powstają w nas na nowo pewne walki, któreśmy uważali za wygrane na zawsze. Takie jest nasze położenie: „Bojowaniem jest żywot człowieczy na ziemi” (Ks. Joba 7, 1), także Pan Jezus powiedział: „Królestwo Niebieskie stało się przedmiotem gwałtu i gwałtownicy zdobywają je” (Mat. 11, 12). ale ciągła walka nie powinna nas przerażać, albowiem przez łaskę staliśmy się synami Bożymi i, jako tacy, mamy pełne prawo liczyć na Jego Ojcowską Pomoc: „Nie otrzymaliście bowiem ducha niewoli, przypomina Św. Paweł, abyście znów w bojaźni żyli, ale otrzymaliście Ducha synostwa z przybrania, który nam pozwala wołać: Abba, Ojcze”. By zaś wzmocnić naszą wiarę w tę Prawdę, dodaje: „Tenże Sam Duch daje świadectwo duchowi naszemu, żeśmy synami Bożymi”. Zdaje się, jakby Apostoł chciał nam powiedzieć: nie ja wam to mówię, ale Duch Święty wam to mówi i daje o tym świadectwo wewnątrz was. Duch Święty jest w nas, prosi w nas Ojca Niebieskiego, budzi w nas ufność, poufałość: nie jesteście niewolnikami mówi nam ale synami: czego się lękacie? Oto nasze wielkie bogactwo: być synami Bożymi, współdziedzicami Chrystusa, Świątynią Ducha Świętego.

2. Pod zasłoną przypowieści, na pierwszy rzut oka trochę niepokojącej, Ewangelia dzisiejsza (zob. Łuk. 16, 1-9), poucza nas, abyśmy byli dokładnymi we władaniu wielkimi bogactwami życia Łaski. Opowiadając tę przypowieść, Pan Jezus bez wątpienia nie miał zamiaru chwalić postępowania sługi „niewiernego”, który nie tylko kradł w czasie swojej służby, ale dalej kradł choćby wtedy, gdy już został zwolniony. Jednak chwali sługę za przezorność, z jaką umiał troszczyć się o swoje jutro. Nauka, jaką daje przypowieść, jest taka: „Synowie tego świata są przebieglejsi w swych sprawach od synów światłości. I Ja wam powiadam: Jednajcie sobie przyjaciół ze zwodniczych bogactw, aby po śmierci przyjęto was do Wiecznych Przybytków”. Pan Jezus zachęca nas, „synów światłości”, abyśmy nie byli mniej przebiegli w trosce o nasze sprawy wieczne niż są „synowie ciemności” W trosce o dobra ziemskie.

Również my, jak sługa z przypowieści, otrzymaliśmy od Pana Boga dziedzictwo do włodarzowania. Są nim Dary przyrodzone, ale przede wszystkim dary nadprzyrodzone z całokształtem Łask, świętych natchnień, pobudek do dobrego, jakich nam Pan Bóg udzielił. Również i dla nas przyjdzie dzień obrachunku i będziemy musieli uznać, iż tyle razy byliśmy niewiernymi we władaniu Darami Bożymi, w trosce o pomnożenie bogactw Łaski w naszej duszy. Jakże więc naprawić nasze niewierności? Oto chwila, aby wprowadzić w życie naukę zawartą w przypowieści, na temat, której mówi Św. Augustyn: „Pan upomina wszystkich, aby posługiwali się dobrami ziemskimi i jednali sobie przyjaciół z ubogich. Oni zaś, stając się przyjaciółmi swych dobroczyńców, będą przyczyną ich przyjęcia do Nieba”. Innymi słowy, chodzi o pokrycie naszych długów wobec Pana Boga miłością względem bliźniego, albowiem jak mówi Pismo Święte: „miłość pokrywa wiele grzechów” (1 Piotr 4, 8). Nie chodzi tutaj tylko o miłość materialną, ale także duchową; nie chodzi tylko o wielkie rzeczy, ale także o małe, najmniejsze, jak kubek wody podany z miłości ku Panu Bogu. Te małe akty zawsze mamy pod ręką a są to bogactwa, którymi spłacamy długi i porządkujemy „nasze włodarstwo”.

Rozmowa.

„O Panie, to Twój Duch walczy we mnie. Dałeś mi ducha, abym zadał śmierć czynom ciała. Ożywiony Twym Duchem, wytrwam w walce, albowiem mam wielką Pomoc; grzech mój mnie uderzył, zranił, powalił, ale Ty, mój Stwórco, pozwoliłeś się zranić za mnie i Swoją Śmiercią zwyciężyłeś moją. Noszę w sobie człowieczeństwo ułomne. Noszę w sobie jeszcze zarodek pierwszej niewoli, odczuwam w członkach zakon przeciwny zakonowi umysłu, który chciałby uczynić mię niewolnikiem grzechu. Jeszcze i ciało podlegające zepsuciu obciąża duszę moją. Choćbym nie wiem jak się czuł mocnym dzięki Twojej Łasce, jednak dopóki noszę w tym naczyniu glinianym Twój Skarb, muszę zawsze cierpieć wskutek mojej słabości. Moją siłą do mężnej walki przeciwko wszystkim pokusom jesteś Ty; gdy pokusy się mnożą i przerażają mnie, Ty będziesz moją Ucieczką. Nadzieją moją jesteś Ty i Dziedzictwem moim”.

„O, jak bardzo jestem Ci dłużny, Panie Boże mój, albowiem Tyś mnie odkupił wielką ceną! O, jak bardzo powinienem Cię miłować, błogosławić, chwalić, czcić, wysławiać, nieskończenie bowiem mnie umiłowałeś! Będę wysławiał Twoją Miłość, o Panie, boś mnie przeznaczył do tak wielkiej chwały, iż mogę być Twoim synem Tobie zawdzięczam wszystko co mam, wszystko co potrzebne do życia mego i wszystko, co umiem i kocham. Kto posiada coś, co by nie było Twoim? Ty, Panie, Boże nasz, udzielasz mi Swoich Darów, abym wzbogacony przez Ciebie, służył Ci, podobał się Tobie i każdego dnia czynił Ci dzięki za wielkie Dobrodziejstwa Miłosierdzia Twego. Nie mogę Ci inaczej służyć i podobać się, jak używając Twoich własnych Darów” (zob. Św. Augustyn). Amen.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 14
2. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa

© salveregina.pl 2024